بررسی و نقد گوشی Huawei P10 Plus – چشمان تمام باز
مقدمه گوشی Huawei P10 Plus با داشتن ظاهری بسیار جذاب و قدرت بسیار در بحث عکاسی، یکی از موضوعات داغ کنگره جهانی موبایل به شمار میرفت تا شرکتکنندگان در این کنگره با گوشی با قدرت فراوان داخل و جذابیت بینظیری در بیرون روبرو باشند. هنوز در اوایل سال 2017 به سر میبریم و رقابت اندک […]
مقدمه
گوشی Huawei P10 Plus با داشتن ظاهری بسیار جذاب و قدرت بسیار در بحث عکاسی، یکی از موضوعات داغ کنگره جهانی موبایل به شمار میرفت تا شرکتکنندگان در این کنگره با گوشی با قدرت فراوان داخل و جذابیت بینظیری در بیرون روبرو باشند. هنوز در اوایل سال 2017 به سر میبریم و رقابت اندک اندک در بازار گوشیهای هوشمند ردهبالا جذابتر میشود و P10 Plus هوآوی این بین قادر به پیشی گرفتن از سایرین است.
هوآوی موفق شده است گوشی را بسازد که در بین مدلهای پلاس موجود در بازار که حکم قهرمانان سنگینوزن را دارند بسیار خوب ظاهر شود. تنها راه بهترین شدن رقابت با بهترین است و همین امر همیشه سوقدهندهی شرکت چینی به سمت جلو بوده است. چون اگر به خاطر داشته باشید هوآوی همواره مقلد اپل محسوب میشده است.
ویژگیهای کلیدی گوشی Huawei P10 Plus:
• بدنه: آلومینیومی، طراحی یکپارچه، محافظ نمایشگر 2.5 بعدی گوریلا گلس 5، صفحه دوربین پشتی، تاییدیهی IPX3
• نمایشگر: از نوع Neo LCD با فناوری IPC، 5.1 اینچی، رزولوشن 1440 در 2560 پیکسل (تراکم پیکسلی 540ppi)
• دوربین: دو دوربین با لنزهای 20 مگاپیکسل (رنگی) و 12 (مونوکروم) مگاپیکسل شرکت لایکا، هر دو با نسبت کانونی f2.2، طول کانونی معادل 28 میلیمتر، فوکوس خودکار هیبریدی 4 در یک (تشخیص عمق، کنتراست، لیزری، تشخیص فازی)، فلاش الایدی دوتایی دو رنگی، زوم 2x هیبریدی، قابلیت ضبط ویدیو با کیفیت 1080p و 4k با نرخ 30 و 60 فریم بر ثانیه، فناوری OIS در دوربین 12 مگاپیکسلی
• دوربین جلوی 8 مگاپیکسلی، نسبت کانونی f/1.9، طول کانونی معادل 26 میلیمتر، افکت شبیهسازی شدهی بوکه، قابلیت ضبط ویدیو با کیفیت 1080p با نرخ 30 فریم در ثانیه
• سیستمعامل اندروید نوقا به همراه لانچر EMUI 5.1 هوآوی
• چیپست Kirin 960 ، پردازنده 8 هسته ای (4 هسته Cortex-A73 با سرعت کلاک 2.4 گیگاهرتز به همراه 4 هسته Cortex-A53 با سرعت کلاک 1.8 گیگاهرتز)، پردازندهی گرافیکی هشت هستهای Mali-G71، کمک پردازندهی i6
• مموری: 4 گیگابایت رم/ 64 گیگابایت حافظهداخلی یا 6 گیگابایت رم/ 128 گیگابایت حافظهداخلی، پشتیبانی از درگاه میکرو اسدی
• باتری غیرقابل تعویض لیتیوم-پتاسیومی با ظرفیت 3750 میلیآمپرساعت، پشتیبانی از فناوری شارژ سریع
• دو سیم، پشتیبانی از شبکه Cat. 12 LTE (سرعت دانلود و آپلود 600 و 150 مگابیت در ثانیه)، پشتیبانی از استاندارد Wi-Fi a/b/g/n/ac، پورت یواسبی نوع C، سرویسهای مسیریابی جیپیاس / GLONASS/ Beidou/ Galile، بلوتوث 4.2، NFC، پورت مادون قرمز
• حسگر اثرانگشت قرار گرفته در قسمت جلویی گوشی
معایب اصلی گوشی Huawei P10 Plus
• مقاومت اندک نسبت به آب و گرد و غبار (عدم مقاومت نسبت به فرو بردن در آب)
• باتری غیر قابل تعویض
• عدم وجود رادیو افام
• عدم وجود فناوری شارژ بیسیم
• استاندارد قدیمیتر USB 2.0 در کانکتور Type-C
استفاده از دوربینهای دوگانهی لایکا همانند با دوربین گوشی P9 یک قابلیت ممتاز نگریسته میشود. آپگرید به سیستم دوربین دوگانهی 2.0 پرو لایکا که در گوشیهای P10 و Mate 9 دیده میشود در Huawei P10 با تغییر روبرو شده و شاهد استفاده از نسبت کانونی روشنتر و سریعتر f/1.8 هستیم.
در تلاش برای برگشت به قابلیتهای یک پرچمدار برای اولین بار شاهد استفاده از نمایشگر WQHD در سری گوشیهای P هوآوی هستیم، قابلیتی که تا به حال تنها گوشیهای Honor این شرکت، سری میت و نکسوس 6P ساخت هوآوی در اختیار داشتهاند.
نمایشگر 5.5 اینچی باعث میشود اندکی کار با P10 پلاس در مقایسه با گوشی Mate یا نکسوس ساخت هوآوی سادهتر باشد. چیپست Kirin 960 با یک پردازندهی هشت هستهای و پردازندهی گرافیکی Mali-G71 همان سختافزاری هستند که در Mate 9 نیز دیده میشوند. سیستم دوربین رنگی 12 مگاپیکسلی/ سیاه و سفید 20 مگاپیکسلی دارای فناوریهای رفع لرزش اپتیکال تصویر، فوکوس خودکار 4 در 1 و زوم هیبریدی 2x هستند.
یک نکتهی منفی این دستگاه، نه چندان کوچک، این است که این طراحی بسیار زیبا در نمای خارجی، سختافزار داخلی ممتاز و ترکیب دوربینهای خاص لایکا در بدنهای با قیمت نسبتا بالا قرار گرفته تا قیمت 750 یورو واقعا برای چنین دستگاهی زیاد باشد.
اگر جزو کاربرانی با بودجهی محدودتر هستید مدل معمولی این گوشی یعنی P10 هوآوی و مخصوصا گوشی بسیار مشابه Mate 9 Pro واقعا میتوانند جایگزینهای بهتری باشند.
به نظر ما هدف Huawei P10 Plus بیشتر روبرو شدن با رقبای “واقعی” است تا رقابت با محصولات داخلی خود هوآوی. با اینوجود گوشی میت 9 پرو با نمایشگر آمولد خود P10 Plus را به نوعی در سایه قرار میدهد.
در هر صورت، در صفحات آتی با تکنیوز همراه باشید تا با هم گوشی P10 Plus هوآوی را نقد کنیم.
بستهبندی فروش گوشی Huawei P10 Plus
بستهبندی فروشی گوشی Huawei P10 Plus بسیار شیک است. این جعبه با ظاهر مستطیلی شکل خود به اندازهی کافی ساده است، اما زمانی که کاربر آن را باز میکند، سریعا متوجه میشود که بخش بالایی صدف مانند همانند با یک جعبهابزار قدیمی باز میشود. هر دو جناج این جعبه مغناطیسی هستند و به خوبی به همدیگر فشرده میشود. کلیت این جعبه بسیار تزئین جالبی دارد و به دنبال لمس نرم حس میشود و هر شخصی را تحت تاثیر خود قرار میدهد.
درون این جعبه دفترچههای راهنمای همیشگی و یک ابزار درآوردن سیمکارت قرار گرفته است. در انتهای جعبه دو قسمت دیده میشود که در یکی شارژر SuperCharger هوآوی با خروجی توان 5 ورت در 2 آمپر، 4.5 ولت در 5 آمپر و 5 ولت در 4.5 آمپر قرار گرفته است. گرچه، با وجود استفاده از پورت یواسبی Type-C، این گوشی همچنان از استاندارد یواسبی 2.0 استفاده میکند.
راهحل سفارشی شارژ سریع هوآوی نیاز به پینهای اختصاصی این شرکت در کابل شارژ دارد. بخش دیگر درون جعبه یک هدست شبه ایرپاد اپل را در خود جا داده است. علاوه بر موارد بالا یک قاب پلاستیکی شفاف هم برای محافظت از گوشی دیده میشود. گرچه ظاهر سطحی یخ مانند آن باعث پوشانده شدن رنگ گوشی تا حدی میشود.
نمایی 360 درجه از گوشی Huawei P10 Plus
ابعاد مدل معمولی هوآوی P10 بسیار مشابه با نسل قبلی خود یعنی P9 است و این رابطه به نسخههای پلاس آنها نیز گسترش داده شده است. P9 Plus ابعادی دقیقا برابر با 153.5 در 74.2 در 7 میلیمتر و 165 گرم وزن دارد. نسل جدید P10 Plus از نظر ابعاد نزدیک به آن و 152.3 در 75.3 در 7 میلیمتر بوده ولی به آن عریضی نیست.
طراحی
طراحی با کیفیت بالا همواره چیزی است که در کنار نام هوآوی قرار داده میشود. دقیقا مشخص نیست که چه زمانی این شرکت گوشیهای هوشمند خود را با طراحیهای زیبا ساخت ولی سری P این شرکت به دنبال تحت سایه قرار دادن سری گوشیهای Ascend هوآوی با کیفیت ساخت بالا و شیکی بینظیر روبرو شدند. همین قضیه در رابطه با سایر محصولات این شرکت صدق پیدا میکند و نیازی به اشاره به مدل انحصاری میت 9 یعنی Porsche Design نیست.
