دانشمندان استرالیایی روشی شگفت‌انگیز برای تجزیه پلاستیک کشف کردند

پلی‌استایرن، نوعی پلاستیک غیرقابل تجزیه، از مدت‌ها پیش به عنوان یکی از عوامل اصلی آلودگی محیط زیست شناخته شده است. به همین دلیل، بسیاری از کشورها استفاده از محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف را ممنوع کرده‌اند.

به گزارش سرویس اخبار تکنولوژی و فناوری تکنا، تیمی از دانشمندان دانشگاه نیو ساوت ولز در استرالیا موفق شده‌اند روشی کارآمد و کم‌هزینه برای تجزیه انواع مختلف پلاستیک، از جمله پلی‌استایرن، ارائه دهند. در این روش نوآورانه، از یک ترکیب شیمیایی رایج به همراه نور خورشید و هوا استفاده می‌شود تا بتوان ۹۰ درصد از هفت نوع پلیمر مختلف را در مدت زمان کوتاهی تجزیه کرد. بر اساس نتایج تحقیقات، این فرآیند تنها ۳۰ دقیقه طول می‌کشد و پس از سه ساعت، میزان تجزیه پلاستیک به ۹۷ درصد می‌رسد.

مکانیسم عملکرد این روش بدین گونه است. استفاده از ترکیب شیمیایی تری‌کلرید آهن نقش مهمی دارد. این ترکیب شیمیایی در دمای اتاق و با کمک نور خورشید و اکسیژن، پیوندهای مولکولی پلاستیک را شکسته و آن را تجزیه می‌کند. همچنین این روش نسبت به روش‌های سنتی تجزیه پلاستیک بسیار سریع‌تر و کارآمدتر است.

علاوه بر آن ترکیب شیمیایی مورد استفاده در این روش، ارزان و به راحتی در دسترس است. یکی از مزایای این روش نوآورانه کاهش آلودگی محیط زیست است. با تجزیه سریع و کامل پلاستیک‌ها، این روش به کاهش چشمگیر آلودگی محیط زیست کمک می‌کند. مواد حاصل از تجزیه پلاستیک‌ها می‌تواند به عنوان مواد اولیه برای تولید محصولات جدید مورد استفاده قرار گیرد. مقابله با میکروپلاستیک‌ها دیگر مزیت این روش است. این روش قادر است میکروپلاستیک‌ها را که یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات برای محیط زیست هستند، تجزیه کند.

مدیریت پسماندهای پلاستیکی در این روش می‌تواند در صنعت مدیریت پسماند برای تجزیه سریع و کارآمد پلاستیک‌ها مورد استفاده قرار گیرد. مواد حاصل از تجزیه پلاستیک‌ها می‌تواند برای تولید انواع مختلف محصولات، از جمله مواد بسته‌بندی، استفاده شود. این روش با چالش‌ها و محدودیت‌هایی همراه است. در حال حاضر، این روش برای تجزیه پلاستیک در محیط‌های آبی مناسب نیست. همچنین محققان هنوز نتوانسته‌اند به طور کامل بر نوع و مقدار محصولات نهایی حاصل از تجزیه پلاستیک‌ها کنترل داشته باشند.

محققان در تلاش هستند تا این روش را بهبود بخشیده و آن را برای استفاده در مقیاس بزرگ آماده کنند. با توسعه این فناوری، می‌توان به آینده‌ای امیدوار بود که در آن آلودگی پلاستیکی به حداقل برسد و منابع طبیعی به نحو بهتری حفظ شوند. در کل، این دستاورد علمی گامی بزرگ در جهت حل بحران جهانی آلودگی پلاستیک محسوب می‌شود و می‌تواند آینده‌ای پایدارتر را برای کره زمین رقم بزند.