بررسی و نقد گوشی Huawei P10 Plus – چشمان تمام باز

مقدمه گوشی Huawei P10 Plus با داشتن ظاهری بسیار جذاب و قدرت بسیار در بحث عکاسی، یکی از موضوعات داغ کنگره جهانی موبایل به شمار می‎رفت تا شرکت‎کنندگان در این کنگره با گوشی با قدرت فراوان داخل و جذابیت بی‎نظیری در بیرون روبرو باشند. هنوز در اوایل سال 2017 به سر می‎بریم و رقابت اندک […]

مقدمه

گوشی Huawei P10 Plus با داشتن ظاهری بسیار جذاب و قدرت بسیار در بحث عکاسی، یکی از موضوعات داغ کنگره جهانی موبایل به شمار می‎رفت تا شرکت‎کنندگان در این کنگره با گوشی با قدرت فراوان داخل و جذابیت بی‎نظیری در بیرون روبرو باشند. هنوز در اوایل سال 2017 به سر می‎بریم و رقابت اندک اندک در بازار گوشی‎های هوشمند رده‎بالا جذاب‎تر می‎شود و P10 Plus هوآوی این بین قادر به پیشی گرفتن از سایرین است.
هوآوی موفق شده است گوشی را بسازد که در بین مدل‎های پلاس موجود در بازار که حکم قهرمانان سنگین‎وزن‎ را دارند بسیار خوب ظاهر شود. تنها راه بهترین شدن رقابت با بهترین است و همین امر همیشه سوق‎دهنده‎ی شرکت چینی به سمت جلو بوده است. چون اگر به خاطر داشته باشید هوآوی همواره مقلد اپل محسوب می‎شده است.

ویژگی‎های کلیدی گوشی Huawei P10 Plus:

• بدنه: آلومینیومی، طراحی یکپارچه، محافظ نمایشگر 2.5 بعدی گوریلا گلس 5، صفحه دوربین پشتی، تاییدیه‎ی IPX3
• نمایشگر: از نوع Neo LCD با فناوری IPC، 5.1 اینچی، رزولوشن 1440 در 2560 پیکسل (تراکم پیکسلی 540ppi)
• دوربین: دو دوربین با لنزهای 20 مگاپیکسل (رنگی) و 12 (مونوکروم) مگاپیکسل شرکت لایکا، هر دو با نسبت کانونی f2.2، طول کانونی معادل 28 میلی‎متر، فوکوس خودکار هیبریدی 4 در یک (تشخیص عمق، کنتراست، لیزری، تشخیص فازی)، فلاش ال‎ای‎دی دوتایی دو رنگی، زوم 2x هیبریدی، قابلیت ضبط ویدیو با کیفیت 1080p و 4k با نرخ 30 و 60 فریم بر ثانیه، فناوری OIS در دوربین 12 مگاپیکسلی
• دوربین جلوی 8 مگاپیکسلی، نسبت کانونی f/1.9، طول کانونی معادل 26 میلی‎متر، افکت شبیه‎سازی شده‎ی بوکه، قابلیت ضبط ویدیو با کیفیت 1080p با نرخ 30 فریم در ثانیه
• سیستم‎عامل اندروید نوقا به همراه لانچر EMUI 5.1 هوآوی
• چیپست Kirin 960 ، پردازنده 8 هسته ای (4 هسته Cortex-A73 با سرعت کلاک 2.4 گیگاهرتز به همراه 4 هسته Cortex-A53 با سرعت کلاک 1.8 گیگاهرتز)، پردازنده‎ی گرافیکی هشت هسته‎ای Mali-G71، کمک پردازنده‎ی i6
• مموری: 4 گیگابایت رم/ 64 گیگابایت حافظه‎داخلی یا 6 گیگابایت رم/ 128 گیگابایت حافظه‎داخلی، پشتیبانی از درگاه میکرو اس‎دی
• باتری غیرقابل تعویض لیتیوم-پتاسیومی با ظرفیت 3750 میلی‎آمپرساعت، پشتیبانی از فناوری شارژ سریع
• دو سیم، پشتیبانی از شبکه Cat. 12 LTE (سرعت دانلود و آپلود 600 و 150 مگابیت در ثانیه)، پشتیبانی از استاندارد Wi-Fi a/b/g/n/ac، پورت یو‎اس‎بی نوع C، سرویس‎های مسیریابی جی‎پی‎اس / GLONASS/ Beidou/ Galile، بلوتوث 4.2، NFC، پورت مادون قرمز
• حسگر اثرانگشت قرار گرفته در قسمت جلویی گوشی

معایب اصلی گوشی Huawei P10 Plus

• مقاومت اندک نسبت به آب و گرد و غبار (عدم مقاومت نسبت به فرو بردن در آب)
• باتری غیر قابل تعویض
• عدم وجود رادیو اف‎ام
• عدم وجود فناوری شارژ بی‎سیم
• استاندارد قدیمی‎تر USB 2.0 در کانکتور Type-C

استفاده از دوربین‎های دوگانه‎ی لایکا همانند با دوربین گوشی P9 یک قابلیت ممتاز نگریسته می‎شود. آپگرید به سیستم دوربین دوگانه‎ی 2.0 پرو لایکا که در گوشی‎های P10 و Mate 9 دیده می‎شود در Huawei P10 با تغییر روبرو شده و شاهد استفاده از نسبت کانونی روشن‎تر و سریع‎تر f/1.8 هستیم.
در تلاش برای برگشت به قابلیت‎های یک پرچم‎دار برای اولین بار شاهد استفاده از نمایشگر WQHD در سری گوشی‎های P هوآوی هستیم، قابلیتی که تا به حال تنها گوشی‎های Honor این شرکت، سری میت و نکسوس 6P ساخت هوآوی در اختیار داشته‎اند.
نمایشگر 5.5 اینچی باعث می‎شود اندکی کار با P10 پلاس در مقایسه با گوشی Mate یا نکسوس ساخت هوآوی ساده‎تر باشد. چیپست Kirin 960 با یک پردازنده‎ی هشت هسته‎ای و پردازنده‎ی گرافیکی Mali-G71 همان سخت‎افزاری هستند که در Mate 9 نیز دیده می‎شوند. سیستم دوربین رنگی 12 مگاپیکسلی/ سیاه و سفید 20 مگاپیکسلی دارای فناوری‎های رفع لرزش اپتیکال تصویر، فوکوس خودکار 4 در 1 و زوم هیبریدی 2x هستند.
یک نکته‎ی منفی این دستگاه، نه چندان کوچک، این است که این طراحی بسیار زیبا در نمای خارجی، سخت‎افزار داخلی ممتاز و ترکیب دوربین‎های خاص لایکا در بدنه‎ای با قیمت نسبتا بالا قرار گرفته تا قیمت 750 یورو واقعا برای چنین دستگاهی زیاد باشد.

اگر جزو کاربرانی با بودجه‎ی محدودتر هستید مدل معمولی این گوشی یعنی P10 هوآوی و مخصوصا گوشی بسیار مشابه Mate 9 Pro واقعا می‎توانند جایگزین‎های بهتری باشند.
به نظر ما هدف Huawei P10 Plus بیشتر روبرو شدن با رقبای “واقعی” است تا رقابت با محصولات داخلی خود هوآوی. با این‎وجود گوشی میت 9 پرو با نمایشگر آمولد خود P10 Plus را به نوعی در سایه قرار می‎دهد.
در هر صورت، در صفحات آتی با تک‎نیوز همراه باشید تا با هم گوشی P10 Plus هوآوی را نقد کنیم.

بسته‌‎بندی فروش گوشی Huawei P10 Plus

بسته‎بندی فروشی گوشی Huawei P10 Plus بسیار شیک است. این جعبه با ظاهر مستطیلی شکل خود به اندازه‎ی کافی ساده است، اما زمانی که کاربر آن را باز می‎کند، سریعا متوجه می‎شود که بخش بالایی صدف مانند همانند با یک جعبه‎ابزار قدیمی باز می‎شود. هر دو جناج این جعبه مغناطیسی هستند و به خوبی به همدیگر فشرده می‎شود. کلیت این جعبه بسیار تزئین جالبی دارد و به دنبال لمس نرم حس می‎شود و هر شخصی را تحت تاثیر خود قرار می‎دهد.


درون این جعبه دفترچه‎های راهنمای همیشگی و یک ابزار درآوردن سیم‎کارت قرار گرفته است. در انتهای جعبه دو قسمت دیده می‎شود که در یکی شارژر SuperCharger هوآوی با خروجی توان 5 ورت در 2 آمپر، 4.5 ولت در 5 آمپر و 5 ولت در 4.5 آمپر قرار گرفته است. گرچه، با وجود استفاده از پورت یو‎اس‎بی Type-C، این گوشی هم‎چنان از استاندارد یو‎اس‎بی 2.0 استفاده می‎کند.
راه‎حل سفارشی شارژ سریع هوآوی نیاز به پین‎های اختصاصی این شرکت در کابل شارژ دارد. بخش دیگر درون جعبه یک هدست شبه ایرپاد اپل را در خود جا داده است. علاوه بر موارد بالا یک قاب پلاستیکی شفاف هم برای محافظت از گوشی دیده می‎شود. گرچه ظاهر سطحی یخ مانند آن باعث پوشانده شدن رنگ گوشی تا حدی می‎شود.

نمایی 360 درجه از گوشی Huawei P10 Plus

ابعاد مدل معمولی هوآوی P10 بسیار مشابه با نسل قبلی خود یعنی P9 است و این رابطه به نسخه‎های پلاس آن‎ها نیز گسترش داده شده است. P9 Plus ابعادی دقیقا برابر با 153.5 در 74.2 در 7 میلی‎متر و 165 گرم وزن دارد. نسل جدید P10 Plus از نظر ابعاد نزدیک به آن و 152.3 در 75.3 در 7 میلی‎متر بوده ولی به آن عریضی نیست.
طراحی
طراحی با کیفیت بالا همواره چیزی است که در کنار نام هوآوی قرار داده می‎شود. دقیقا مشخص نیست که چه زمانی این شرکت گوشی‎های هوشمند خود را با طراحی‎های زیبا ساخت ولی سری P این شرکت به دنبال تحت سایه قرار دادن سری گوشی‎های Ascend هوآوی با کیفیت ساخت بالا و شیکی بی‎نظیر روبرو شدند. همین قضیه در رابطه با سایر محصولات این شرکت صدق پیدا می‎کند و نیازی به اشاره به مدل انحصاری میت 9 یعنی Porsche Design نیست.