در رابطه با دو گوشی P10 هوآوی، دست کاربر برای انتخاب از بین مدلهای با تنوع رنگی مختلف باز است. امکان خریداری گوشی P10 Plus با سه تزئین سطحی متفاوت وجود دارد. هوآوی پرچمدار خود را در 8 رنگ وارد بازار کرده است از جمله سفید سرامیکی، آبی، طلایی، یک نوع رنگ طلایی دیگر (طلایی پرستیژ)، مشکی، نقرهای، رزگلد و Greenery (رنگ سبز با اندکی رنگ زرد مانند رنگ برگهای جوان و جوانهها). لازم به ذکر است تمامی این رنگها در هر بازار فروشی دیده نمیشوند.
رنگهای آبی و طلایی این گوشی دارای تزئین سطحی hyperdiamond (یک فرم نانوکریستال الماس) بوده که تقلیدی برای سطح یک صفحهموزیک ولی زبرتر است. ظاهر این تزئین بسیار زیبا است ولی احساس زبر بودن آن کمی از لذت آن میکاهد. حداقل باید گفت که اثرانگشت به خود جذب نمیکند و همچنین کاملا با دوام به نظر میآید.
مدلهای دیگر از تزئین سطحی سندبلاست بهره میبرند که به نوعی ظاهری با ارزش کمتر به نسبت انتخاب قبلی به گوشی میدهند و میبایست انتظار داشته باشید که لک و اثرانگشت را نیز به خود جذب میکنند.
مدل به رنگ Greenery داستان کاملا متفاوتی برای خود دارد. این مدل به همراه نسخهی آبی رنگ مستقیما از از بین رنگهای انحصاری موسسه رنگ پانتون انتخاب و در این بین رنگ Greenery رنگ به عنوان رنگ سال برگزیده شده است. شما میتوانید بر روی منحصر به فرد بودن این دو رنگ حساب کنید چون هیچ گوشیهوشمند دیگری به این رنگ وجود ندارد.
در نهایت، مدل سفید سرامیکی دیده میشود که با ظاهر تمام براق خود در پیش کاربر خودنمایی میکند، تا زمانی که البته لک روی آن نیافتد.
بایستی به یک نکته اشاره کنیم که گزارش شده است مدلهای دارای تزئین سطحی سندبلاست مستعد خراش افتادن هستند. خود ما به هنگام نقد این گوشی اندکی پریدگی رنگ اطراف شیار سیمکارت مشاهده کردیم.
در پشت این گوشی صفحهی بزرگ دوربین، ولی بدون هیچگونه برآمدگی، دیده میشود. سیستم دوربین دوگانهی با کیفیت بالای لایکا باعث ایجاد یک نوع پوشش رنگی زیبا در پشت این گوشی میشود که واقعا توجه عموم را به خود جلب میکند. محض اطمینان خاطر باید بگوییم دوربینها توسط گوریلا گلس 5 محافظت میشوند نه یک تکه پلاستیک.
نمای جلویی گوشی P10 حتی حسگر اثرانگشت به طور کامل توسط محافظ نمایش 2.5 اینچی گوریلا گلس 5 پوشانده شده است که ظاهری بینظیر به این گوشی میدهد. شیشهی سفید زیبا به نظر میآید ولی مدل مشکی رنگ فوقالعاده چشمگیر است تا مدل مشکی رنگ با یک امتیاز مثبت بیشتر همراه شود.
هوآوی شکل گرد را برای بدنهی P10 پلاس انتخاب کرده ولی باندهای آنتن را نیز تغییر داده است. حالا نوار بالایی بر فراز سیستم دوربین لایکا دیده میشود و نوار پایینی پیکرهی گوشی را دنبال میکند تا هیچکدام از آنها این طراحی بینقص را خراب نکنند.
ترکیب طراحی یکپارچه به همراه شیشهی گوریلا گلس مهر تاییدی برای کسب تاییدیهی IPX3 هستند، قابلیتی که در مدل معمولی Huawei P10 دیده نمیشود. کسب این تاییدیه به معنای مقاومت گوشی در برابر پاشیدن آب بر روی آن است، گرچه به نظر ما در اطراف محیطهای آبی این گوشی رو نبرید. این گوشی در برابر غوطهور کردن در آب یا حتی آب جاری مقاوم نیست.
مروری بر سختافزار
نمایشگر 5..5 اینچی از نوع NEO LCD با پشتیبانی از فناوری IPS قسمت بارزی از نمای جلو را به خود اختصاص میدهد. رزولوشن آن QHD است تا به نسبت پنل فول اچدی موجود در مدل معمولی شارپتر باشد.
در بالای نمایشگر چندین سنسور به همراه دوربین سلفی 8 مگاپیکسلی و چراغ وضعیت الایدی قرار گرفته است که وجود آن حتی در این محدودهی قیمتی کمتر دیده میشود. برخلاف P10، بلندگوی مکالماتی نقش اسپیکر را دارد تا این گوشی یک دستگاه استریو به شمار رود.
زیر نمایشگر تنها یک کلید کنترلی قرار گرفته که حتی یک دکمهی واقعی نیست. این کلید در واقع زیر محافظ گوریلا گلس دیده میشود. هوآوی اسم آن را کلید هوم چند عملکردی گذاشته است. این کلید میزبان حسگر اثرانگشت همیشه فعال (و فوقالعاده سریع) است و از ژستهای حرکتی سوایپ پشتیبانی میکند. با آنکه این کلید قابل کلیک کردن نیست ولی کاربر میتواند از آن به سه منظور استفاده کند یعنی نگه داشتن برای رفتن به صفحهی هوم، آهسته ضربه زدن برای برگشت به عقب و سوایپ برای فعال کردن Task switcher.
کاربر اگر این نوع کنترل را دوست نداشته باشد میتواند از بخش تنظیمات کلیدهای مسیریابی روی نمایشگر را فعال کند.
این حسگر همچنین مورد تایید شرکت پیپال قرار دارد تا کاربر بتواند به منظور انجام تراکنشهای پیپال خود بدون نیاز به ورود رمزعبور تعیین هویت خود را با ثبت اثرانگشت انجام دهد.
شیار سیمکارت به تنهایی در سمت چپ این دستگاه است. در مدل دوسیم، این شیار دو سیمکارت با قطع نانو قبول میکند ولی یکی از آنها را میتوان برای میکرو اسدی نیز استفاده کرد.
کلیدهای تنظیم حجم صدا و پاور / قفل کردن گوشی در سمت راست دیده میشوند و موقعیت آنها در جایگاه مناسبی است تا کاربر به راحتی با یک دست بتواند با این گوشی کار کند. دکمهی پاور دارای یک رنگ ظاهری قرمز رنگ و بافت متفاوت است تا با سایر دکمهها اشتباه گرفته نشود. از نظر طراحی نیز بسیار زیبا است.
میکروفون ثانویه به همراه پورت مادونسرخ در بالا قرار گرفته است، این پورت یکی از مزیتهای دیگری است که در مدل معمولی این گوشی دیده نمیشود.
در پایین این گوشی میکروفون اولیه، پورت یواسبی نوع C، توری بلندگو و درگاه 3.5 میلیمتری هدفون جای گرفته است.
نمایشگر
اگر قصد دارید گوشی P10 پلاس هوآوی را به برادر کوچکتر آن ترجیح دهید، به احتمال زیاد نمایشگر 5.5 اینچی بزرگتر آن در این قضیه دخیل بوده است.
این پنلنمایش 5.5 اینچی از نوع نئو السیدی با پشتیبانی از فناوری IPS رزولوشن 1440 در 2560 پیکسل با تراکم پیکسلی 540ppi بوده که به نسبت نمایشگر با رزولوشن فول اچدی گوشی P10 هوآوی یقینا شارپتر است. همچنین نکات منفی شناخته شدهای نیز به همراه رزولوشن بیشتر میآید مانند فشار بیشتر بر روی GPU و مصرف باتری بیشتر.
مشکلی که بدون شک ما با این نمایشگر داشتیم زمان پاسخدهی بود. میزان روشنایی صفحهنمایش به نظر میرسد نقشی در این قضیه نیز ایفا میکند به نحوی که در تنظیمات کم آن، مشکل بیشتر و زمانی که میزان روشنایی حداکثر مقدار خود است، این مشکل به سختی دیده میشود. زمانی که کاربر از میان لیستی از خطوط متنی مانند ایمیلها یا حتی منوهای مختلف در P10 پلاس اسکرول میکند، یک نوع افکت هالهای برجا مانده که از بین اشکال و متن عبور میکند، دیده میشود.
در مدل معمولی P10 هوآوی چنین افکتی به چشم نمیخورد.
جدا از این مسئله، این پنل از نظر کنتراست و میزان سطح روشنایی واقعا قابل قبول است. P10 معمولی اندکی از برادر پلاس خود در نشان دادن رنگهای 100% سفید بهتر عمل میکند ولی در شرایط عادی مصرف روزانه آنها برابر با هم به نظر میآیند.
نمایشگر P10 Plus یقینا از نظر تولید رنگی عالی نیست. یک ته رنگ آبی بسیار بارز در تصویر دیده میشود که روزهای اولیهی پنلهای اولد را به یاد میآورد. کالیبراسیون رنگی برای اکثر رنگها به شکل قابل قبولی یکنواخت و میانگین deltaE برابر با 5.5 و مقدار حداکثر آن در حالت پیشفرض رنگی 9.3 است. استفاده از حالت رنگی گرم دقت بهتری به وجود میآورد و میانگین این مقدار را به 4.1 و حداکثر آن را به 5.8 کاهش میدهد.
تنظیمات دستی پنل نمایش دیده میشود که میتواند باعث بهتر کردن دقت رنگی شود. گرچه بدون استفاده از یک کالریمتر کاربر نمیتواند کار خاصی انجام دهد.
خوانا بودن این پنل نمایش در نور خورشید با توجه به ماهیت السیدی بودن بسیار خوب است. P10 Plus برای استفاده در محیط بیرون به شکل کاملی عملکرد پایداری از خود نشان میدهد و سطح کنتراست بالاتر از سطح متوسط بوده و رنگهای مشکی نسبتا عمیق هستند.
