شراکت انویدیا و اینتل میتواند به ضرر تولیدکنندگان کامپیوتر تمام شود

شایعات مربوط به همکاری احتمالی میان انویدیا و اینتل برای تولید پردازنده‌های مرکزی x86 ، موجی از تحلیل‌ها و واکنش‌ها را در صنعت فناوری به همراه داشته است. در همین راستا، جیسون چن مدیرعامل شرکت ایسر، دیدگاهی منحصر به فرد و کمتر مورد توجه را مطرح کرده و هشدار داده است که چنین اتحادی می‌تواند به بروز مشکلات و سردردهای عملیاتی جدی برای برندهای تولیدکننده کامپیوترهای شخصی منجر شود.

به گزارش بخش سخت افزار رسانه اخبار تکنولوژی و فناوری تکنا، از نگاه مدیرعامل ایسر،، مسئله فراتر از رقابت فنی میان شرکت‌ها است و ابعاد لجستیکی و مدیریتی پیچیده‌ای را در بر می‌گیرد. او معتقد است که ادغام دو تأمین‌کننده اصلی قطعات یعنی اینتل برای پردازنده مرکزی و انویدیا برای پردازنده گرافیکی، فرآیندهای برنامه‌ریزی تولید و مدیریت موجودی را برای شرکت‌هایی مانند ایسر بسیار دشوارتر از گذشته خواهد کرد.

مدیرعامل ایسر توضیح می‌دهد که در حال حاضر، شرکت‌های سازنده کامپیوتر به صورت جداگانه با اینتل و انویدیا برای تأمین قطعات مورد نیاز خود مذاکره می‌کنند و این استقلال عمل به آن‌ها اجازه می‌دهد تا زنجیره تأمین خود را به شکل بهینه‌تری مدیریت کنند. اما اگر این دو شرکت در زمینه تولید پردازنده‌های مرکزی با یکدیگر متحد شوند، این مرزها از بین رفته و یک نقطه تماس واحد و بسیار قدرتمند شکل می‌گیرد.

چنین شرایطی باعث می‌شود که تولیدکنندگان برای تأمین هر دو قطعه حیاتی به یک نهاد وابسته شوند که این موضوع ضمن کاهش قدرت چانه‌زنی آن‌ها، ریسک‌های مربوط به تأخیر در تأمین یا تغییرات ناگهانی در برنامه‌ریزی را به شدت افزایش می‌دهد و به یک چالش عملیاتی بزرگ برای کل اکوسیستم تبدیل خواهد شد.

این دیدگاه نشان می‌دهد که پیامدهای اتحاد استراتژیک میان غول‌های فناوری بسیار گسترده‌تر از جنبه‌های فنی و رقابتی است و می‌تواند ساختار سنتی زنجیره تأمین در صنعت کامپیوتر را به طور کامل دگرگون کند. در حالی که بسیاری از تحلیل‌ها بر رقابت این اتحاد احتمالی با شرکت AMD متمرکز شده‌اند، هشدار مدیرعامل ایسر یادآوری می‌کند که بازیگران اصلی این صنعت یعنی برندهای سازنده، باید خود را برای مواجهه با چالش‌های مدیریتی و لجستیکی جدید آماده کنند. این شراکت در صورت وقوع، نه تنها نقشه رقابت در بازار پردازنده‌ها را تغییر می‌دهد، بلکه شرکت‌های سازنده را وادار می‌کند تا در استراتژی‌های عملیاتی و نحوه تعامل با تأمین‌کنندگان اصلی خود تجدید نظر اساسی کنند.