در رابطه با دو گوشی P10 هوآوی، دست کاربر برای انتخاب از بین مدل‎های با تنوع رنگی مختلف باز است. امکان خریداری گوشی P10 Plus با سه تزئین سطحی متفاوت وجود دارد. هوآوی پرچم‎دار خود را در 8 رنگ وارد بازار کرده است از جمله سفید سرامیکی، آبی، طلایی، یک نوع رنگ طلایی دیگر (طلایی پرستیژ)، مشکی، نقره‎ای، رز‎گلد و Greenery (رنگ سبز با اندکی رنگ زرد مانند رنگ برگ‎های جوان و جوانه‎ها). لازم به ذکر است تمامی این رنگ‎ها در هر بازار فروشی دیده نمی‎شوند.
رنگ‎های آبی و طلایی این گوشی دارای تزئین سطحی hyperdiamond (یک فرم نانوکریستال الماس) بوده که تقلیدی برای سطح یک صفحه‎موزیک ولی زبرتر است. ظاهر این تزئین بسیار زیبا است ولی احساس زبر بودن آن کمی از لذت آن می‎کاهد. حداقل باید گفت که اثرانگشت به خود جذب نمی‎کند و هم‎چنین کاملا با دوام به نظر می‎آید.

مدل‎های دیگر از تزئین سطحی سندبلاست بهره می‎برند که به نوعی ظاهری با ارزش کمتر به نسبت انتخاب قبلی به گوشی می‎دهند و می‎بایست انتظار داشته باشید که لک و اثرانگشت را نیز به خود جذب می‎کنند.

مدل به رنگ Greenery داستان کاملا متفاوتی برای خود دارد. این مدل به همراه نسخه‎ی آبی رنگ مستقیما از از بین رنگ‎های انحصاری موسسه‎ رنگ پانتون انتخاب و در این بین رنگ Greenery رنگ به عنوان رنگ سال برگزیده شده است. شما می‎توانید بر روی منحصر به فرد بودن این دو رنگ حساب کنید چون هیچ گوشی‎هوشمند دیگری به این رنگ وجود ندارد.
در نهایت، مدل سفید سرامیکی دیده می‎شود که با ظاهر تمام براق خود در پیش کاربر خودنمایی می‎کند، تا زمانی که البته لک روی آن نیافتد.

بایستی به یک نکته اشاره کنیم که گزارش شده است مدل‎های دارای تزئین سطحی سندبلاست مستعد خراش افتادن هستند. خود ما به هنگام نقد این گوشی اندکی پریدگی رنگ اطراف شیار سیم‎کارت مشاهده کردیم.

در پشت این گوشی صفحه‎ی بزرگ دوربین، ولی بدون هیچ‎گونه برآمدگی، دیده می‎شود. سیستم دوربین دوگانه‎ی با کیفیت بالای لایکا باعث ایجاد یک نوع پوشش رنگی زیبا در پشت این گوشی می‎شود که واقعا توجه عموم را به خود جلب می‎کند. محض اطمینان خاطر باید بگوییم دوربین‎ها توسط گوریلا گلس 5 محافظت می‎شوند نه یک تکه پلاستیک.

نمای جلویی گوشی P10 حتی حسگر اثرانگشت به طور کامل توسط محافظ نمایش 2.5 اینچی گوریلا گلس 5 پوشانده شده است که ظاهری بی‎نظیر به این گوشی می‎دهد. شیشه‎ی سفید زیبا به نظر می‎آید ولی مدل مشکی رنگ فوق‎العاده چشم‎گیر است تا مدل مشکی رنگ با یک امتیاز مثبت بیشتر همراه شود.
هوآوی شکل گرد را برای بدنه‎ی P10 پلاس انتخاب کرده ولی باندهای آنتن را نیز تغییر داده است. حالا نوار بالایی بر فراز سیستم دوربین لایکا دیده می‎شود و نوار پایینی پیکره‎ی گوشی را دنبال می‎کند تا هیچ‎کدام از آن‎ها این طراحی بی‎نقص را خراب نکنند.


ترکیب طراحی یکپارچه به همراه شیشه‎ی گوریلا گلس مهر تاییدی برای کسب تاییدیه‎ی IPX3 هستند، قابلیتی که در مدل معمولی Huawei P10 دیده نمی‎شود. کسب این تاییدیه به معنای مقاومت گوشی در برابر پاشیدن آب بر روی آن است، گرچه به نظر ما در اطراف محیط‎های آبی این گوشی رو نبرید. این گوشی در برابر غوطه‎ور کردن در آب یا حتی آب جاری مقاوم نیست.

مروری بر سخت‎افزار

نمایشگر 5..5 اینچی از نوع NEO LCD با پشتیبانی از فناوری IPS قسمت بارزی از نمای جلو را به خود اختصاص می‎دهد. رزولوشن آن QHD است تا به نسبت پنل فول‎ اچ‎دی موجود در مدل معمولی شارپ‎تر باشد.

در بالای نمایشگر چندین سنسور به همراه دوربین سلفی 8 مگاپیکسلی و چراغ وضعیت ال‎ای‎دی قرار گرفته است که وجود آن حتی در این محدوده‎ی قیمتی کمتر دیده می‎شود. برخلاف P10، بلندگوی مکالماتی نقش اسپیکر را دارد تا این گوشی یک دستگاه استریو به شمار رود.
زیر نمایشگر تنها یک کلید کنترلی قرار گرفته که حتی یک دکمه‎ی واقعی نیست. این کلید در واقع زیر محافظ گوریلا گلس دیده می‎شود. هوآوی اسم آن را کلید هوم چند عملکردی گذاشته است. این کلید میزبان حسگر اثرانگشت همیشه فعال (و فوق‎العاده سریع) است و از ژست‎های حرکتی سوایپ پشتیبانی می‎کند. با آن‎که این کلید قابل کلیک کردن نیست ولی کاربر می‎تواند از آن به سه منظور استفاده کند یعنی نگه داشتن برای رفتن به صفحه‎ی هوم، آهسته ضربه زدن برای برگشت به عقب و سوایپ برای فعال کردن Task switcher.
کاربر اگر این نوع کنترل را دوست نداشته باشد می‎تواند از بخش تنظیمات کلیدهای مسیریابی روی نمایشگر را فعال کند.
این حسگر هم‎چنین مورد تایید شرکت پی‎پال قرار دارد تا کاربر بتواند به منظور انجام تراکنش‎های پی‎پال خود بدون نیاز به ورود رمزعبور تعیین هویت خود را با ثبت اثرانگشت انجام دهد.

شیار سیم‎کارت به تنهایی در سمت چپ این دستگاه است. در مدل دو‎سیم، این شیار دو سیم‎کارت با قطع نانو قبول می‎کند ولی یکی از آن‎ها را می‎توان برای میکرو اس‎دی نیز استفاده کرد.

کلیدهای تنظیم حجم صدا و پاور / قفل کردن گوشی در سمت راست دیده می‎شوند و موقعیت آن‎ها در جایگاه مناسبی است تا کاربر به راحتی با یک دست بتواند با این گوشی کار کند. دکمه‎ی پاور دارای یک رنگ ظاهری قرمز رنگ و بافت متفاوت است تا با سایر دکمه‎ها اشتباه گرفته نشود. از نظر طراحی نیز بسیار زیبا است.

میکروفون ثانویه به همراه پورت مادون‎سرخ در بالا قرار گرفته است، این پورت یکی از مزیت‎های دیگری است که در مدل معمولی این گوشی دیده نمی‎شود.
در پایین این گوشی میکروفون اولیه، پورت یو‎اس‎بی نوع C، توری بلندگو و درگاه 3.5 میلی‎متری هدفون جای گرفته است.

نمایشگر

اگر قصد دارید گوشی P10 پلاس هوآوی را به برادر کوچکتر آن ترجیح دهید، به احتمال زیاد نمایشگر 5.5 اینچی بزرگتر آن در این قضیه دخیل بوده است.
این پنل‎نمایش 5.5 اینچی از نوع نئو ال‎سی‎دی با پشتیبانی از فناوری IPS رزولوشن 1440 در 2560 پیکسل با تراکم پیکسلی 540ppi بوده که به نسبت نمایشگر با رزولوشن فول اچ‎دی گوشی P10 هوآوی یقینا شارپ‎تر است. هم‎چنین نکات منفی شناخته شده‎ای نیز به همراه رزولوشن بیشتر می‎آید مانند فشار بیشتر بر روی GPU و مصرف باتری بیشتر.


مشکلی که بدون شک ما با این نمایشگر داشتیم زمان پاسخ‎دهی بود. میزان روشنایی صفحه‎نمایش به نظر می‎رسد نقشی در این قضیه نیز ایفا می‎کند به نحوی که در تنظیمات کم آن، مشکل بیشتر و زمانی که میزان روشنایی حداکثر مقدار خود است، این مشکل به سختی دیده می‎شود. زمانی که کاربر از میان لیستی از خطوط متنی مانند ایمیل‎ها یا حتی منوهای مختلف در P10 پلاس اسکرول می‎کند، یک نوع افکت هاله‎ای برجا مانده که از بین اشکال و متن عبور می‎کند، دیده می‎شود.
در مدل معمولی P10 هوآوی چنین افکتی به چشم نمی‎خورد.
جدا از این مسئله، این پنل از نظر کنتراست و میزان سطح روشنایی واقعا قابل قبول است. P10 معمولی اندکی از برادر پلاس خود در نشان دادن رنگ‎های 100% سفید بهتر عمل می‎کند ولی در شرایط عادی مصرف روزانه آن‎ها برابر با هم به نظر می‎آیند.


نمایشگر P10 Plus یقینا از نظر تولید رنگی عالی نیست. یک ته رنگ آبی بسیار بارز در تصویر دیده می‎شود که روزهای اولیه‎ی پنل‎های اولد را به یاد می‎آورد. کالیبراسیون رنگی برای اکثر رنگ‎ها به شکل قابل قبولی یکنواخت و میانگین deltaE برابر با 5.5 و مقدار حداکثر آن در حالت پیش‎فرض رنگی 9.3 است. استفاده از حالت رنگی گرم دقت بهتری به وجود می‎آورد و میانگین این مقدار را به 4.1 و حداکثر آن را به 5.8 کاهش می‎دهد.
تنظیمات دستی پنل نمایش دیده می‎شود که می‎تواند باعث بهتر کردن دقت رنگی شود. گرچه بدون استفاده از یک کالریمتر کاربر نمی‎تواند کار خاصی انجام دهد.
خوانا بودن این پنل نمایش در نور خورشید با توجه به ماهیت ال‎سی‎دی بودن بسیار خوب است. P10 Plus برای استفاده در محیط بیرون به شکل کاملی عملکرد پایداری از خود نشان می‎دهد و سطح کنتراست بالاتر از سطح متوسط بوده و رنگ‎های مشکی نسبتا عمیق هستند.