نسبت کنتراست نور خورشید
عمر باتری
Huawei P10 Plus از یک باتری با گنجایش 3750 میلیآمپرساعت استفاده میکند که طبق انتظار غیرقابل تعویض است. این گوشی به همراه شارژ بسیار توانایی با خروجی 5 ولت/ 4.5 آمپر، 4.5 ولت/ 5 آمپر و 5 ولت/ 2 آمپر با حداکثر توان 22.5 وات ارائه شده است که تنها شارژرهای VOOC شرکت Oppo (بعضی از آنها حداکثر توان 25 وات دارند) از آن بهتر هستند. میزان ولتاژ پایین همچنین بایستی به خنک ماندن تمامی قطعات داخلی در طول شارژ اجازه دهد.
مشابه با گوشیهای Oppo، برای دستیابی به این میزان خروجی توان بایستی این شارژر را به همراه کابل یواسبی P10 پلاس استفاده کنید. تعویض این کابل با کابل دیگر باعث تقلیل قدرت آن به 5 ولت/ 2 آمپر میشود که باز هم بد نیست ولی اگر شارژر را نیز تعویض کنید سرعت شارژ به 5 ولت/ 2 آمپر یا حتی 1 آمپر کم میشود.
به دنبال استفاده از SuperCharger و کابل مناسب، کاربر قادر خواهد بود که P10 Plus را در عرض 30 دقیقه به مقدار 50 درصد شارژ کند که اصلا آمار بدی نیست.
عمر باتری گوشی P10 پلاس هوآوی امتیاز بسیار خوب 76 ساعت را به دست میآورد که به سختی به نسبت مدل معمولی آن را میتوان بهتر دانست. پس تکلیف این 550 میلیآمپرساعت اضافه این وسط چی شده است؟
ما فورا متوجهی کاهش نتایج به دست آمده در بخش گردش در وب به 10:41 ساعت شدیم که در برابر آمار 11:47 ساعت گوشی P10 قرار میگیرد. علت را میتوان به سادگی رزولوشن بالاتر صفحهنمایش دانست. از طرف دیگر مدت دوام باتری به هنگام مکالمه به 20:25 ساعت افزایش یافته و نتایج به دست آمده در بخش پخش ویدئو عملا یکسان بوده تا بتوانیم فرض کنیم که پلیر این گوشی به اندازهی کافی هوشمند است که فایل ویدئویی با رزولوشن 1080p ما را در همین دقت پخش کند.
قابلیت برقراری اتصال و پشتیبانی از شبکهها
درست همانند با برادر کوچکتر خود، Huawei P10 Plus از نظر بحثهای ارتباطی و پشتیبانی از شبکهها توان کافی دارد. مودم LTE-Advanced از شبکه Cat.12 LTE با سرعت دانلود 600 مگابیت در ثانیه و آپلود 150 مگابیت در ثانیه، به همراه 20 باند شبکه LTE، 6 باند شبکه 3G و 4 باند همیشگی 2G پشتیبانی میکند.
پشتیبانی از باند دوتایی استاندارد a/b/g/n/ac وایفای به همراه وایفای دایرکت، هات اسپات و بلوتوث 4.2 دیده می شود. قابلیت NFC نیز به چشم میخورد. برای مسیریابی سرویسهای A-GPS, GLONASS, Beidou و Galileo وجود دارند.
پورت یواسبی Type-C دارای مشخصات یواسبی 2.0 (دارای سرعت تئوری 480 مگابیت در ثانیه) است. هوآوی هنوز به استفاده از استاندارد یواسبی 3.0 یا 3.1 رو نیاورده است و این پورت تنها از استاندارد قدیمیتر یواسبی 2.0 پشتیبانی میکند. گرچه قابلیت OTG نیز به چشم میخورد.
پورت همیشگی 3.5 میلیمتری هدفون نیز جایگاه خود را حفظ کرده است.
مروری اجمالی بر بخش نرمافزار
EMUI 5.1
این گوشی از سیستمعامل اندروید 7.0 یعنی نوقا بهره میبرد تا جای شکایتی نباشد. طبق معمول لانچر EmotionUI یا EMUI هوآوی نیز با ویژگیهای سفارشیشدهی فراوان دیده میشود. نسخه آن 5.1 است و بسیاری از قابلیتهای نسل قبلی خود را حفظ و تغییرات اندکی در خود دیده است تا عملکرد آن بهتر شود. از نظر طراحی به نسبت نسلهای قبلی یک نوع طراحی شیک سادهتر دیده میشود. رنگهای جدید متفاوت و تمهایی به چشم میخورند که توسط تیم طراحی هوآوی شکل گرفتهاند.
اکثر تغییرات رابط کاربری اموشن 5.1 ظاهری نیست و بسیاری از جنبههای عملکردی را بهبود بخشیده است. مواردی که نسبتا ساده هستند مانند شناسایی بهبودیافتهی لمس، الگوریتمهای فرماندهی بهتر و قابلیت Moments برای مرتب کردن سادهتر تصاویر.
قابلیت Ultra Memory الگوریتم جدیدی است که تمرکز آن بر بازیابی است و بنابراین فضای رم را سریعتر آزاد میکند. همچنین به واسطهی الگوی استفادهی کاربر از اپلیکیشنهای مختلف آموزش میبیند و چیزی که از نظر او مهم است را در رم نگه میدارد تا سرعت باز کردن و ادامهدادن استفاده از یک اپلیکیشن بیشتر شود.
Ultra Response از طرف دیگر به لطف یک درایور جدید باعث میشود که پاسخ لمسی سریعتر باشد. صفحهنمایش حالا دارای تاخیر لمسی پایینتر بوده و این درایور پشتیبانی از دنبالکردن حرکت انگشت با پیشبینی عملکرد آن را اضافه میکند. براساس گفتهی هوآوی، نمایشگرهای آنها حال سرعت و دقتی مشابه با پنلهای نمایش آیفون دارند.
هوآوی همچنین بسیار در رابطه با یادگیری ماشینی پیشرفته صحبت میکند که رفتار کاربر را پیشبینی میکند و منابع پردازنده، GPU و I/O را به اپلیکیشنهایی اختصاص میدهد که کاربر از آنها بیشتر استفاده میکند تا بدین طریق پاسخدهی آنها سریعتر شود. ارتباط نزدیکی بین این قابلیت و SmartPower 5.0، آخرین پلتفرم مدیریت توان هوشمند هوآوی دیده میشود. این ارتباط نوید بهبود عملکرد تا 7 درصد در بحث کارایی باتری یا به عبارتی افزایش 3 ساعتی عمر باتری میدهد.
قابلیت دیگری که به لطف لانچر EMUI 5.1 اضافه شده پشتیبانی از کلید هوم جدید است. شما میتوانید از کلیدهای حساس به لمس برگشت به عقب و وظایف رهایی یابید و از کلید سختافزاری هوم به عنوان یک ابزار چند عملکردی استفاده کنید. به دنبال فعالکردن این قابلیت، یک ضربهی آهسته باعث برگشت به عقب، نگهداشتن این کلید سبب رفتن به صفحهی هوم میشود و سوایپ کردن task switcher را فعال میکند. همچنین از ژستهای حرکتی پیشرفته بر روی این کلید پشتیبانی میشود که در زمان وجود شما میتوانید برای هر ژست حرکتی وظایف بیشتری تعیین کنید.
عملکرد این کلید بسیار خوب است و کاربر راحت با آن اخت میگیرد.
قفل صفحهنمایش یکی از عناصری است که کاربرد آن فراتر از عملکرد معمولی آن بوده ولی در گذشته هم کاربرد زیادی داشته است. شروع آن با تصویرهای تغییرپذیری است که هر بار که گوشی را از حالت قفل خارج می کنید، یک کاغذ دیواری متفاوت در اختیار خواهید داشت. به دنبال اتصال به شبکه وایفای تصاویر بیشتری قابل دانلود است و گزینهای برای پاک کردن تصاویر قدیمیتر از 3 ماه نیز وجود دارد.
خود قفل صفحه نمایش در نگاه اول طراحی مینیمالی دارد است، یک ساعت بزرگ با یک تاریخ و میانبری به دوربین در آن دیده میشود. با دوبار فشار دادن دکمه تنظیم حجم صدا به سمت پایین دوربین سریعا باز و گزینهای برای گرفتن سریع عکس یا فقط باز کردن دوربین به چشم میخورد.
سوایپ کردن از پایین قفل صفحهنمایش یک میانبر سریع به منو بسیار شبیه به iOS باز میکند. ردیف بالایی به شما اجازه میدهد کاغذدیواریها را مدیریت کنید یعنی کاغذدیواری فعلی را حذف، به انتخاب محبوب خود تبدیل و به اشتراکبگذارید. علاوه بر آن میانبرهایی برای ضبط کنندهی صدا، ماشین حساب، چراغ قوه، کدخوان QR و دوربین دیده میشود.
البته بعید است شما زیاد با قفل صفحهنمایش روبرو شوید چون حسگر اثرانگشت بسیار سریع کار میکند تا نمایی از آن در پیش چشمان شما شکل هم نگیرد.
علاوه بر پشتیبانی از امکان داشتن حساب مهمان و چندکاربر، این گوشی از ویژگی به اسم فضای شخصی هم پشتیبانی میکند که با یک اثرانگشت متفاوت میتوان به آن دسترسی داشت. دادههای این بخش به گفته هوآوی به شکل مستقلی رمزنگاری شده و از دسترس سایر کاربران خارج است. تنها برای هر دستگاه میتوان یک فضای شخصی داشت.
علاوه بر این شما میتوانید از بعضی از اپلیکیشنهای اجتماعی دو نسخه داشته باشید تا کاربران از همان پروفایل کاربری مشابه گوشی به حسابهای خودشان دسترسی داشته باشند.
به نظر ما رابط کاربری EMUI 5.1 مملو از قابلیتهایی فراوانی است که کاربر نمیتوان بدون برخورد با حداقل چند مورد آنها به صفحهنمایش نگاه کند. با اینحال، با وجود تمامی آزادی که به کاربر برای بحث شخصیسازی رابطکاربری به همراه مجموعه قابلیتهای فراوان داده شده است، در ظاهر این رام موفق شده است تجربهی کاربری بینقص و پایداری فراهم کند.
پس از قفل صفحهنمایش علاوه بر اینکه تمامی اپلیکیشنها نظیر استراتژی همیشگی هوآوی بر روی صفحه هوم هستند، گزینهای نیز در اختیار شما قرار داده میشود تا صفحه هوم خود را به شکل چند بخشی در آورده و یک بخش برای اپلیکیشنهای بیشتر از همه استفاده شده و یک کشوی اپلیشکینی برای تمامی آنها داشته باشید. باید هوآوی را بابت باز نگه داشتن دست کاربر تحسین کرد.
این کشوی اپلیکیشنی به صورت عمودی قابل اسکرول است و در هر ردیف 4 اپلیکیشن به چشم میخورد و در بالای آن یک کادر جستجو قرار دارد.
تمها نیز دیده میشوند و همانطور که اشاره شد تیم طراحی هوآوی تلاش زیادی کرده است تا اشکال و رنگهای رابطکاربری را با تغییرات زیادی روبرو کند. فروشگاه تم مجموعهی وسیعی از تمها دارد که به خوبی با تصویر کلی P10 Plus هماهنگی دارند. تمها باعث تغییر کاغذ دیواری صفحه هوم، استایل قفل صفحهنمایش، آیکونهای اپلیکیشنها و آیکونهای سیستمی و کاغذدیواری شما می شوند. شما میتوانید همچنین مواردی نظیر افکتهای تغییر صفحه هوم را تنظیم کنید.
ناحیه نوتیفیکیشن ترکیبی از انتخابهای اندروید نوقا و لانچر اموشن است. هوآوی ظاهر تاگلهای سریع را تغییر داده تا سوئیچ تنظیم روشنایی صفحه نمایش بیشتر توی چشم باشد. ظاهر نوتیفیکیشنها مانند چیزی است که در گوشی پیکسل گوگل میبینیم.
task switcher ساده است ولی در مقایسه با همین قابلیت در گوشی گوگل توانایی بیشتری دارد، اپلیکیشنها را در ساختار چرخوفلکی آن میتوان با ضربه زدن بر روی آیکون قفل، قفل کرد، بنابراین این اپلیکیشنها به دنبال بستن تمامی اپلیکیشنها، بسته نمیشوند. دکمه kill all به سهولت در دید است، برخلاف انتخاب گوگل که در گوشه بالا سمت راست قرار دارد.
کاربر میتواند در نوار وضعیت چند تغییر جالب دیگر ایجاد کند. به عنوان مثال، آیکونهای نوتیفیکیشن را میتوان توسط یک شمارشگر سادهی عددی جایگزین کرد. همچنین کاربر میتواند بر چراغ وضعیت گوشی کنترل شده تا انتخاب کند این چراغ و یا نمایشگر به نوتیفیکیشن جدید دریافتی باید واکنش نشان دهند.
هوآوی قبلا هم امکان کنترل اپلیکیشن ها توسط مجوزهای دانهای را داشته است و دلیلی برای تغییر چنین چیزی وجود ندارد، مخصوصا حالا که چنین امکانی قسمتی از قابلیتهای اندروید نوقا شده است. شما میتوانید کنترل کنید که چه اپلیکیشنهایی چه نوع نوتیفیکیشنهایی برای شما ارسال کنند یعنی نوتیفیکیشنهای سایهای، نوتیفیکیشنهای روی قفل صفحهی نمایش و نوتیفیکیشنهای شبه بنری.
از این سطح بالای کنترل همچنین زمانی که بحث دسترسی اپلیکیشنها به اینترنت فرا میرسد میتوان استفاده کرد. کاربران میتوانند حقوق هر اپلیکیشن در رابطه به دسترسی به شبکههای وای فای یا اینترنت خط تلفنشان را کنترل کنند. چنین چیزی میتواند در مصرف اینترنت بسیار صرفه جویی کند و کاربر بر آن به شیوهای مفید و کارآمد کنترل داشته باشد.
ولی هوآوی یک گام از این نیز فراتر برداشته است. EMUI 5.1 یک شیوهی واقعا دوستداشتنی برای مدیریت چیزی به اسم App links را در اختیار کاربر قرار میدهد. به عبارت دیگر، URL مرتبط با بعضی از اپلیکیشنهای خاص. همین قضیه برای نوع فایلهای پیشفرض صدق پیدا میکند. علاوه بر این یک منوی اختصاصی برای کنترل مجوزهای واقعا مهم به ازای هر اپلیکیشن به چشم میخورد. این قابلیت بسیار خوب است چون یقینا کاربر نمیخواهد یک اپلیکیشن به صورت تصادفی تلاش سیستم در بهینهسازی مصرف توان آن را نادیده بگیرد.
با آنکه از منوی تنظیمات گوشی میتوان به این موارد دسترسی داشت، اکثر آنها حالا در اپ فون منیجر گوشی دیده میشوند. در این اپلیکیشن کاربر همچنین یک دکمهی بهینهسازی با یک لمس مشاهده میکند. اسکنر ویروس شرکت آواست نیز در این بخش قرار دارد.
حالتهای صرفهجویی در مصرف باتری که در بخش Power Manager دیده میشوند عبارتند از Power saving که باعث ایجاد محدودیتهای اندک سختافزاری و نرمافزاری میشود و Ultra power saving که باعث میشود تنها یک صفحه هوم ساده به رنگ مشکی با 6 میانبر داشته باشید. شما میتوانید تمامی میانبرها را خودتان انتخاب کنید و در این حالت اپلیکیشنهای مورد نظر شما قابل استفاده باشند.
در این حالت، طبق تخمین هوآوی عمر باتری شما سه برابر میشود. در این حالت خبری از task switcher نیست و تنها در یک زمان یک اپلیکیشن میتوانید باز کنید، گرچه با توجه به زمان لود شدن میتوان گفت که آنها بایستی در رم باشند. امکان گرفتن تصویر از صفحه یقینا غیرفعال است.
بخش زیادی از تلاشهای هوآوی در بحث بهینهسازی ظاهرا صرف کاربرپذیری این دستگاه و مسیریابی شده است. در تمامی بخشهای رابطکاربری، منوهای زمینهای با گزینههای مرتبط در انتهای صفحه در بالای نوار مسیریابی دیده میشود که برای کار با یک دست بسیار مفید هستند. کشوی جهانی که از سمت چپ بیرون کشیده میشود اپلیکیشنهای گوگل را در خود دارد که چپدستها به نسبت راستدستها بهتر از آن استفاده میکنند.
کاربر میتواند قابلیتی به اسم Floating dock را فعال کند که یک کلید مجازی است که هرچیزی را روی صفحه نمایش جابجا می کند و به او اجازه میدهد آن را به کلیدهای اصلی اندروید، به عقب برگشتن، هوم، Task Switcher، قفل کردن و بستن تمامی اپلیکیشنهای در حال اجرا توسعه دهد تا بتواند با یک دست گوشی خود را تحت کنترل گیرد. موارد کنترلی جالب جایگزین دیگری نیز وجود دارند، همانند با نقشهیابی دکمهها بر روی هدفونهای کاربر برای انجام کارهای مختلف.
Motion control نیز عامل کنترلی دیگری است که در این گوشی همانند دیگر گوشیهای ساخت هوآوی بسیار جلوه دارد. ژستهای دست مختلف نظیر برداشتن انگشت، تکان دادن گوشی و حتی مواردی نظیر کشف بندانگشت و کشیدن طرح به چشم میخورد. تمامی اینها را میتوان طبق سلیقهای که دارید شخصیسازی کنید و تغییر دهید.
شما میتوانید با دوبار ضربه زدن با دو بندانگشت شروع به ضبط ویدئو کنید در حالیکه کشیدن یک حرف S با یک بندانگشت باعث اسکرول کردن در تصویر گرفته شده از صفحه میشود. امکان انجام قابلیت دوم با استفاده از میانبر معمولی دکمهی پاور/ کم کردن حجم صدا وجود دارد.
قابلیت فرمانهای صوتی هوآوی روز به روز بهتر میشوند. صحبت با تلفن زمانی که افراد دیگری اطراف کاربر قرار دارند کمی ممکن است عجیب جلوه کند ولی به صورت بالقوه او میتواند بدون استفاده با دست گوشی P10 Plus خود را مدیریت کند. قابلیت استفاده از فرمانهای صوتی حتی زمانی که گوشی قفل و صفحهنمایش خاموش است وجود دارد. این قابلیت با اصطلاح پیش فرض “okay emy” صورت میگیرد که به دنبال آن گوشی روشن و منتظر دریافت فرمانهای صوتی همانند با برقراری یک تماس است. البته میتوان این اصطلاح را حتی تغییر داد و به دستگاه آموزش داد تا بهتر صدای کاربر را بشناسد.
برای بعضی از موقعیت های خاص، مانند داخل خودرو، کاربر می تواند حالت یک صفحه هوم ساده را فعال کند که دارای کاشی های بزرگی برای آهسته ضربه زدن می باشند. البته بعضی از منوها اینطور هستند و بعضی های دیگر مانند شمارهگیر اندازهای مشابه با حالت معمولی (البته بخواهیم منصف باشیم از همان ابتدا اندازهی آن بزرگ بوده است) دارند.
عملکرد و نتایج بنچمارکها
این گوشی همانند با P10 کوچکتر مجهز به چیپست ساخت خود هوآوی یعنی Kirin 960 است که برای اولین بار در میت 9 به کار گرفته شد. ساخت این تراشه را چیپساز خود هوآوی یعنی HiSilicon بر عهده داشته است. حتی با آنکه چند وقتی از زمان حضور این چیپست در بازار میگذارد ولی باز هم یکی از قویترین و بهترین نمونههای موجود است.
این تراشه از یک پردازنده 8 هستهای بهره میبرد یعنی 4 هسته Cortex-A73 با فرکانس 2.4 گیگاهرتز به همراه 4 هسته Cortex-A53 با فرکانس 1.8 گیگاهرتز. هستههای Cortex-A73 در مقایسه با طراحی قبلی A72 30 کارآیی توان درصد بیشتر دارند تا نویدی بر افزایش عملکرد نیز باشد.