نسبت کنتراست نور خورشید

عمر باتری

Huawei P10 Plus از یک باتری با گنجایش 3750 میلی‎آمپرساعت استفاده می‎کند که طبق انتظار غیرقابل تعویض است. این گوشی به همراه شارژ بسیار توانایی با خروجی 5 ولت/ 4.5 آمپر، 4.5 ولت/ 5 آمپر و 5 ولت/ 2 آمپر با حداکثر توان 22.5 وات ارائه شده است که تنها شارژر‎های VOOC شرکت Oppo (بعضی از آن‎ها حداکثر توان 25 وات دارند) از آن بهتر هستند. میزان ولتاژ پایین هم‎چنین بایستی به خنک ماندن تمامی قطعات داخلی در طول شارژ اجازه دهد.
مشابه با گوشی‎های Oppo، برای دست‎یابی به این میزان خروجی توان بایستی این شارژر را به همراه کابل یو‎اس‎بی P10 پلاس استفاده کنید. تعویض این کابل با کابل دیگر باعث تقلیل قدرت آن به 5 ولت/ 2 آمپر می‎شود که باز هم بد نیست ولی اگر شارژر را نیز تعویض کنید سرعت شارژ به 5 ولت/ 2 آمپر یا حتی 1 آمپر کم می‎شود.
به دنبال استفاده از SuperCharger و کابل مناسب، کاربر قادر خواهد بود که P10 Plus را در عرض 30 دقیقه به مقدار 50 درصد شارژ کند که اصلا آمار بدی نیست.


عمر باتری گوشی P10 پلاس هوآوی امتیاز بسیار خوب 76 ساعت را به دست می‎آورد که به سختی به نسبت مدل معمولی آن را می‎توان بهتر دانست. پس تکلیف این 550 میلی‎آمپرساعت اضافه این وسط چی شده است؟
ما فورا متوجه‎ی کاهش نتایج به دست آمده در بخش گردش در وب به 10:41 ساعت شدیم که در برابر آمار 11:47 ساعت گوشی P10 قرار می‎گیرد. علت را می‎توان به سادگی رزولوشن بالاتر صفحه‎نمایش دانست. از طرف دیگر مدت دوام باتری به هنگام مکالمه به 20:25 ساعت افزایش یافته و نتایج به دست آمده در بخش پخش ویدئو عملا یکسان بوده تا بتوانیم فرض کنیم که پلیر این گوشی به اندازه‎ی کافی هوشمند است که فایل ویدئویی با رزولوشن 1080p ما را در همین دقت پخش کند.

قابلیت برقراری اتصال و پشتیبانی از شبکه‎ها

درست همانند با برادر کوچکتر خود، Huawei P10 Plus از نظر بحث‎های ارتباطی و پشتیبانی از شبکه‎ها توان کافی دارد. مودم LTE-Advanced از شبکه Cat.12 LTE با سرعت دانلود 600 مگابیت در ثانیه و آپلود 150 مگابیت در ثانیه، به همراه 20 باند شبکه LTE، 6 باند شبکه 3G و 4 باند همیشگی 2G پشتیبانی می‎کند.
پشتیبانی از باند دوتایی استاندارد a/b/g/n/ac وای‎فای به همراه وای‎فای دایرکت، هات اسپات و بلوتوث 4.2 دیده می شود. قابلیت NFC نیز به چشم می‎خورد. برای مسیریابی سرویس‎های A-GPS, GLONASS, Beidou و Galileo وجود دارند.
پورت یو‎اس‎بی Type-C دارای مشخصات یو‎اس‎بی 2.0 (دارای سرعت تئوری 480 مگابیت در ثانیه) است. هوآوی هنوز به استفاده از استاندارد یو‎اس‎بی 3.0 یا 3.1 رو نیاورده است و این پورت تنها از استاندارد قدیمی‎تر یو‎اس‎بی 2.0 پشتیبانی می‎کند. گرچه قابلیت OTG نیز به چشم می‎خورد.
پورت همیشگی 3.5 میلی‎متری هدفون نیز جایگاه خود را حفظ کرده است.

مروری اجمالی بر بخش نرم‎افزار

EMUI 5.1

این گوشی از سیستم‎عامل اندروید 7.0 یعنی نوقا بهره می‎برد تا جای شکایتی نباشد. طبق معمول لانچر EmotionUI یا EMUI هوآوی نیز با ویژگی‎های سفارشی‎شده‎ی فراوان دیده می‎شود. نسخه آن 5.1 است و بسیاری از قابلیت‎های نسل قبلی خود را حفظ و تغییرات اندکی در خود دیده است تا عملکرد آن بهتر شود. از نظر طراحی به نسبت نسل‎های قبلی یک نوع طراحی شیک ساده‎تر دیده می‎شود. رنگ‎های جدید متفاوت و تم‎هایی به چشم می‎خورند که توسط تیم طراحی هوآوی شکل گرفته‎اند.


اکثر تغییرات رابط کاربری اموشن 5.1 ظاهری نیست و بسیاری از جنبه‎های عملکردی را بهبود بخشیده است. مواردی که نسبتا ساده هستند مانند شناسایی بهبودیافته‎ی لمس، الگوریتم‎های فرمان‎دهی بهتر و قابلیت Moments برای مرتب کردن ساده‎تر تصاویر.
قابلیت Ultra Memory الگوریتم جدیدی است که تمرکز آن بر بازیابی است و بنابراین فضای رم را سریع‎تر آزاد می‎کند. هم‎چنین به واسطه‎ی الگوی استفاده‎ی کاربر از اپلیکیشن‎های مختلف آموزش می‎بیند و چیزی که از نظر او مهم است را در رم نگه‎ می‎دارد تا سرعت باز کردن و ادامه‎دادن استفاده از یک اپلیکیشن بیشتر شود.
Ultra Response از طرف دیگر به لطف یک درایور جدید باعث می‎شود که پاسخ لمسی سریع‎تر باشد. صفحه‎نمایش حالا دارای تاخیر لمسی پایین‎تر بوده و این درایور پشتیبانی از دنبال‎کردن حرکت انگشت با پیش‎بینی عملکرد آن را اضافه می‎کند. براساس گفته‎ی هوآوی، نمایشگرهای آن‎ها حال سرعت و دقتی مشابه با پنل‎های نمایش آیفون دارند.
هوآوی هم‎چنین بسیار در رابطه با یادگیری ماشینی پیشرفته صحبت می‎کند که رفتار کاربر را پیش‎بینی می‎کند و منابع پردازنده، GPU و I/O را به اپلیکیشن‎هایی اختصاص می‎دهد که کاربر از آن‎ها بیشتر استفاده می‎کند تا بدین طریق پاسخ‎دهی آن‎ها سریع‎تر شود. ارتباط نزدیکی بین این قابلیت و SmartPower 5.0، آخرین پلت‎فرم مدیریت توان هوشمند هوآوی دیده می‎شود. این ارتباط نوید بهبود عملکرد تا 7 درصد در بحث کارایی باتری یا به عبارتی افزایش 3 ساعتی عمر باتری می‎دهد.

قابلیت دیگری که به لطف لانچر EMUI 5.1 اضافه شده پشتیبانی از کلید هوم جدید است. شما می‎توانید از کلیدهای حساس به لمس برگشت به عقب و وظایف رهایی یابید و از کلید سخت‎افزاری هوم به عنوان یک ابزار چند عملکردی استفاده کنید. به دنبال فعال‎کردن این قابلیت، یک ضربه‎ی آهسته باعث برگشت به عقب، نگه‎داشتن این کلید سبب رفتن به صفحه‎ی هوم می‎شود و سوایپ کردن task switcher را فعال می‎کند. هم‎چنین از ژست‎های حرکتی پیشرفته بر روی این کلید پشتیبانی می‎شود که در زمان وجود شما می‎توانید برای هر ژست حرکتی وظایف بیشتری تعیین کنید.
عملکرد این کلید بسیار خوب است و کاربر راحت با آن اخت می‎گیرد.
قفل صفحه‎نمایش یکی از عناصری است که کاربرد آن فراتر از عملکرد معمولی آن بوده ولی در گذشته هم کاربرد زیادی داشته است. شروع آن با تصویرهای تغییر‎پذیری است که هر بار که گوشی را از حالت قفل خارج می کنید، یک کاغذ دیواری متفاوت در اختیار خواهید داشت. به دنبال اتصال به شبکه وای‎فای تصاویر بیشتری قابل دانلود است و گزینه‎ای برای پاک کردن تصاویر قدیمی‎تر از 3 ماه نیز وجود دارد.
خود قفل صفحه نمایش در نگاه اول طراحی مینیمالی دارد است، یک ساعت بزرگ با یک تاریخ و میانبری به دوربین در آن دیده می‎شود. با دوبار فشار دادن دکمه تنظیم حجم صدا به سمت پایین دوربین سریعا باز و گزینه‎ای برای گرفتن سریع عکس یا فقط باز کردن دوربین به چشم می‎خورد.
سوایپ کردن از پایین قفل صفحه‎‎نمایش یک میانبر سریع به منو بسیار شبیه به iOS باز می‎کند. ردیف بالایی به شما اجازه می‎دهد کاغذدیواری‎ها را مدیریت کنید یعنی کاغذدیواری فعلی را حذف، به انتخاب محبوب خود تبدیل و به اشتراک‎بگذارید. علاوه بر آن میانبرهایی برای ضبط کننده‎ی صدا، ماشین حساب، چراغ قوه، کدخوان QR و دوربین دیده می‎شود.

البته بعید است شما زیاد با قفل صفحه‎نمایش روبرو شوید چون حسگر اثرانگشت بسیار سریع کار می‎کند تا نمایی از آن در پیش چشمان شما شکل هم نگیرد.
علاوه بر پشتیبانی از امکان داشتن حساب مهمان و چندکاربر، این گوشی از ویژگی به اسم فضای شخصی هم پشتیبانی می‎کند که با یک اثرانگشت متفاوت می‎توان به آن دسترسی داشت. داده‎های این بخش به گفته هوآوی به شکل مستقلی رمزنگاری شده و از دسترس سایر کاربران خارج است. تنها برای هر دستگاه می‎توان یک فضای شخصی داشت.

علاوه بر این شما می‎توانید از بعضی از اپلیکیشن‎های اجتماعی دو نسخه داشته باشید تا کاربران از همان پروفایل کاربری مشابه گوشی به حساب‎های خودشان دسترسی داشته باشند.
به نظر ما رابط کاربری EMUI 5.1 مملو از قابلیت‎هایی فراوانی است که کاربر نمی‎توان بدون برخورد با حداقل چند مورد آن‎ها به صفحه‎نمایش نگاه کند. با این‎حال، با وجود تمامی آزادی که به کاربر برای بحث شخصی‎سازی رابط‎کاربری به همراه مجموعه قابلیت‎های فراوان داده شده است، در ظاهر این رام موفق شده است تجربه‎ی کاربری بی‎نقص و پایداری فراهم کند.
پس از قفل صفحه‎‎نمایش علاوه بر این‎که تمامی اپلیکیشن‎ها نظیر استراتژی همیشگی هوآوی بر روی صفحه هوم هستند، گزینه‎ای نیز در اختیار شما قرار داده می‎شود تا صفحه هوم خود را به شکل چند بخشی در آورده و یک بخش برای اپلیکیشن‎های بیشتر از همه استفاده شده و یک کشوی اپلیشکینی برای تمامی آن‎ها داشته باشید. باید هوآوی را بابت باز نگه داشتن دست کاربر تحسین کرد.

این کشوی اپلیکیشنی به صورت عمودی قابل اسکرول است و در هر ردیف 4 اپلیکیشن به چشم می‎خورد و در بالای آن یک کادر جستجو قرار دارد.
تم‎ها نیز دیده می‎شوند و همان‎طور که اشاره شد تیم طراحی هوآوی تلاش زیادی کرده است تا اشکال و رنگ‎های رابط‎کاربری را با تغییرات زیادی روبرو کند. فروشگاه تم مجموعه‎ی وسیعی از تم‎ها دارد که به خوبی با تصویر کلی P10 Plus هماهنگی دارند. تم‎ها باعث تغییر کاغذ دیواری صفحه‎ هوم، استایل قفل صفحه‎‌نمایش، آیکون‎های اپلیکیشن‎ها و آیکون‎های سیستمی و کاغذدیواری شما می شوند. شما می‎توانید هم‎چنین مواردی نظیر افکت‎های تغییر صفحه هوم را تنظیم کنید.

ناحیه نوتیفیکیشن ترکیبی از انتخاب‎های اندروید نوقا و لانچر اموشن است. هوآوی ظاهر تاگل‎های سریع را تغییر داده تا سوئیچ تنظیم روشنایی صفحه نمایش بیشتر توی چشم باشد. ظاهر نوتیفیکیشن‎ها مانند چیزی است که در گوشی پیکسل گوگل می‎بینیم.
task switcher ساده است ولی در مقایسه با همین قابلیت در گوشی گوگل توانایی بیشتری دارد، اپلیکیشن‎ها را در ساختار چرخ‎وفلکی آن می‎توان با ضربه زدن بر روی آیکون قفل، قفل کرد، بنابراین این اپلیکیشن‎ها به دنبال بستن تمامی اپلیکیشن‎ها، بسته نمی‎شوند. دکمه kill all به سهولت در دید است، برخلاف انتخاب گوگل که در گوشه بالا سمت راست قرار دارد.
کاربر می‎تواند در نوار وضعیت چند تغییر جالب دیگر ایجاد کند. به عنوان مثال، آیکون‎های نوتیفیکیشن را می‎توان توسط یک شمارش‎گر ساده‎ی عددی جایگزین کرد. هم‎چنین کاربر می‎تواند بر چراغ وضعیت گوشی کنترل شده تا انتخاب کند این چراغ و یا نمایشگر به نوتیفیکیشن جدید دریافتی باید واکنش نشان دهند.

هوآوی قبلا هم امکان کنترل اپلیکیشن ها توسط مجوزهای دانه‎ای را داشته است و دلیلی برای تغییر چنین چیزی وجود ندارد، مخصوصا حالا که چنین امکانی قسمتی از قابلیت‎های اندروید نوقا شده است. شما می‎توانید کنترل کنید که چه اپلیکیشن‎هایی چه نوع نوتیفیکیشن‎هایی برای شما ارسال کنند یعنی نوتیفیکیشن‎های سایه‎ای، نوتیفیکیشن‎های روی قفل صفحه‎ی نمایش و نوتیفیکیشن‎های شبه بنری.
از این سطح بالای کنترل همچنین زمانی که بحث دسترسی اپلیکیشن‎ها به اینترنت فرا می‎رسد می‎توان استفاده کرد. کاربران می‎توانند حقوق هر اپلیکیشن در رابطه به دسترسی به شبکه‎های وای فای یا اینترنت خط تلفن‎‎شان را کنترل کنند. چنین چیزی می‎تواند در مصرف اینترنت بسیار صرفه جویی کند و کاربر بر آن به شیوه‎ای مفید و کارآمد کنترل داشته باشد.

ولی هوآوی یک گام از این نیز فراتر برداشته است. EMUI 5.1 یک شیوه‎ی واقعا دوست‎داشتنی برای مدیریت چیزی به اسم App links را در اختیار کاربر قرار می‎دهد. به عبارت دیگر، URL مرتبط با بعضی از اپلیکیشن‎های خاص. همین قضیه برای نوع فایل‎های پیشفرض صدق پیدا می‎کند. علاوه بر این یک منوی اختصاصی برای کنترل مجوزهای واقعا مهم به ازای هر اپلیکیشن به چشم می‎خورد. این قابلیت بسیار خوب است چون یقینا کاربر نمی‎خواهد یک اپلیکیشن به صورت تصادفی تلاش سیستم در بهینه‎سازی مصرف توان آن را نادیده بگیرد.

با آن‎که از منوی تنظیمات گوشی می‎توان به این موارد دسترسی داشت، اکثر آن‎ها حالا در اپ فون منیجر گوشی دیده می‎شوند. در این اپلیکیشن کاربر هم‎چنین یک دکمه‎ی بهینه‎سازی با یک لمس مشاهده می‎کند. اسکنر ویروس شرکت آواست نیز در این بخش قرار دارد.
حالت‎های صرفه‎جویی در مصرف باتری که در بخش Power Manager دیده می‎شوند عبارتند از Power saving که باعث ایجاد محدودیت‎های اندک سخت‎افزاری و نرم‎افزاری می‎شود و Ultra power saving که باعث می‎شود تنها یک صفحه هوم ساده به رنگ مشکی با 6 میانبر داشته باشید. شما می‎توانید تمامی میانبرها را خودتان انتخاب کنید و در این حالت اپلیکیشن‎های مورد نظر شما قابل استفاده باشند.
در این حالت، طبق تخمین هوآوی عمر باتری شما سه برابر می‎شود. در این حالت خبری از task switcher نیست و تنها در یک زمان یک اپلیکیشن می‎توانید باز کنید، گرچه با توجه به زمان لود شدن می‎توان گفت که آن‎ها بایستی در رم باشند. امکان گرفتن تصویر از صفحه یقینا غیرفعال است.

بخش زیادی از تلاش‎های هوآوی در بحث بهینه‎سازی ظاهرا صرف کاربرپذیری این دستگاه و مسیریابی شده است. در تمامی بخش‎های رابط‎کاربری، منوهای زمینه‎ای با گزینه‎های مرتبط در انتهای صفحه در بالای نوار مسیریابی دیده می‎شود که برای کار با یک دست بسیار مفید هستند. کشوی جهانی که از سمت چپ بیرون کشیده می‎شود اپلیکیشن‎های گوگل را در خود دارد که چپ‎دست‎ها به نسبت راست‎دست‎ها بهتر از آن‎ استفاده می‎کنند.

کاربر می‎تواند قابلیتی به اسم Floating dock را فعال کند که یک کلید مجازی است که هرچیزی را روی صفحه نمایش جابجا می کند و به او اجازه می‎دهد آن را به کلید‎های اصلی اندروید، به عقب برگشتن، هوم، Task Switcher، قفل کردن و بستن تمامی اپلیکیشن‎های در حال اجرا توسعه دهد تا بتواند با یک دست گوشی خود را تحت کنترل گیرد. موارد کنترلی جالب جایگزین دیگری نیز وجود دارند، همانند با نقشه‎یابی دکمه‎ها بر روی هدفون‎های کاربر برای انجام کارهای مختلف.

Motion control نیز عامل کنترلی دیگری است که در این گوشی همانند دیگر گوشی‎های ساخت هوآوی بسیار جلوه دارد. ژست‎های دست مختلف نظیر برداشتن انگشت، تکان دادن گوشی و حتی مواردی نظیر کشف بندانگشت و کشیدن طرح به چشم می‎خورد. تمامی این‎ها را می‎توان طبق سلیقه‎ای که دارید شخصی‎سازی کنید و تغییر دهید.

شما می‎توانید با دوبار ضربه زدن با دو بندانگشت شروع به ضبط ویدئو کنید در حالی‎که کشیدن یک حرف S با یک بندانگشت باعث اسکرول کردن در تصویر گرفته شده از صفحه می‎شود. امکان انجام قابلیت دوم با استفاده از میانبر معمولی دکمه‎ی پاور/ کم کردن حجم صدا وجود دارد.

قابلیت فرمان‎های صوتی هوآوی روز به روز بهتر می‎شوند. صحبت با تلفن زمانی که افراد دیگری اطراف کاربر قرار دارند کمی ممکن است عجیب جلوه کند ولی به صورت بالقوه او می‎تواند بدون استفاده با دست گوشی P10 Plus خود را مدیریت کند. قابلیت استفاده از فرمان‎های صوتی حتی زمانی که گوشی قفل و صفحه‎نمایش خاموش است وجود دارد. این قابلیت با اصطلاح پیش فرض “okay emy” صورت می‎گیرد که به دنبال آن گوشی روشن و منتظر دریافت فرمان‎های صوتی همانند با برقراری یک تماس است. البته می‎توان این اصطلاح را حتی تغییر داد و به دستگاه آموزش داد تا بهتر صدای کاربر را بشناسد.

برای بعضی از موقعیت های خاص، مانند داخل خودرو، کاربر می تواند حالت یک صفحه هوم ساده را فعال کند که دارای کاشی های بزرگی برای آهسته ضربه زدن می باشند. البته بعضی از منوها اینطور هستند و بعضی های دیگر مانند شماره‎گیر اندازه‎ای مشابه با حالت معمولی (البته بخواهیم منصف باشیم از همان ابتدا اندازه‎ی آن بزرگ بوده است) دارند.

عملکرد و نتایج بنچمارک‎ها

 این گوشی همانند با P10 کوچکتر مجهز به چیپست ساخت خود هوآوی یعنی Kirin 960 است که برای اولین بار در میت 9 به کار گرفته شد. ساخت این تراشه را چیپ‎ساز خود هوآوی یعنی HiSilicon بر عهده داشته است. حتی با آن‎که چند وقتی از زمان حضور این چیپست در بازار می‎گذارد ولی باز هم یکی از قوی‎ترین و بهترین نمونه‎های موجود است.
این تراشه از یک پردازنده 8 هسته‎ای بهره می‎برد یعنی 4 هسته Cortex-A73 با فرکانس 2.4 گیگاهرتز به همراه 4 هسته Cortex-A53 با فرکانس 1.8 گیگاهرتز. هسته‎های Cortex-A73 در مقایسه با طراحی قبلی A72 30 کارآیی توان درصد بیشتر دارند تا نویدی بر افزایش عملکرد نیز باشد.
چهار هسته‎ای A73 یکی از قوی‎ترین ترکیب‎های موجود هستند، حداقل تا زمانی که نمونه‎هایی هم‎چون اسنپ‎دراگون 835 و اگزینوس 8895 به صورت رسمی وارد عرصه شوند. گرچه، طیف وسیعی از گوشی‎های پرچم‎دار دیده می‎شوند که می‎توانند در برخی از جنبه‎ها بهتر از P10 و P10 Plus هوآوی عمل کنند.