چهار هستهای A73 یکی از قویترین ترکیبهای موجود هستند، حداقل تا زمانی که نمونههایی همچون اسنپدراگون 835 و اگزینوس 8895 به صورت رسمی وارد عرصه شوند. گرچه، طیف وسیعی از گوشیهای پرچمدار دیده میشوند که میتوانند در برخی از جنبهها بهتر از P10 و P10 Plus هوآوی عمل کنند.
ما با بنچمارک Geekbench نسخهی 4 شروع میکنیم که عملکرد پردازنده را مورد محک قرار میدهد. امتیاز تک هستهی A73 به نسبت هرکدام از پردازندههایی که تا به حال در دستگاههای اندرویدی تست کردهایم بهتر است، ولی هستههای Hurricane اپل همچنان در تستهای تک هسته پادشاهی میکند.
اگر 4 هسته A73 را به کار بگیرید، شاهد درخشش هستههای A73 به سادگی خواهید بود. بایستی اشاره کنیم که P10 پلاس آخرین محصول هوآوی مجهز به چیپست Kirin 960 است با این وجود 200 امتیاز کمتر از P10 به دست میآورد. علت آن را احتمالا میتوان به نسخهی اولیهی نرمافزار گوشی تحت بررسی ما نسبت داد.
انتخاب Kirin 960 در بحث گرافیک پردازندهی گرافیکی Mali-G71MP8 است که به نسبت نسلهای قبلی چیپهای HiSilicon با پیشرفت بارزی روبرو شده و در نهایت از عنوان پرچمدار بودن یک گوشی میتواند به خوبی دفاع کند. شاهد عملکرد زیبای آن در گوشی P10 هوآوی بودیم. گرچه بایستی توجه کنید که وظیفهی آن در مدل پلاس با توجه به رزولوشن بالاتر صفحهنمایش، بیشتر شده است. چنین چیزی اختلاف امتیاز به دست آمده بین این دو گوشی را در تستهای onscreen گرافیک نشان میدهد.
با اینحال، در زمان نگاه کردن به نتایج بنچمارکها توجه داشته باشید که اکثر بازیها در هر دو رزولوشن به خوبی جزئیات را اگر لازم باشند وفق میدهند تا تجربهی بازی کردن در دنیای واقعی در گوشی P10 پلاس یقینا لذتبخش باشد.
قبل از انجام بنچمارک GFXBench بایستی اشاره کنیم که GPU چیپ Kirin 960 هوآوی یعنی Mali-G71MP8 در عینحال قدرتمند بودن از نظر کارآیی توان دقیقا چنین عملکردی را ندارد. این پردازندهی گرافیکی از نظر مصرف توان در وضعیت خوبی قرار نمیگیرد. چنین چیزی متاسفانه دو نتیجهی منفی به همراه دارد، ابتدا تحت فشار سنگین بر پردازندهی گرافیکی مصرف باتری بسیار زیاد میشود که به نسبت اکثر دستگاههای دیگر به مراتب بیشتر است. مورد دوم نیز گرما است.
این چیپ با حرارت عملکرد خود را نشان میدهد و تحت فشار طولانی باعث افت عملکرد پردازنده میشود. مدل معمولی P10 نیز همین مشکل را دارد ولی در آن گوشی عملکرد پردازنده تقریبا 30 درصد افت میکند ولی P10 پلاس به نظر به شکل بهتری با بدنهی بزرگتر خود حرارت را توزیع میکند تا عملکرد تنها زمان گرم شدن دستگاه 20 درصد کاهش یابد.
به بنچمارکهای ترکیبی میرسیم که در این نوع تستها P10 Plus در بنچمارک BaseMark OS II عملکرد عالی از خود برجا میگذارد و تقریبا هر گونه دستگاه اندرویدی موجود در دیتابیس ما از جمله P10 را از دور خارج میکند.
بنچمارک AnTuTu ولی داستان متفاوتی را نشان میدهد. گرچه جای شگفتی ندارد، چون گوشیهای هوآوی معمولا در این بنچمارک به دلایلی با جریمه روبرو میشوند. با توجه به این صحبت، P10 Plus کاملا با عملکرد مورد انتظار خود هم سطح دیگران قرار میگیرد.
گوشی Huawei P10 Plus در رقابت با سایرین در بخش عملکرد خوب ظاهر میشود و از یک پرچمدار چیزی کم ندارد. در بخش پردازنده واقعا درخواست بیشتری نمیتوان داشت. در رابطه با GPU، واقعیت امر این است که افت عملکرد به دنبال گرم شدن دستگاه چیزی خاصی نیست. حتی با این وجود Mali-G71MP8 هرگونه وظیفهی گرافیکی که به آن واگذار کردیم به خوبی مدیریت کرد.
تحت فشار سنگین مصنوعی به واسطهی بنچمارکها، P10 Plus هرگز به صورتی که لمس آن ناخوشایند باشد، داغ نشد. حتی افرادی که برای مدت طولانی بازی میکنند نبایستی با مشکل روبرو شوند.
تلفن و پیامدهی، اسپیکر، اپلیکیشنها
تلفن
شمارهگیر گوشی P10 هوآوی از نظر اینترفیس کاربری بسیار مشابه با اپلیکیشن لیست مخاطب تماس است. قابلیتهای بینظیری به چشم نمیخورد ولی چیزی هم از قلم نیافتاده است.
منوی تنظیمات دو سیمکارت به شما اجازه میدهد سیمکارتها را تغییر نام دهید، آنها را از بخش نرمافزاری غیرفعال و سیمکارت پیشفرض برای ارسال دادهها و برقراری تماس را مشخص کنید. در این بخش مشخص است که یکی از کارتها تنها میتواند از شبکهی 4G استفاده کند و هر دو اتصال 3G و 2G را خواهند داشت، گرچه در مشخصات این گوشی چنین چیزی ذکر نشده است.
این اینترفیس از اینجهت که تنظیمات dual SIM در یک منو قرار دارد و از طرف دیگر تنظیمات مربوط به شبکههای موبایل در یک منوی متفاوت قرار دارند ایدهآل نیست، چون شما بایستی برای تنظیم دقیق شبکهها طبق سلیقهی خود، مثلا اگر بخواهید سیمکارت اصلی را به شبکهی 3G محدود کنید، باید دایم در بین منوها جابجا شوید. سیمکارت اصلی (Primary) به صورت پیشفرض شبکهی 4G را دریافت میکند و برای مشخص کردن این سیمکارت بایستی ابتدا وارد تنظیمات دو سیم (dual SIM) شوید. سپس بایستی در بخش شبکههای موبایل نوع شبکهای که ترجیح میدهید را ولی تنها برای این سیمکارت اصلی انتخاب کنید، چون سیمکارت دیگر از سایر شبکههای رادیویی موجود استفاده میکند.
پیامدهی و وارد کردن متن
در بخش پیامدهی همه چیز در حالت استاندارد خود قرار دارد. پیامها به صورت مرتبی از یکدیگر جدا شدهاند. چند گزینهی لازم برای الحاق موارد مختلف نیز دیده میشود گرچه چنین چیزی کاربر را ملزم به استفاده از MMS میکند تا SMS.
کیبورد SwiftKey مدیریت وارد کردن متن را بر عهده دارد، ابزاری بسیار قدرتمند و مملو از قابلیتهای مختلف. چند فرهنگ لغت سفارشی دیده میشود به همراه امکان وارد کردن متن با سوایپ و گزینههای مختلف سفارشیسازی از جمله یک موتور توانای تم. واقعا هوآوی از هیچ نظر کم نگذاشته است.
اسپیکر
مدل معمولی P10 هوآوی یک اسپیکر واقعا قدرتمند در اختیار دارد، ولی در طول بررسی آن، ما نتوانستیم بر این احساس غلبه کنیم که داشتن تک اسپیکر به نوعی تقلب بوده است. Mate 9 اسپیکرهای استریو دارد و همین قضیه در رابطه با مدلهای میت 9 پرو و P9 پلاس صدق پیدا میکند. ممکن است این قضیه ربطی به دستهبندی اجباری بازار داشته باشد ولی با اینحال، خوشحال هستیم که در P10 پلاس نیز اسپیکرهای استریو به کار گرفته شده است.
این دستگاه در واقع از بلندگوی مکالماتی به عنوان اسپیکر ثانویه استفاده میکند. عملکرد این سیستم به شکل شگفتانگیزی با وجود اختلاف جهت دو اسپیکر، خوب است. از نظر ما تماشای ویدئوها در مدل پلاس اندکی با لذت بیشتری همراه بود. البته تا حد زیادی باید این قضیه را به نمایشگر بزرگتر 5.5 اینچی نسبت داد.
با اینحال، همانطور که انتظار میرفت، اسپیکر تخصصی قرار گرفته در قسمت انتهایی گوشی در مقایسه با دیگری قدرت بیشتری داشت و باعث شد امتیاز P10 Plus با سهولت بیشتری در تست اسپیکر ما به دست آورده شود. این امتیاز اندکی به نسبت گوشی P10 با اسپیکر مونو اندکی کمتر است. در حالت گرفتن گوشی به صورت عمودی، از بلندگوی مکالماتی تنها به منظور افزایش قدرت اسپیکر اصلی به عنوان توویتر استفاده میشود. چرخاندن گوشی به حالت افقی باعث انتقال مسیریابی کانالهای صوتی چپ و راست به اسپیکرهای مربوطهشان میشود.
اپلیکیشنهای از پیش نصب شده
هوآوی بستهی نرمافزاری پیشفرض تقریبا کاملی را ارائه داده است. اپلیکیشنهای HiGame و Health دو موردی هستند که به صورت پیشفرض بر روی گوشی قرار دارند. مورد اول یک اپاستور بوده که به همه نوع بازی اختصاص یافته است.
اپ Health از سوی دیگر واقعا عالی است. این اپ گامشمار است و میزان کالری سوزانده شده را حساب میکند ولی همچنین میتواند تعداد طبقاتی که بالا رفتهاید را نیز بشمارد. تمامی شاخصها همچنین به صورت آماری و بسیار مرتب نشان داده میشود.