ما با بنچمارک Geekbench نسخه‎ی 4 شروع می‎کنیم که عملکرد پردازنده را مورد محک قرار می‎دهد. امتیاز تک هسته‎ی A73 به نسبت هرکدام از پردازنده‎هایی که تا به حال در دستگاه‎های اندرویدی تست کرده‎ایم بهتر است، ولی هسته‎های Hurricane اپل هم‎چنان در تست‎های تک هسته پادشاهی می‎کند.


اگر 4 هسته A73 را به کار بگیرید، شاهد درخشش هسته‎های A73 به سادگی خواهید بود. بایستی اشاره کنیم که P10 پلاس آخرین محصول هوآوی مجهز به چیپست Kirin 960 است با این وجود 200 امتیاز کمتر از P10 به دست می‎آورد. علت آن را احتمالا می‎توان به نسخه‎ی اولیه‎ی نرم‎افزار گوشی تحت بررسی ما نسبت داد.


انتخاب Kirin 960 در بحث گرافیک پردازنده‎ی گرافیکی Mali-G71MP8 است که به نسبت نسل‎های قبلی چیپ‎های HiSilicon با پیشرفت بارزی روبرو شده و در نهایت از عنوان پرچم‎دار بودن یک گوشی می‎تواند به خوبی دفاع کند. شاهد عملکرد زیبای آن در گوشی P10 هوآوی بودیم. گرچه بایستی توجه کنید که وظیفه‎ی آن در مدل پلاس با توجه به رزولوشن بالاتر صفحه‎نمایش، بیشتر شده است. چنین چیزی اختلاف امتیاز به دست آمده بین این دو گوشی را در تست‎های onscreen گرافیک نشان می‎دهد.
با این‎حال، در زمان نگاه کردن به نتایج بنچمارک‎ها توجه داشته باشید که اکثر بازی‎ها در هر دو رزولوشن به خوبی جزئیات را اگر لازم باشند وفق می‎دهند تا تجربه‎ی بازی کردن در دنیای واقعی در گوشی P10 پلاس یقینا لذت‎بخش باشد.


قبل از انجام بنچمارک GFXBench بایستی اشاره کنیم که GPU چیپ Kirin 960 هوآوی یعنی Mali-G71MP8 در عین‎حال قدرتمند بودن از نظر کارآیی توان دقیقا چنین عملکردی را ندارد. این پردازنده‎ی گرافیکی از نظر مصرف توان در وضعیت خوبی قرار نمی‎گیرد. چنین چیزی متاسفانه دو نتیجه‎ی منفی به همراه دارد، ابتدا تحت فشار سنگین بر پردازنده‎ی گرافیکی مصرف باتری بسیار زیاد می‎شود که به نسبت اکثر دستگاه‎های دیگر به مراتب بیشتر است. مورد دوم نیز گرما است.
این چیپ با حرارت عملکرد خود را نشان می‎دهد و تحت فشار طولانی باعث افت عملکرد پردازنده می‎شود. مدل معمولی P10 نیز همین مشکل را دارد ولی در آن گوشی عملکرد پردازنده تقریبا 30 درصد افت می‎کند ولی P10 پلاس به نظر به شکل بهتری با بدنه‎ی بزرگتر خود حرارت را توزیع می‎کند تا عملکرد تنها زمان گرم شدن دستگاه 20 درصد کاهش یابد.

به بنچمارک‎های ترکیبی می‎رسیم که در این نوع تست‎ها P10 Plus در بنچمارک BaseMark OS II عملکرد عالی از خود برجا می‎گذارد و تقریبا هر گونه دستگاه اندرویدی موجود در دیتابیس ما از جمله P10 را از دور خارج می‎کند.

بنچمارک AnTuTu ولی داستان متفاوتی را نشان می‎دهد. گرچه جای شگفتی ندارد، چون گوشی‎های هوآوی معمولا در این بنچمارک به دلایلی با جریمه روبرو می‎شوند. با توجه به این صحبت، P10 Plus کاملا با عملکرد مورد انتظار خود هم سطح دیگران قرار می‎گیرد.


گوشی Huawei P10 Plus در رقابت با سایرین در بخش عملکرد خوب ظاهر می‎شود و از یک پرچم‎دار چیزی کم ندارد. در بخش پردازنده واقعا درخواست بیشتری نمی‎توان داشت. در رابطه با GPU، واقعیت امر این است که افت عملکرد به دنبال گرم شدن دستگاه چیزی خاصی نیست. حتی با این وجود Mali-G71MP8 هرگونه وظیفه‎ی گرافیکی که به آن واگذار کردیم به خوبی مدیریت کرد.
تحت فشار سنگین مصنوعی به واسطه‎ی بنچمارک‎ها، P10 Plus هرگز به صورتی که لمس آن ناخوشایند باشد، داغ نشد. حتی افرادی که برای مدت طولانی بازی می‎کنند نبایستی با مشکل روبرو شوند.

تلفن و پیام‎دهی، اسپیکر، اپلیکیشن‎ها

تلفن

شماره‎گیر گوشی P10 هوآوی از نظر اینترفیس کاربری بسیار مشابه با اپلیکیشن لیست مخاطب‎ تماس است. قابلیت‎های بی‎نظیری به چشم نمی‎خورد ولی چیزی هم از قلم نیافتاده است.

منوی تنظیمات دو سیم‎کارت به شما اجازه می‎دهد سیم‎کارت‎ها را تغییر نام دهید، آن‎ها را از بخش نرم‎افزاری غیرفعال و سیم‎کارت پیش‎‌فرض برای ارسال داده‎ها و برقراری تماس را مشخص کنید. در این بخش مشخص است که یکی از کارت‎ها تنها می‎تواند از شبکه‎ی 4G استفاده کند و هر دو اتصال 3G و 2G را خواهند داشت، گرچه در مشخصات این گوشی چنین چیزی ذکر نشده است.

این اینترفیس از این‎جهت که تنظیمات dual SIM  در یک منو قرار دارد و از طرف دیگر تنظیمات مربوط به شبکه‎های موبایل در یک منوی متفاوت قرار دارند ایده‎آل نیست، چون شما بایستی برای تنظیم دقیق شبکه‎ها طبق سلیقه‎ی خود، مثلا اگر بخواهید سیم‎کارت اصلی را به شبکه‎ی 3G محدود کنید، باید دایم در بین منوها جابجا شوید. سیم‎کارت اصلی (Primary) به صورت پیش‎فرض شبکه‎ی 4G را دریافت می‎کند و برای مشخص کردن این سیم‎کارت بایستی ابتدا وارد تنظیمات دو سیم‎ (dual SIM) شوید. سپس بایستی در بخش شبکه‎های موبایل نوع شبکه‎ای که ترجیح می‎دهید را ولی تنها برای این سیم‎کارت اصلی انتخاب کنید، چون سیم‎کارت دیگر از سایر شبکه‎های رادیویی موجود استفاده می‎کند.

پیام‎دهی و وارد کردن متن

در بخش پیام‎دهی همه‎ چیز در حالت استاندارد خود قرار دارد. پیام‎ها به صورت مرتبی از یکدیگر جدا شده‎اند. چند گزینه‎ی لازم برای الحاق موارد مختلف نیز دیده می‎شود گرچه چنین چیزی کاربر را ملزم به استفاده از MMS می‎کند تا SMS.

کیبورد SwiftKey مدیریت وارد کردن متن را بر عهده دارد، ابزاری بسیار قدرتمند و مملو از قابلیت‎های مختلف. چند فرهنگ‎ لغت سفارشی دیده می‎شود به همراه امکان وارد کردن متن با سوایپ و گزینه‎های مختلف سفارشی‎سازی از جمله یک موتور توانای تم. واقعا هوآوی از هیچ نظر کم نگذاشته است.

اسپیکر

مدل معمولی P10 هوآوی یک اسپیکر واقعا قدرتمند در اختیار دارد، ولی در طول بررسی آن، ما نتوانستیم بر این احساس غلبه کنیم که داشتن تک اسپیکر به نوعی تقلب بوده است. Mate 9 اسپیکرهای استریو دارد و همین قضیه در رابطه با مدل‎های میت 9 پرو و P9 پلاس صدق پیدا می‎کند. ممکن است این قضیه ربطی به دسته‎بندی اجباری بازار داشته باشد ولی با این‎حال، خوشحال هستیم که در P10 پلاس نیز اسپیکرهای استریو به کار گرفته شده است.

این دستگاه در واقع از بلندگوی مکالماتی به عنوان اسپیکر ثانویه استفاده می‎کند. عملکرد این سیستم به شکل شگفت‎انگیزی با وجود اختلاف جهت دو اسپیکر، خوب است. از نظر ما تماشای ویدئوها در مدل پلاس اندکی با لذت بیشتری همراه بود. البته تا حد زیادی باید این قضیه را به نمایشگر بزرگتر 5.5 اینچی نسبت داد.

با این‎حال، همان‎طور که انتظار می‎رفت، اسپیکر تخصصی قرار گرفته در قسمت انتهایی گوشی در مقایسه با دیگری قدرت بیشتری داشت و باعث شد امتیاز P10 Plus با سهولت بیشتری در تست اسپیکر ما به دست آورده شود. این امتیاز اندکی به نسبت گوشی P10 با اسپیکر مونو اندکی کمتر است. در حالت گرفتن گوشی به صورت عمودی، از بلندگوی مکالماتی تنها به منظور افزایش قدرت اسپیکر اصلی به عنوان توویتر استفاده می‎شود. چرخاندن گوشی به حالت افقی باعث انتقال مسیریابی کانال‎های صوتی چپ و راست به اسپیکرهای مربوطه‎‎شان می‎شود.

اپلیکیشن‎های از پیش نصب‎ شده

هوآوی بسته‎ی نرم‎افزاری پیش‎فرض تقریبا کاملی را ارائه داده است. اپلیکیشن‎های HiGame و Health دو موردی هستند که به صورت پیش‎فرض بر روی گوشی قرار دارند. مورد اول یک اپ‎استور بوده که به همه نوع بازی اختصاص یافته است.

اپ Health از سوی دیگر واقعا عالی است. این اپ گام‎شمار است و میزان کالری سوزانده شده را حساب می‎کند ولی هم‎چنین می‎تواند تعداد طبقاتی که بالا رفته‎اید را نیز بشمارد. تمامی شاخص‎ها هم‎چنین به صورت آماری و بسیار مرتب نشان داده می‎شود.

اپلیکیشن دیگر هوآوی HiCare است. اگر احساس سردرگمی در لانچر اموشن را داشتید می‎توانید از این اپ استفاده کنید که هر گونه راهنما و سطح پشتیبانی را در اختیار شما می‎گذارد.

Smart Controller و قطب‎نما، اپلیکیشن‎های عمومی دیگر ولی در عین‎حال اختصاصی به شمار می‎روند. خیلی خوب است هوآوی تصمیم گرفته است اپلیکیشن خاص خود را برای استفاده از پورت IR لحاظ کند چون در غیر این‎صورت کاربر مجبور به جستجو برای نمونه‎های شخص‎ثالثی بود که مشخص نیست قادر به استفاده از IR API هوآوی باشند. این اپلیکیشن ظاهر بسیار خوبی دارد و کاربر با استفاده از دیتابیس غنی آن از راه دور می‎تواند دستگاه‎های مختلف را کنترل کند.

عملکرد اپلیکیشن قطب‎نما مشخص است. هم‎چنین یک اپ به اسم Mirror دیده می‎شود که دوربین سلفی را باز کرده و به همراه آن چند فیلتر اضافی در اختیار کاربر قرار می‎دهد.

علاوه بر تمامی آن‎ها یکسری ابزار از پیش بار گذاری شده نیز دیده می‎شود از جمله یک فایل منیجر مناسب، اپلیکیشن سالنامه، notes، پیش‎بینی هوا، ضبط صدا و چراغ‎قوه.

مولتی‎مدیا، کیفیت صدا

 گالری به همراه اپلیکیشن Quik

گوشی Huawei P10 مجهز به یک اپلیکیشن گالری به‎روزرسانی شده به عنوان بخشی از لانچر EMUI 5.1 است. شرکت GoPro با هوآوی همکاری داشته تا اپلیکیشن ویرایش ویدئوی Quik را به گالری لانچر EMUI اضافه کنند. در نسخه‎ی جدید این لانچر، Quik مسئولیت ویرایش تمامی ویدئوها و ایجاد لحظاتی برجسته از خاطرات شما را بر عهده گرفته است.

پیش‌فرض این اپلیکیشن در مرتب‎سازی تصاویر براساس تاریخ گرفتن عکس‎ها است. شما می‎توانید به حالت نیشگون بر روی نمایشگر اندازه‎ی تصاویر بند‎انگشتی را تغییر دهید. شما می‎توانید امکان مشاهده‎ی تصاویر براساس حالت استاندارد آلبوم را انتخاب کنید که تمامی تصاویر شما در آلبوم‎های مختلفی قرار می‎گیرند و شما هم‎چنین می‎توانید این آلبوم‎ها را مخفی کنید، گرچه این قابلیت بیشتر یک نوع ابزار مرتب‎سازی به شمار می‎رود تا حفظ حریم شخصی، چون زمانی که گزینه‎ی آلبوم‎های مخفی را انتخاب کنید آلبوم‎ها دیده می‎شوند.

Highlights یک قابلیت جدید از اپ گالری است که البته برای اندروید تازگی ندارد، ولی حالا شاهد استفاده از آن در اپلیکیشن گالری پیش‎فرض رابط‎کاربری EMUI هستیم. زمانی که از گوشی خود استفاده نمی‎کنید، اپلیکیشن گالری تصاویر شما را فهرست‎بندی و براساس مکان‎ها و افراد داخل تصویر طبقه‎بندی می‎کند. ادغام اپ Quik شرکت GoPro با بخش گالری باعث می‎شود بهترین لحظات ثبت شده در ویدئوهای شما به صورت کلیپ‎هایی ایجاد شود. این اپ می‎تواند چهره‎ها را شناسایی و تصویر را مطابق با آن‎ها در یک قاب قرار دهد یا حتی می‎تواند کل ویدئوها را با ریتم موزیک سینک کند. تمامی این قابلیت‎های جدید در زبانه‎ی جدیدی به اسم Discovery قرار می‎گیرند.

به دنبال باز کردن یک تصویر شما می‎توانید سریعا آن را حذف کنید یا بچرخانید یا به شکل‎های مختلفی به اشتراک بگذارید. آیکون اطلاعات تصویر در بالا در اختیار کاربر اطلاعات تقریبا کاملی در رابطه با تصویر از جمله یک هیستوگرام، قرار می‎دهد.

شما هم‎چنین می‎توانید از ادیتور قوی این اپلیکیشن با گزینه‎های مختلف برای تنظیم میزان نور‎دهی (برای روشن کردن نواحی تیره یا تغییر میزان نور نواحی بسیار روشن) تصاویر و هم‎چنین گزینه‎های دیگری نظیر فیلترها (بیشتر از کل فیلترهای اینستاگرام و پریسما) و زیبایی‎سازی عکس، استفاده کنید.

ویدئو پلیر

ویدئو پلیر این گوشی کاملا ساده است، بسیار شبیه به چیزی که در گوشی P9 دیده بودیم، تنها گزینه‎ی آن تنظیم میزان سرعت پخش ویدئو است. هوآوی تنها تغییری که در این مدل صورت داده اضافه کردن قابلیت پخش ویدئو به شکل یک پنجره‎‎ی شناور است.

موزیک پلیر

P10 دارای یک موزیک پلیر از پیش نصب شده‎ی شیک است. این پلیر دارای 4 لیست پخش پیش‌‎فرض است یعنی پخش براساس آهنگ‎ها، هنرمندان، آلبوم‎ها و پوشه‎ها. شما می‎توانید لیست پخش مختص به خودتان را نیز ایجاد کنید. پس‎زمینه‎ی اپلیکیشن به صورت پویا برای مطابقت با آلبوم آرت تغییر پیدا می‎کند که قابلیت جالبی است.

صفحه‎ی در حال پخش کاملا استاندارد است و در آن بخشی برای آلبوم آرت و متن آهنگ دیده می‎شود. اگر به متن آهنگ‎ها علاقه دارید می‎توانید آن‎ها را در بالای صفحه‎ی هوم به نمایش بگذارید.

جالب است که ما هیچ‎گونه بخشی برای انجام تنظیمات میکسر صدا پیدا نکردیم. افزودن این قابلیت می‎توانست بسیار خوب باشد. حالت +Stereo تنها گزینه‎ای است که در کنار سیستم اسپیکرهای استریوی گوشی P10 پلاس هوآوی قرار می‎گیرد. فقط بایستی اشاره کنیم در زمانی که گوشی به حالت افقی گرفته می‎شود، بلندگوی مکالماتی که نقش اسپیکر دوم را دارد نمی‎توان پا به پای اسپیکر اصلی پیش رود و همین امر می‎تواند کیفیت و بلندی حجم صدا را به خطر بیاندازد. این نوع راه‎حل در دراز مدت ایده‎ال نیست ولی همواره وجود اسپیکرهای استریو با دلپذیری همراه بوده است.

خروجی صدایی که فراز و نشیب‎های خودش را دارد

این گوشی در زمان اتصال به یک آمپلی‎فایر فعال خارجی، خروجی صدای شفافی داشت که باعث به دست آوردن نتایج عالی و بی‎نقصی شد. گرچه بلندی حجم صدای پایین‎تر از سطح متوسط به خوبی با وضعیت پرچم‎دار بودن این گوشی جور در نمی‎آید.

حجم صدا به همین شکل زمان اتصال به هدفون‎های استاندارد ما مایوس کننده ظاهر شد. ما هم‎چنین شاهد اوج‎گیری نسبتا متوسط نویز القایی استریو بودیم. با آن‎که به طور کلی عملکرد قابل قبولی را شاهد بودیم ولی باید گفت سطح انتظارات ما به مراتب بالاتر بود.

دوربین قسمت اول: مرور اجمالی دوربین و کیفیت تصاویر در روز

چند وقتی می‎شود برند لایکا با افتخار دوربین‎های خود را در پنل‎های پشتی چند دستگاه هوآوی قرار داده است. شاید به نظر برخی از افراد این صحبت‎ها ترفندهای بازاریابی باشد، ولی سابقه‎ی عالی مدارک دیگری نشان می‎دهند. نسخه دوم سیستم دوربین دوگانه‎ی لایکا یکی از مهم‎ترین عواملی است که در دنیای عکاسی با موبایل حضور دارد. گوشی‎های میت 9، میت 9 پرو و هم‎چنین مدل معمولی P9 همگی در بخش دوربین عملکرد بی‎نظیری از خود بر جا گذاشته بودند.

P10 Plus حتی می‎خواهد لذت عکاسی را به مراتب بالاتر ببرد. فرمول اصلی البته یکسان باقی مانده است یعنی استفاده از یک سنسور سیاه و سفید 20 مگاپیکسلی به همراه یک دوربین رنگی 12 مگاپیکسلی. دوربین دوم دارای فناوری OIS (رفع لرزش اپتیکال تصویر) است. بنابراین، تفاوت چیست؟ تفاوت در لنزها است. در حالی‎که، P10 و Mate 9 تکیه به استفاده از لنزهای SUMMARIT لایکا با نسبت کانونی f/2.2 دارند، در مدل پلاس از لنزهای روشن‎تر و سریع‎تر SUMMILUX این شرکت با نسبت کانونی f/1.8 استفاده شده است.

اما اگر جزو کاربران حرفه‎ای عکاسی یا ناآشنا با سیستم گریدبندی لنزهای لایکا هستید، این صحبت‎ها معنای چندانی ندارد. تفاوت بارز و آشکار نسبت کانونی گسترده‎تر است تا هوآوی نوید گرفتن عکس‎های شارپ‎تر با افکت بوکه‎ی بارزتر در تصاویر ماکرو را دهد.

بنابراین به صورت تئوری، P10 Plus بایستی به نسبت همتای کوچکتر خود تصاویر با کیفیت بالاتری بگیرد. ابتدا نگاهی به تفاوت دو سنسور این دوربین می‎اندازیم.

تفاوت بین رزولوشن‎ها آشکار است و چالش اصلی ترکیب و مطابقت دادن تصاویر از دو دوربین به شمار می‎رود. به صورت پیش‎فرض زمانی که کاربر با دوربین رنگی عکاسی می‎کند، P10 Plus تصویر گرفته شده با دوربین سیاه و سفید را با تصویر دوربین RGB (رنگی) ترکیب می‎کند. هدف، همان‎طور که حدس زدید، ایجاد تصاویر بهتر است. دوربین مونوکروم با رزولوشن بالاتر 20 مگاپیکسلی داده‎های نوردهی را ثبت می‎کند یعنی مواردی که اکثر جزئیات ریز مربوط به آن‎جا می‎شوند، در حالی‎که دوربین با رزولوشن کمتر 12 مگاپیکسلی رنگ جزئیات را فراهم می‎کند.

تنها این نیست، هر دو دوربین هر کدام چندین فریم، به شیوه حالت +HDR دوربین پیکسل گوگل می‎گیرند. مهندسین لایکا تعداد فریم‎های گرفته شده را مشخص نکرده‎اند گرچه گوگل ادعا می‎کند که دوربین گوشی پیکسل 9 فریم به صورت هم‎زمان ثبت می‎کند. به دنبال این کار تصاویر با رزولوشن بالاتر 20 مگاپیکسل به دست می‎آید. گرچه، الحاق و ترکیب توسط الگوریتم دیجیتالی اندکی مصنوعات بارز و افت شارپ بودن در جزئیات ریز را بر جا می‎گذارد.