اپلیکیشن دیگر هوآوی HiCare است. اگر احساس سردرگمی در لانچر اموشن را داشتید میتوانید از این اپ استفاده کنید که هر گونه راهنما و سطح پشتیبانی را در اختیار شما میگذارد.
Smart Controller و قطبنما، اپلیکیشنهای عمومی دیگر ولی در عینحال اختصاصی به شمار میروند. خیلی خوب است هوآوی تصمیم گرفته است اپلیکیشن خاص خود را برای استفاده از پورت IR لحاظ کند چون در غیر اینصورت کاربر مجبور به جستجو برای نمونههای شخصثالثی بود که مشخص نیست قادر به استفاده از IR API هوآوی باشند. این اپلیکیشن ظاهر بسیار خوبی دارد و کاربر با استفاده از دیتابیس غنی آن از راه دور میتواند دستگاههای مختلف را کنترل کند.
عملکرد اپلیکیشن قطبنما مشخص است. همچنین یک اپ به اسم Mirror دیده میشود که دوربین سلفی را باز کرده و به همراه آن چند فیلتر اضافی در اختیار کاربر قرار میدهد.
علاوه بر تمامی آنها یکسری ابزار از پیش بار گذاری شده نیز دیده میشود از جمله یک فایل منیجر مناسب، اپلیکیشن سالنامه، notes، پیشبینی هوا، ضبط صدا و چراغقوه.
مولتیمدیا، کیفیت صدا
گالری به همراه اپلیکیشن Quik
گوشی Huawei P10 مجهز به یک اپلیکیشن گالری بهروزرسانی شده به عنوان بخشی از لانچر EMUI 5.1 است. شرکت GoPro با هوآوی همکاری داشته تا اپلیکیشن ویرایش ویدئوی Quik را به گالری لانچر EMUI اضافه کنند. در نسخهی جدید این لانچر، Quik مسئولیت ویرایش تمامی ویدئوها و ایجاد لحظاتی برجسته از خاطرات شما را بر عهده گرفته است.
پیشفرض این اپلیکیشن در مرتبسازی تصاویر براساس تاریخ گرفتن عکسها است. شما میتوانید به حالت نیشگون بر روی نمایشگر اندازهی تصاویر بندانگشتی را تغییر دهید. شما میتوانید امکان مشاهدهی تصاویر براساس حالت استاندارد آلبوم را انتخاب کنید که تمامی تصاویر شما در آلبومهای مختلفی قرار میگیرند و شما همچنین میتوانید این آلبومها را مخفی کنید، گرچه این قابلیت بیشتر یک نوع ابزار مرتبسازی به شمار میرود تا حفظ حریم شخصی، چون زمانی که گزینهی آلبومهای مخفی را انتخاب کنید آلبومها دیده میشوند.
Highlights یک قابلیت جدید از اپ گالری است که البته برای اندروید تازگی ندارد، ولی حالا شاهد استفاده از آن در اپلیکیشن گالری پیشفرض رابطکاربری EMUI هستیم. زمانی که از گوشی خود استفاده نمیکنید، اپلیکیشن گالری تصاویر شما را فهرستبندی و براساس مکانها و افراد داخل تصویر طبقهبندی میکند. ادغام اپ Quik شرکت GoPro با بخش گالری باعث میشود بهترین لحظات ثبت شده در ویدئوهای شما به صورت کلیپهایی ایجاد شود. این اپ میتواند چهرهها را شناسایی و تصویر را مطابق با آنها در یک قاب قرار دهد یا حتی میتواند کل ویدئوها را با ریتم موزیک سینک کند. تمامی این قابلیتهای جدید در زبانهی جدیدی به اسم Discovery قرار میگیرند.
به دنبال باز کردن یک تصویر شما میتوانید سریعا آن را حذف کنید یا بچرخانید یا به شکلهای مختلفی به اشتراک بگذارید. آیکون اطلاعات تصویر در بالا در اختیار کاربر اطلاعات تقریبا کاملی در رابطه با تصویر از جمله یک هیستوگرام، قرار میدهد.
شما همچنین میتوانید از ادیتور قوی این اپلیکیشن با گزینههای مختلف برای تنظیم میزان نوردهی (برای روشن کردن نواحی تیره یا تغییر میزان نور نواحی بسیار روشن) تصاویر و همچنین گزینههای دیگری نظیر فیلترها (بیشتر از کل فیلترهای اینستاگرام و پریسما) و زیباییسازی عکس، استفاده کنید.
ویدئو پلیر
ویدئو پلیر این گوشی کاملا ساده است، بسیار شبیه به چیزی که در گوشی P9 دیده بودیم، تنها گزینهی آن تنظیم میزان سرعت پخش ویدئو است. هوآوی تنها تغییری که در این مدل صورت داده اضافه کردن قابلیت پخش ویدئو به شکل یک پنجرهی شناور است.
موزیک پلیر
P10 دارای یک موزیک پلیر از پیش نصب شدهی شیک است. این پلیر دارای 4 لیست پخش پیشفرض است یعنی پخش براساس آهنگها، هنرمندان، آلبومها و پوشهها. شما میتوانید لیست پخش مختص به خودتان را نیز ایجاد کنید. پسزمینهی اپلیکیشن به صورت پویا برای مطابقت با آلبوم آرت تغییر پیدا میکند که قابلیت جالبی است.
صفحهی در حال پخش کاملا استاندارد است و در آن بخشی برای آلبوم آرت و متن آهنگ دیده میشود. اگر به متن آهنگها علاقه دارید میتوانید آنها را در بالای صفحهی هوم به نمایش بگذارید.
جالب است که ما هیچگونه بخشی برای انجام تنظیمات میکسر صدا پیدا نکردیم. افزودن این قابلیت میتوانست بسیار خوب باشد. حالت +Stereo تنها گزینهای است که در کنار سیستم اسپیکرهای استریوی گوشی P10 پلاس هوآوی قرار میگیرد. فقط بایستی اشاره کنیم در زمانی که گوشی به حالت افقی گرفته میشود، بلندگوی مکالماتی که نقش اسپیکر دوم را دارد نمیتوان پا به پای اسپیکر اصلی پیش رود و همین امر میتواند کیفیت و بلندی حجم صدا را به خطر بیاندازد. این نوع راهحل در دراز مدت ایدهال نیست ولی همواره وجود اسپیکرهای استریو با دلپذیری همراه بوده است.
خروجی صدایی که فراز و نشیبهای خودش را دارد
این گوشی در زمان اتصال به یک آمپلیفایر فعال خارجی، خروجی صدای شفافی داشت که باعث به دست آوردن نتایج عالی و بینقصی شد. گرچه بلندی حجم صدای پایینتر از سطح متوسط به خوبی با وضعیت پرچمدار بودن این گوشی جور در نمیآید.
حجم صدا به همین شکل زمان اتصال به هدفونهای استاندارد ما مایوس کننده ظاهر شد. ما همچنین شاهد اوجگیری نسبتا متوسط نویز القایی استریو بودیم. با آنکه به طور کلی عملکرد قابل قبولی را شاهد بودیم ولی باید گفت سطح انتظارات ما به مراتب بالاتر بود.
دوربین قسمت اول: مرور اجمالی دوربین و کیفیت تصاویر در روز
چند وقتی میشود برند لایکا با افتخار دوربینهای خود را در پنلهای پشتی چند دستگاه هوآوی قرار داده است. شاید به نظر برخی از افراد این صحبتها ترفندهای بازاریابی باشد، ولی سابقهی عالی مدارک دیگری نشان میدهند. نسخه دوم سیستم دوربین دوگانهی لایکا یکی از مهمترین عواملی است که در دنیای عکاسی با موبایل حضور دارد. گوشیهای میت 9، میت 9 پرو و همچنین مدل معمولی P9 همگی در بخش دوربین عملکرد بینظیری از خود بر جا گذاشته بودند.
P10 Plus حتی میخواهد لذت عکاسی را به مراتب بالاتر ببرد. فرمول اصلی البته یکسان باقی مانده است یعنی استفاده از یک سنسور سیاه و سفید 20 مگاپیکسلی به همراه یک دوربین رنگی 12 مگاپیکسلی. دوربین دوم دارای فناوری OIS (رفع لرزش اپتیکال تصویر) است. بنابراین، تفاوت چیست؟ تفاوت در لنزها است. در حالیکه، P10 و Mate 9 تکیه به استفاده از لنزهای SUMMARIT لایکا با نسبت کانونی f/2.2 دارند، در مدل پلاس از لنزهای روشنتر و سریعتر SUMMILUX این شرکت با نسبت کانونی f/1.8 استفاده شده است.
اما اگر جزو کاربران حرفهای عکاسی یا ناآشنا با سیستم گریدبندی لنزهای لایکا هستید، این صحبتها معنای چندانی ندارد. تفاوت بارز و آشکار نسبت کانونی گستردهتر است تا هوآوی نوید گرفتن عکسهای شارپتر با افکت بوکهی بارزتر در تصاویر ماکرو را دهد.
بنابراین به صورت تئوری، P10 Plus بایستی به نسبت همتای کوچکتر خود تصاویر با کیفیت بالاتری بگیرد. ابتدا نگاهی به تفاوت دو سنسور این دوربین میاندازیم.
تفاوت بین رزولوشنها آشکار است و چالش اصلی ترکیب و مطابقت دادن تصاویر از دو دوربین به شمار میرود. به صورت پیشفرض زمانی که کاربر با دوربین رنگی عکاسی میکند، P10 Plus تصویر گرفته شده با دوربین سیاه و سفید را با تصویر دوربین RGB (رنگی) ترکیب میکند. هدف، همانطور که حدس زدید، ایجاد تصاویر بهتر است. دوربین مونوکروم با رزولوشن بالاتر 20 مگاپیکسلی دادههای نوردهی را ثبت میکند یعنی مواردی که اکثر جزئیات ریز مربوط به آنجا میشوند، در حالیکه دوربین با رزولوشن کمتر 12 مگاپیکسلی رنگ جزئیات را فراهم میکند.