اگر کاربر دوست نداشته باشد همواره می‎تواند از دو دوربین به صورت مستقل استفاده کند. بدین طریق، یا مستقیما تصاویر 12 مگاپیکسلی یا تصاویر زیبای سیاه و سفید 20 مگاپیکسلی گرفته می‎شود. ولی سیستم دروبین دوگانه‎ی هوآوی مزایای دیگری نیز دارد. یک افکت بوکه‎ی Variable Aperture دیده می‎شود و علاوه بر آن در این گوشی شاهد حالت عکاسی پرتره هستیم که افکت بوکه را با افکت زیبا‎سازی ترکیب می‎کند تا تصاویر زیبای پرتره با افکت‎های بوکه ایجاد شود. دو دوربین عقب هم‎چنین زوم هیبریدی تا حداکثر 2x را با افت کمتر کیفیت فراهم می‎کنند.

به تمامی این حالت‎های عکاسی و موارد بیشتر می‎توان از طریق چند منوی مختلف در اپلیکیشن دوربین دسترسی داشت. اینترفیس دوربین شلوغ نیست ولی در حقیقت کار با آن کمی پیچیده است.

دو صفحه وجود دارد که از لبه‎ی سمت چپ و راست نمایاب می‎توان آن‎ها را بیرون کشید. در صفحه سمت چپ حالت‎های عکاسی دیده می‎شود و در صفحه دیگر منوی تنظیمات قرار گرفته است. علت مشکل بودن کار با رابط‎کاربری اپلیکیشن دوربین این است که این دو صفحه با یک سوایپ ساده بیرون کشیده نمی‎شوند و بایستی عملا آن‎ها را از وسط تصویر بیرون کشید که به خصوص در زمان گرفتن دوربین به حالت افقی با اولین تلاش صورت نمی‎گیرد.

البته جابجا شدن بین این دو صفحه برای انتخاب رزولوشن تصویر و حالت رنگی ساده است. به عنوان مثال، کاربر می‎خواهد از هر دو دوربین با رزولوشن اصلی آن‎ها استفاده و تصاویر تک رنگ 20 مگاپیکسلی و تصاویر 12 مگاپیکسلی رنگی بگیرد، در این شرایط تغییر حالت گرفتن عکس‎های مونوکروم 20 مگاپیکسلی به تصاویر رنگی 12 مگاپیکسلی به یک جابجا شدن به حالت عکاسی رنگی به سمت چپ و سپس 12 مگاپیکسلی به سمت راست، نیاز دارد. به طور کلی، کاربر بایستی توجه به قسمت بالایی اینترفیس دوربین داشته باشد تا بداند دقیقا دوربین در چه حالت عکاسی قرار دارد.

هم‎چنین، برای گوشی با یک دوربین اختصاصی مونوکروم 20 مگاپیکسلی شاید انتظار داشته باشید، در نمایاب گوشی P10  پلاس قابلیتی برای گرفتن تصاویر سیاه و سفید وجود داشته باشد، ولی برای این منظور باید وارد صفحه سمت چپ و بخش حالات عکاسی شوید. در این بخش شما حالت گفتن تصاویر با زوایای متغیر دیافراگم، حالت پرتره، انتخاب میزان اشباع بودن تصویر و انواع فیلترها را در اختیار خواهید داشت.

حداقل حالت عکاسی به صورت حرفه‎ای تمامی مواردی که کاربر برای کنترل کیفیت تصویر نیاز دارد را در خود جا داده است. این بخش واقعا مملو از قابلیت‎های مختلف است از جمله: ISO، سرعت شاتر دوربین، کنترل میزان نوردهی، تعادل سفید، حالت‎های فوکوس.

کیفیت تصویر:

همان‎طور که در بالا اشاره کردیم، استفاده از لنزهای با کیفیت بالاتر SUMMILUX لایکا باعث متمایز شدن دوربین P10 Plus می‎شود. در ساختار آن همان ترکیب آشنای سنسور لایکا دیده می‎شود. مزایای این دوربین با داشتن نسبت کانونی گسترده‎تر f/1.8 مشخص است. همان‎طور که می‎دانید این ویژگی یکی از سه مواردی است که میزان نوردهی در یک دوربین را مشخص می‎کند. از آن‎جایی‎که، نسبت کانونی دوربین گوشی‎های به جای متغیر بودن، ثابت است، بهره‎مندی از نسبت کانونی گسترده در دوربین گوشی می‎تواند به معنای رسیدن نور بیشتر به دوربین باشد.

به دنبال رسیدن نور بیشتر به واسطه‎ی نسبت کانونی گسترده‎تر، دوربین می‎تواند دو فاکتور دیگر نوردهی را در جهت منفعت خود به کار بگیرد. این دو پارامتر عبارت هستند از سرعت شاتر دوربین و ISO و برخلاف نسبت کانونی، آن‎ها متغیر هستند. بنابراین دوربینی که از طریق لنزهای گسترده‎تر نور بیشتری دریافت می‎کند می‎تواند در مقدار کمتری از ISO عکس بگیرد و در نتیجه سطح پارازیت تصویر پایین می‎آید. به همراه آن سرعت شاتر دوربین نیز بالاتر می‎آورد در نتیجه لرزش دوربین گرفته می‎شود. به همین خاطر است که گرفتن تصاویر با سرعت پایین شاتر ممکن است کیفیت تصویر کاربر را از بین ببرد.

اکثر مزایای لنزهای گسترده‎تر به هنگام ثبت تصاویر در شرایط نوری کم مشخص می‎شود.

اگر بخواهیم دوربین این گوشی را با P10 مقایسه کنیم بایستی گفت به نظر مدل پلاس از فضای اضافی که در اختیار دارد برای گرفتن تصاویری با میزان نوردهی تقریبا مشابه، اگر نگوییم یکسان، با P10 ولی با ISO کمتر استفاده می‎کند. به دنبال آن کیفیت تصاویر پارازیت یا به عبارتی مصنوعات تصویر کمتری دیده می‎شود. هم‎چنین نمونه تصاویر گرفته شده با دوربین سیاه و سفید در نواحی سایه‎دار نوردهی بهتری به علت دامنه‎ی وسیع‎تر دینامیک داشتند.

البته بایستی اشاره کنیم تفاوت کیفیت تصویر این دو گوشی به سختی دیده می‎شود و نیاز به بررسی نمونه‎های زیاد و سطح بالایی از دانش عکاس دارد. احتمالا در شرایط ساده‎ی نشانه بگیر و عکاسی کن، تصاویر تولید شده توسط گوشی P10 و P10 Plus، حتی در شرایط نوری کم، به یک شکل خواهد بود.

در شرایط نوری خوب، هر گونه تفاوت کیفیت سخت‎تر دیده می‎شود. در حقیقت، هر دو گوشی و هم‎چنین دو گوشی سری میت 9 دوربین‎های عکاسی خود را به خوبی در این بخش به رخ می‎کشند. کاربر اگر تنها بابت لنزهای SUMMILUX شوق نداشته باشد، کیفیت دوربین این گوشی‎های فاکتور اصلی خرید این پرچم‎دارهای هوآوی به شمار نخواهد رفت. نکته‎ی جالب دیگری که بایستی اشاره کنیم این است که ما متوجه شدیم ترکیب لنزهای SUMMILUX و محافظ گوریلا گلس در بالای آن منجر به لنز فلیرهای بارز به نسبت لنزهای ساده‎تر SUMMARIT می‎شود که اغلب اوقات به چشم می‎خورند. البته این قضیه به سادگی قابل چشم‎پوشی است.

تمامی نمونه تصاویر گرفته شده با دوربین P10 پلاس هوآوی رنگ‎های زنده و شفافی دارند که مشابه با رنگ‎های دنیای واقعی است، مگر این‎که از یکی از حالت عکاسی رنگی لایکا به عمد استفاده شده باشد. سطح جزئیات بسیار بالا بود و بافت تصویر به شکل بسیار طبیعی رندر شده بود ولی اگر تصاویر رنگی 20 مگاپیکسلی را با نمونه‎های 20 مگاپیکسلی سیاه و سفید مقایسه کنیم از نظر کیفیت با هم برابر نیستند. در ابتدا ما فکر کردیم ترکیب جزئیات رنگی 12 مگاپیکسلی با جزئیات 20 مگاپیکسلی دلیل این قضیه است، ولی ظاهرا علت آن پیچیده‎تر است.

دامنه دینامیک در تصاویر رنگی نیز کاملا خوب ولی در تصاویر سیاه و سفید حتی بهتر است. احتمالا ترفندهای استفاده از حالت HDR به صورت خودکار در این‎جا دخیل است، حتی اگر از این حالت استفاده نکنید.

کیفیت تصاویر 12 مگاپیکسلی عالی، سطح جزئیات به اندازه‎ی کافی، پارازیت کم، رنگ‎ها دقیق، دامنه دینامیک وسیع و میزان شارپ‎سازی تصویر بیش از حد نیست. تصاویر 12 مگاپیکسلی این دوربین در بین بهترین‎هایی که در یک گوشی‎هوشمند دیده‎ایم قرار می‎گیرند.

تصاویر ترکیبی 20 مگاپیکسلی از جزئیات بیشتر بهره نمی‎برند و بیشتر این‎طور به نظر می‎رسد که تصاویر 12 مگاپیکسلی دست‎کاری شده هستند. ولی تمامی آن‎ها مزایای تصاویر 12 مگاپیکسلی را در خود دارند. چون سطح جزئیات آن‎ها فرقی ندارد بنابراین ما حدس می‎زنیم که به ندرت کاربران از این حالت استفاده کنند.

در نهایت تصاویر سیاه و سفید گرفته شده با دوربین مونوکروم گوشی P10 پلاس از نظر دامنه دینامیک بهترین هستند ولی این دوربین بیشتر یک ابزار ویژه است، مگر این‎که کاربر عاشق عکاسی سیاه و سفید باشد، وگرنه بعید است از آن اغلب اوقات به خودی خود استفاده کند. تصاویر مونوکروم 20 مگاپیکسلی سطح جزئیات کافی، تقریبا مشابه با تصاویر رنگی 12 مگاپیکسلی، دارند. آن‎ها از نظر نسبت کنتراست بی‎نظیرند، مقدار پارازیت کم بوده و از نظر داشتن دامنه دینامیک، به خصوص در نواحی سایه‎دار، فوق‎العاده هستند. این تصاویر برای افکت‎های دراماتیک و ایجاد تصاویر خلاقانه عالی هستند، ولی کاربر بایستی برای نشان دادن قدرت آن‎ها واقعا سوژه‎ی خوبی برای عکاسی داشته باشد.

همان‎طور که اشاره داشتیم زمان نیاز از یک حالت HDR خودکار استفاده می‎شود تا عملا استفاده دستی از حالت HDR بی‎فایده باشد و از نظر ما هم اشکالی ندارد.