تنها این نیست، هر دو دوربین هر کدام چندین فریم، به شیوه حالت +HDR دوربین پیکسل گوگل میگیرند. مهندسین لایکا تعداد فریمهای گرفته شده را مشخص نکردهاند گرچه گوگل ادعا میکند که دوربین گوشی پیکسل 9 فریم به صورت همزمان ثبت میکند. به دنبال این کار تصاویر با رزولوشن بالاتر 20 مگاپیکسل به دست میآید. گرچه، الحاق و ترکیب توسط الگوریتم دیجیتالی اندکی مصنوعات بارز و افت شارپ بودن در جزئیات ریز را بر جا میگذارد.
اگر کاربر دوست نداشته باشد همواره میتواند از دو دوربین به صورت مستقل استفاده کند. بدین طریق، یا مستقیما تصاویر 12 مگاپیکسلی یا تصاویر زیبای سیاه و سفید 20 مگاپیکسلی گرفته میشود. ولی سیستم دروبین دوگانهی هوآوی مزایای دیگری نیز دارد. یک افکت بوکهی Variable Aperture دیده میشود و علاوه بر آن در این گوشی شاهد حالت عکاسی پرتره هستیم که افکت بوکه را با افکت زیباسازی ترکیب میکند تا تصاویر زیبای پرتره با افکتهای بوکه ایجاد شود. دو دوربین عقب همچنین زوم هیبریدی تا حداکثر 2x را با افت کمتر کیفیت فراهم میکنند.
به تمامی این حالتهای عکاسی و موارد بیشتر میتوان از طریق چند منوی مختلف در اپلیکیشن دوربین دسترسی داشت. اینترفیس دوربین شلوغ نیست ولی در حقیقت کار با آن کمی پیچیده است.
دو صفحه وجود دارد که از لبهی سمت چپ و راست نمایاب میتوان آنها را بیرون کشید. در صفحه سمت چپ حالتهای عکاسی دیده میشود و در صفحه دیگر منوی تنظیمات قرار گرفته است. علت مشکل بودن کار با رابطکاربری اپلیکیشن دوربین این است که این دو صفحه با یک سوایپ ساده بیرون کشیده نمیشوند و بایستی عملا آنها را از وسط تصویر بیرون کشید که به خصوص در زمان گرفتن دوربین به حالت افقی با اولین تلاش صورت نمیگیرد.
البته جابجا شدن بین این دو صفحه برای انتخاب رزولوشن تصویر و حالت رنگی ساده است. به عنوان مثال، کاربر میخواهد از هر دو دوربین با رزولوشن اصلی آنها استفاده و تصاویر تک رنگ 20 مگاپیکسلی و تصاویر 12 مگاپیکسلی رنگی بگیرد، در این شرایط تغییر حالت گرفتن عکسهای مونوکروم 20 مگاپیکسلی به تصاویر رنگی 12 مگاپیکسلی به یک جابجا شدن به حالت عکاسی رنگی به سمت چپ و سپس 12 مگاپیکسلی به سمت راست، نیاز دارد. به طور کلی، کاربر بایستی توجه به قسمت بالایی اینترفیس دوربین داشته باشد تا بداند دقیقا دوربین در چه حالت عکاسی قرار دارد.
همچنین، برای گوشی با یک دوربین اختصاصی مونوکروم 20 مگاپیکسلی شاید انتظار داشته باشید، در نمایاب گوشی P10 پلاس قابلیتی برای گرفتن تصاویر سیاه و سفید وجود داشته باشد، ولی برای این منظور باید وارد صفحه سمت چپ و بخش حالات عکاسی شوید. در این بخش شما حالت گفتن تصاویر با زوایای متغیر دیافراگم، حالت پرتره، انتخاب میزان اشباع بودن تصویر و انواع فیلترها را در اختیار خواهید داشت.
حداقل حالت عکاسی به صورت حرفهای تمامی مواردی که کاربر برای کنترل کیفیت تصویر نیاز دارد را در خود جا داده است. این بخش واقعا مملو از قابلیتهای مختلف است از جمله: ISO، سرعت شاتر دوربین، کنترل میزان نوردهی، تعادل سفید، حالتهای فوکوس.
کیفیت تصویر:
همانطور که در بالا اشاره کردیم، استفاده از لنزهای با کیفیت بالاتر SUMMILUX لایکا باعث متمایز شدن دوربین P10 Plus میشود. در ساختار آن همان ترکیب آشنای سنسور لایکا دیده میشود. مزایای این دوربین با داشتن نسبت کانونی گستردهتر f/1.8 مشخص است. همانطور که میدانید این ویژگی یکی از سه مواردی است که میزان نوردهی در یک دوربین را مشخص میکند. از آنجاییکه، نسبت کانونی دوربین گوشیهای به جای متغیر بودن، ثابت است، بهرهمندی از نسبت کانونی گسترده در دوربین گوشی میتواند به معنای رسیدن نور بیشتر به دوربین باشد.
به دنبال رسیدن نور بیشتر به واسطهی نسبت کانونی گستردهتر، دوربین میتواند دو فاکتور دیگر نوردهی را در جهت منفعت خود به کار بگیرد. این دو پارامتر عبارت هستند از سرعت شاتر دوربین و ISO و برخلاف نسبت کانونی، آنها متغیر هستند. بنابراین دوربینی که از طریق لنزهای گستردهتر نور بیشتری دریافت میکند میتواند در مقدار کمتری از ISO عکس بگیرد و در نتیجه سطح پارازیت تصویر پایین میآید. به همراه آن سرعت شاتر دوربین نیز بالاتر میآورد در نتیجه لرزش دوربین گرفته میشود. به همین خاطر است که گرفتن تصاویر با سرعت پایین شاتر ممکن است کیفیت تصویر کاربر را از بین ببرد.
اکثر مزایای لنزهای گستردهتر به هنگام ثبت تصاویر در شرایط نوری کم مشخص میشود.
اگر بخواهیم دوربین این گوشی را با P10 مقایسه کنیم بایستی گفت به نظر مدل پلاس از فضای اضافی که در اختیار دارد برای گرفتن تصاویری با میزان نوردهی تقریبا مشابه، اگر نگوییم یکسان، با P10 ولی با ISO کمتر استفاده میکند. به دنبال آن کیفیت تصاویر پارازیت یا به عبارتی مصنوعات تصویر کمتری دیده میشود. همچنین نمونه تصاویر گرفته شده با دوربین سیاه و سفید در نواحی سایهدار نوردهی بهتری به علت دامنهی وسیعتر دینامیک داشتند.
البته بایستی اشاره کنیم تفاوت کیفیت تصویر این دو گوشی به سختی دیده میشود و نیاز به بررسی نمونههای زیاد و سطح بالایی از دانش عکاس دارد. احتمالا در شرایط سادهی نشانه بگیر و عکاسی کن، تصاویر تولید شده توسط گوشی P10 و P10 Plus، حتی در شرایط نوری کم، به یک شکل خواهد بود.
در شرایط نوری خوب، هر گونه تفاوت کیفیت سختتر دیده میشود. در حقیقت، هر دو گوشی و همچنین دو گوشی سری میت 9 دوربینهای عکاسی خود را به خوبی در این بخش به رخ میکشند. کاربر اگر تنها بابت لنزهای SUMMILUX شوق نداشته باشد، کیفیت دوربین این گوشیهای فاکتور اصلی خرید این پرچمدارهای هوآوی به شمار نخواهد رفت. نکتهی جالب دیگری که بایستی اشاره کنیم این است که ما متوجه شدیم ترکیب لنزهای SUMMILUX و محافظ گوریلا گلس در بالای آن منجر به لنز فلیرهای بارز به نسبت لنزهای سادهتر SUMMARIT میشود که اغلب اوقات به چشم میخورند. البته این قضیه به سادگی قابل چشمپوشی است.
تمامی نمونه تصاویر گرفته شده با دوربین P10 پلاس هوآوی رنگهای زنده و شفافی دارند که مشابه با رنگهای دنیای واقعی است، مگر اینکه از یکی از حالت عکاسی رنگی لایکا به عمد استفاده شده باشد. سطح جزئیات بسیار بالا بود و بافت تصویر به شکل بسیار طبیعی رندر شده بود ولی اگر تصاویر رنگی 20 مگاپیکسلی را با نمونههای 20 مگاپیکسلی سیاه و سفید مقایسه کنیم از نظر کیفیت با هم برابر نیستند. در ابتدا ما فکر کردیم ترکیب جزئیات رنگی 12 مگاپیکسلی با جزئیات 20 مگاپیکسلی دلیل این قضیه است، ولی ظاهرا علت آن پیچیدهتر است.
دامنه دینامیک در تصاویر رنگی نیز کاملا خوب ولی در تصاویر سیاه و سفید حتی بهتر است. احتمالا ترفندهای استفاده از حالت HDR به صورت خودکار در اینجا دخیل است، حتی اگر از این حالت استفاده نکنید.
کیفیت تصاویر 12 مگاپیکسلی عالی، سطح جزئیات به اندازهی کافی، پارازیت کم، رنگها دقیق، دامنه دینامیک وسیع و میزان شارپسازی تصویر بیش از حد نیست. تصاویر 12 مگاپیکسلی این دوربین در بین بهترینهایی که در یک گوشیهوشمند دیدهایم قرار میگیرند.
تصاویر ترکیبی 20 مگاپیکسلی از جزئیات بیشتر بهره نمیبرند و بیشتر اینطور به نظر میرسد که تصاویر 12 مگاپیکسلی دستکاری شده هستند. ولی تمامی آنها مزایای تصاویر 12 مگاپیکسلی را در خود دارند. چون سطح جزئیات آنها فرقی ندارد بنابراین ما حدس میزنیم که به ندرت کاربران از این حالت استفاده کنند.