حالت‎های عکاسی به صورت رنگی

هوآوی (و به صورت بالقوه شرکت لایکا) به نوعی متوجه شده‎اند که ظاهر معروف تا حدی محافظ‎کارانه لایکا در تصاویر ممکن است سلیقه‎ی افراد نباشد و یک گزینه برای انتخاب تولید رنگ به شکل غلیظ‎تر (حالت‎های Vivid یا Smooth) را قرار داده‎اند (البته مجددا باید گفت حالت پیش‎فرض اصلا بد نیست). شما می‎توانید به راحتی در زمان گرفتن هر تصویر آن را تغییر دهید.

قدرت زوم

درست همانند با برادر کوچکتر خود، P10 Plus در آستین خود توانایی‎های زوم فراوانی دارد. این قدرت به گرفتن چندین فریمی بر می‎گردد که دوربین همواره ثبت می‎کند که باعث می‎شود کاربر داده‎های بیشتری به نسبت چیزی که از یک تک تصویر 12 مگاپیکسلی (یا 20 مگاپیکسلی) به دست می‎آورد، در اختیار داشته باشد.

در رابطه با کیفیت تصویر در زمان زوم به داخل، 2x و یا حتی 3x، تصاویر عالی هستند و هیچ‎ افتی در سطح جزئیات دیده نمی‎شود. اما ما به خوبی می‎دانیم که از زوم کردن بیشتر (تا حداکثر 10x با آخرین فریم‎ویر این گوشی) نباید انتظار زیادی داشت چون تصویر فورا کیفیت خود را از دست می‎دهد.

حالت‎های عکاسی به صورت پرتره و زوایای متغیر دیافراگم (نسبت‎های کانونی مختلف)

به لطف اطلاعات عمیقی که دوربین گوشی Plus P10 قادر به جمع‎آوری از دو دوربین خود است، می‎تواند سعی کند تا پس زمینه‎ی محو یک لنز پرتره مناسب را به وجود آورد. امکان دسترسی به این قابلیت از تاگل حالت Wide aperture وجود دارد که به کاربر اجازه می‎دهد نسبت‎های کانونی از f/0.95 تا f/16 را شبیه‎سازی کند.

گرچه حتی با وجود اطلاعات بیشتر، این افکت هم‎چنان تا حد زیادی وابسته به بخش نرم‎افزاری است. نتایج بنابراین به طور کلی خوب هستند ولی اگر در سطح پیکسلی دقت کنیم بعضی از مناطق محو شده به نظر می‎آیند. با توجه به محدودیت‎ها به آن امتیاز قبولی می‎دهیم.

همان‎طور که قبلا اشاره کردیم، حالت جدید عکاسی پرتره هم در اختیار دوربین اصلی و هم سلفی قرار دارد. در این حالت ویژگی حالت نسبت‎های کانونی مختلف و حالت زیبایی‎‌سازی با هم ترکیب شده تا تصاویر پرتره‎ای با چهره‎های زیبا و افکت‎های پس‎زمینه‎ی بوکه به وجود آید. عجیب است امکان پیش‎نمایش زنده‎ی این تصاویر برای دوربین اصلی وجود ندارد.

در هر صورت، کاربر می‎توانید سطح زیبایی‎سازی را تنظیم کند، در حالی‎که شدت افکت بوکه در تمامی تصاویر یکسان باقی می‎ماند.

دوربین سلفی 8 مگاپیکسلی

هوآوی ویژگی‎های ممتاز بخش دوربین خود را تنها محدود به ماژول پشتی نکرده است. گوشی Huawei P10 Plus مجهز به یک دوربین جلوی 8 مگاپیکسلی با نسبت کانونی f/1.9 عالی است که برند لایکا بر روی آن خودنمایی می‎کند. اما این دوربین فوکوس ثابت است اما روی کاغذ عالی بوده و ظاهرا با دوربین خوب و بهتر از دوربین سلفی Mate 9 روبرو هستیم.

از نظر کیفیت تصاویر گرفته شده در شرایط نوری خوب، سطح جزئیات خوبی دارند و رنگ‎ها دل‎پذیر هستند و دامنه دینامیک نیز واقعا خوب است. بدون شک، تعدادی فیلتر زیبایی‎سازی نیز دیده می‎شوند که کاربر با استفاده از آن‎ها می‎تواند تصاویر پرتره خود را تغییر دهد.

حالت عکاسی به صورت سلفی پرتره نیز به چشم می‎خورد. چون در جلو تنها یک دوربین استفاده شده است، الگوریتم این دوربین بایستی درک عمق را با تک نقطه‎ی برتری انجام دهد. در نتیجه اکثریت تصاویر سلفی با افکت بوکه اکثر اوقات کیفیت عالی ندارند و قابلیت زیبایی‎سازی اغلب اوقات بخش‎هایی از جزئیات صورت کاربر را در تصویر از بین می‎برند. اکثر نمونه‎هایی که به عنوان تست گرفته شده‎اند گاهی خوب و گاهی بد هستند، بنابراین نباید زیاد روی بازاریابی‎هایی هوآوی در این بخش حساب باز کرد.

تصاویر سراسرنما

تصاویر پانورامای گرفته شده با دوربین P10 پلاس هوآوی عالی هستند. سطح جزئیات قابل مقایسه با تصاویر ثابت است، سرهم‎بندی تصویر هیچ مشکل خاصی را نشان نمی‎دهد و میزان نوردهی‎های متفاوت به راحتی مدیریت شده بود و دامنه‎ی دینامیک بار دیگر شایسته‎ی تحسین است.

دوربین فیلم‎برداری

هوآوی یقینا تلاش زیادی را صرف قابلیت ضبط ویدئو به همراه بالا بردن تجربه‎ی عکاسی با این گوشی کرده است. همانند با گوشی‎های P10 و میت 9، P10 پلاس قادر به ضبط ویدئوهای با کیفیت 4K، با استفاده از کدک H.265 است. عواقب چنین تصمیمی هم منفی و هم مثبت است.

جنبه‎ی مثبت ماجرا، بیت‎ریت 30 مگابیت در ثانیه برای ویدئوهای 2160p و بسیار پایین بودن آن است و بنابراین فضای کمتری اشغال می‎کند (در مقایسه با بیت‎ریت تقریبا 50 مگابیت در ثانیه با فرمت MPEG-4 ویدئوهای 4K اکثر رقبا). جنبه منفی این است که یوتیوب هنوز از چنین استانداردی پشتیبانی نمی‎کند.

در زمان بررسی ویدئوهای گرفته شده با دوربین این گوشی در آزمایشگاه شاهد مصنوعات فشرده‎سازی بدی بودیم. ولی در دنیای واقعی مشکل خاصی را مشاهده نکردیم.

ویدئوهای فول اچ‎دی از قابلیت فشرده‎سازی MPEG-4 استفاده می‎کنند. این ویدئوها با نرخ 30 فریم بر ثانیه بیت‎ریت نسبتا استانداردی در حدود 17 مگابیت در ثانیه دارند در حالی‎که ویدئوهای فول اچ‎دی با نرخ 60 فریم بر ثانیه دقیقا دارای دو برابر بیت‎ریت بوده و در نتیجه در این حالت به نسبت ویدئوهای 4k در هر ثانیه از ویدئو میزان فایل بزرگتر خواهد بود. البته چنین چیزی با توجه به این‎که ویدئوهای 1080p از کدک H.264 استفاده می‎کنند، طبیعی است.

کیفیت صدا استریو، برابر با 192kbps و بنابراین عالی است. ویدئوهای 4K شارپ و با سطح جزئیات کافی هستند و کنتراست خوب به همراه رنگ‎های دلنشینی از خود نشان می‎دهند، در مقابل ویدئوهای 1080p قابل قبول و نه چندان خاص هستند. جنبه خوب این است که در حالت 60 فریم بر ثانیه سطح جزئیات ضبط شده به خطر نمی‎افتد.

یک محدودیتی که P10 پلاس برای کاربر به وجود می‎آورد این است که رفع لرزش ویدئویی تنها در برای کیفیت 1080p و نه 2160p دیده می‎شود.

شما می‎توانید نمونه ویدئوهای گرفته شده با این دوربین را از لینک‎ها زیر دریافت کنید:

2160p (10s, 39MB), 1080p at 60fps (10s, 44MB), 1080p at 30fps (11s, 23MB)

جمع‎بندی

غیرمنصفانه است گوشی‎های P10 و P10 Plus هوآوی شایستگی که دارند را دریافت نکنند. هوآوی به سادگی عملکرد خوبی از خود نشان داده است. سری P این شرکت راه درازی را طی کرده است که آن را بایستی تا حد زیادی مدیون همکاری‎های هدفمند این شرکت در بخش طراحی و عکاسی باشد. قسمت دیگر این معادله بر دوش چیپست Kirin 960 خود هوآوی قررا دارد.

بنابراین Huawei P10 plus دستگاهی است که با ظاهر زیبا و هنرمندی تمام توجه‎ی عموم را به خود جلب می‎کند و یکی از گوشی‎هایی است که اکثر افراد دوست دارند با آن دیده شوند.

در واقع، اگر صاحب قبلی گوشی‎های Mate 9، Mate 9 Pro یا شاید P9 نباشید، هر دو گوشی P10 و P10 Plus تجربه‎ی رضایت‎بخش کامل و تازه‎ای در اختیار شما قرار می‎دهند. هوآوی در مدل معمولی پرچم‎دار خود تمامی نیازهای لازم را لحاظ کرده و به شکل منطقی‎تر تمامی امتیازهای ممتاز را در اختیار مدل پلاس قرار داده است.

وجود پورت IR و تاییدیه‎ای IPX3، به خصوص مهم‎تر از همه در یک پرچم‎دار، یقینا قابلیت‎های خوبی است. هم‎چنین بایستی نسبت به وجود سیستم اسپیکرهای هیبریدی استریو قدردان بود. این سیستم محدودیت‎های خاص خود را دارد ولی بایستی دوباره خاطر نشان کرد که به اندازه‎ی کافی می‎توان در فروش اندکی بیشتر نقش خود را بگذارد.

استفاده از لنزهای SUMMILUX با نسبت کانونی F/1.8 برای دوربین اصلی نکته‎ای است که در بازاریابی این گوشی بیشتر از همه تاکید شده و هوآوی این باور را در بین عموم به وجود می‎آورد که قیمت 750 یورویی این گوشی ارزش لازم را دارد. البته اگر از ما می‎پرسید، زیاد مطمئن نیستیم.

با این‎حال، ما موافق هستیم که افزایش رزولوشن نمایشگر در مقایسه با مدل معمولی تضمینی برای افزایش قیمت است، امری که در قلمروی گوشی‎های هوشمند مرسوم به شمار می‎رود.

پیشنهاد ویژه : سرور HP
پیشنهاد ویژه : تعمیر کامپیوتر تهران
پیشنهاد ویژه : ترجمه رسمی آلمانی

پیشنهاد ویژه

خرید بلیط هواپیما فلای تودی

پیشنهاد ویژه

لیست کامل و نرخ لحظه ای ارزهای دیجیتال