در نهایت تصاویر سیاه و سفید گرفته شده با دوربین مونوکروم گوشی P10 پلاس از نظر دامنه دینامیک بهترین هستند ولی این دوربین بیشتر یک ابزار ویژه است، مگر اینکه کاربر عاشق عکاسی سیاه و سفید باشد، وگرنه بعید است از آن اغلب اوقات به خودی خود استفاده کند. تصاویر مونوکروم 20 مگاپیکسلی سطح جزئیات کافی، تقریبا مشابه با تصاویر رنگی 12 مگاپیکسلی، دارند. آنها از نظر نسبت کنتراست بینظیرند، مقدار پارازیت کم بوده و از نظر داشتن دامنه دینامیک، به خصوص در نواحی سایهدار، فوقالعاده هستند. این تصاویر برای افکتهای دراماتیک و ایجاد تصاویر خلاقانه عالی هستند، ولی کاربر بایستی برای نشان دادن قدرت آنها واقعا سوژهی خوبی برای عکاسی داشته باشد.
همانطور که اشاره داشتیم زمان نیاز از یک حالت HDR خودکار استفاده میشود تا عملا استفاده دستی از حالت HDR بیفایده باشد و از نظر ما هم اشکالی ندارد.
حالتهای عکاسی به صورت رنگی
هوآوی (و به صورت بالقوه شرکت لایکا) به نوعی متوجه شدهاند که ظاهر معروف تا حدی محافظکارانه لایکا در تصاویر ممکن است سلیقهی افراد نباشد و یک گزینه برای انتخاب تولید رنگ به شکل غلیظتر (حالتهای Vivid یا Smooth) را قرار دادهاند (البته مجددا باید گفت حالت پیشفرض اصلا بد نیست). شما میتوانید به راحتی در زمان گرفتن هر تصویر آن را تغییر دهید.
قدرت زوم
درست همانند با برادر کوچکتر خود، P10 Plus در آستین خود تواناییهای زوم فراوانی دارد. این قدرت به گرفتن چندین فریمی بر میگردد که دوربین همواره ثبت میکند که باعث میشود کاربر دادههای بیشتری به نسبت چیزی که از یک تک تصویر 12 مگاپیکسلی (یا 20 مگاپیکسلی) به دست میآورد، در اختیار داشته باشد.
در رابطه با کیفیت تصویر در زمان زوم به داخل، 2x و یا حتی 3x، تصاویر عالی هستند و هیچ افتی در سطح جزئیات دیده نمیشود. اما ما به خوبی میدانیم که از زوم کردن بیشتر (تا حداکثر 10x با آخرین فریمویر این گوشی) نباید انتظار زیادی داشت چون تصویر فورا کیفیت خود را از دست میدهد.
حالتهای عکاسی به صورت پرتره و زوایای متغیر دیافراگم (نسبتهای کانونی مختلف)
به لطف اطلاعات عمیقی که دوربین گوشی Plus P10 قادر به جمعآوری از دو دوربین خود است، میتواند سعی کند تا پس زمینهی محو یک لنز پرتره مناسب را به وجود آورد. امکان دسترسی به این قابلیت از تاگل حالت Wide aperture وجود دارد که به کاربر اجازه میدهد نسبتهای کانونی از f/0.95 تا f/16 را شبیهسازی کند.
گرچه حتی با وجود اطلاعات بیشتر، این افکت همچنان تا حد زیادی وابسته به بخش نرمافزاری است. نتایج بنابراین به طور کلی خوب هستند ولی اگر در سطح پیکسلی دقت کنیم بعضی از مناطق محو شده به نظر میآیند. با توجه به محدودیتها به آن امتیاز قبولی میدهیم.
همانطور که قبلا اشاره کردیم، حالت جدید عکاسی پرتره هم در اختیار دوربین اصلی و هم سلفی قرار دارد. در این حالت ویژگی حالت نسبتهای کانونی مختلف و حالت زیباییسازی با هم ترکیب شده تا تصاویر پرترهای با چهرههای زیبا و افکتهای پسزمینهی بوکه به وجود آید. عجیب است امکان پیشنمایش زندهی این تصاویر برای دوربین اصلی وجود ندارد.
در هر صورت، کاربر میتوانید سطح زیباییسازی را تنظیم کند، در حالیکه شدت افکت بوکه در تمامی تصاویر یکسان باقی میماند.
دوربین سلفی 8 مگاپیکسلی
هوآوی ویژگیهای ممتاز بخش دوربین خود را تنها محدود به ماژول پشتی نکرده است. گوشی Huawei P10 Plus مجهز به یک دوربین جلوی 8 مگاپیکسلی با نسبت کانونی f/1.9 عالی است که برند لایکا بر روی آن خودنمایی میکند. اما این دوربین فوکوس ثابت است اما روی کاغذ عالی بوده و ظاهرا با دوربین خوب و بهتر از دوربین سلفی Mate 9 روبرو هستیم.
از نظر کیفیت تصاویر گرفته شده در شرایط نوری خوب، سطح جزئیات خوبی دارند و رنگها دلپذیر هستند و دامنه دینامیک نیز واقعا خوب است. بدون شک، تعدادی فیلتر زیباییسازی نیز دیده میشوند که کاربر با استفاده از آنها میتواند تصاویر پرتره خود را تغییر دهد.
حالت عکاسی به صورت سلفی پرتره نیز به چشم میخورد. چون در جلو تنها یک دوربین استفاده شده است، الگوریتم این دوربین بایستی درک عمق را با تک نقطهی برتری انجام دهد. در نتیجه اکثریت تصاویر سلفی با افکت بوکه اکثر اوقات کیفیت عالی ندارند و قابلیت زیباییسازی اغلب اوقات بخشهایی از جزئیات صورت کاربر را در تصویر از بین میبرند. اکثر نمونههایی که به عنوان تست گرفته شدهاند گاهی خوب و گاهی بد هستند، بنابراین نباید زیاد روی بازاریابیهایی هوآوی در این بخش حساب باز کرد.
تصاویر سراسرنما
تصاویر پانورامای گرفته شده با دوربین P10 پلاس هوآوی عالی هستند. سطح جزئیات قابل مقایسه با تصاویر ثابت است، سرهمبندی تصویر هیچ مشکل خاصی را نشان نمیدهد و میزان نوردهیهای متفاوت به راحتی مدیریت شده بود و دامنهی دینامیک بار دیگر شایستهی تحسین است.
دوربین فیلمبرداری
هوآوی یقینا تلاش زیادی را صرف قابلیت ضبط ویدئو به همراه بالا بردن تجربهی عکاسی با این گوشی کرده است. همانند با گوشیهای P10 و میت 9، P10 پلاس قادر به ضبط ویدئوهای با کیفیت 4K، با استفاده از کدک H.265 است. عواقب چنین تصمیمی هم منفی و هم مثبت است.
جنبهی مثبت ماجرا، بیتریت 30 مگابیت در ثانیه برای ویدئوهای 2160p و بسیار پایین بودن آن است و بنابراین فضای کمتری اشغال میکند (در مقایسه با بیتریت تقریبا 50 مگابیت در ثانیه با فرمت MPEG-4 ویدئوهای 4K اکثر رقبا). جنبه منفی این است که یوتیوب هنوز از چنین استانداردی پشتیبانی نمیکند.
در زمان بررسی ویدئوهای گرفته شده با دوربین این گوشی در آزمایشگاه شاهد مصنوعات فشردهسازی بدی بودیم. ولی در دنیای واقعی مشکل خاصی را مشاهده نکردیم.
ویدئوهای فول اچدی از قابلیت فشردهسازی MPEG-4 استفاده میکنند. این ویدئوها با نرخ 30 فریم بر ثانیه بیتریت نسبتا استانداردی در حدود 17 مگابیت در ثانیه دارند در حالیکه ویدئوهای فول اچدی با نرخ 60 فریم بر ثانیه دقیقا دارای دو برابر بیتریت بوده و در نتیجه در این حالت به نسبت ویدئوهای 4k در هر ثانیه از ویدئو میزان فایل بزرگتر خواهد بود. البته چنین چیزی با توجه به اینکه ویدئوهای 1080p از کدک H.264 استفاده میکنند، طبیعی است.
کیفیت صدا استریو، برابر با 192kbps و بنابراین عالی است. ویدئوهای 4K شارپ و با سطح جزئیات کافی هستند و کنتراست خوب به همراه رنگهای دلنشینی از خود نشان میدهند، در مقابل ویدئوهای 1080p قابل قبول و نه چندان خاص هستند. جنبه خوب این است که در حالت 60 فریم بر ثانیه سطح جزئیات ضبط شده به خطر نمیافتد.
یک محدودیتی که P10 پلاس برای کاربر به وجود میآورد این است که رفع لرزش ویدئویی تنها در برای کیفیت 1080p و نه 2160p دیده میشود.
شما میتوانید نمونه ویدئوهای گرفته شده با این دوربین را از لینکها زیر دریافت کنید:
2160p (10s, 39MB), 1080p at 60fps (10s, 44MB), 1080p at 30fps (11s, 23MB)
جمعبندی
غیرمنصفانه است گوشیهای P10 و P10 Plus هوآوی شایستگی که دارند را دریافت نکنند. هوآوی به سادگی عملکرد خوبی از خود نشان داده است. سری P این شرکت راه درازی را طی کرده است که آن را بایستی تا حد زیادی مدیون همکاریهای هدفمند این شرکت در بخش طراحی و عکاسی باشد. قسمت دیگر این معادله بر دوش چیپست Kirin 960 خود هوآوی قررا دارد.
بنابراین Huawei P10 plus دستگاهی است که با ظاهر زیبا و هنرمندی تمام توجهی عموم را به خود جلب میکند و یکی از گوشیهایی است که اکثر افراد دوست دارند با آن دیده شوند.
در واقع، اگر صاحب قبلی گوشیهای Mate 9، Mate 9 Pro یا شاید P9 نباشید، هر دو گوشی P10 و P10 Plus تجربهی رضایتبخش کامل و تازهای در اختیار شما قرار میدهند. هوآوی در مدل معمولی پرچمدار خود تمامی نیازهای لازم را لحاظ کرده و به شکل منطقیتر تمامی امتیازهای ممتاز را در اختیار مدل پلاس قرار داده است.
وجود پورت IR و تاییدیهای IPX3، به خصوص مهمتر از همه در یک پرچمدار، یقینا قابلیتهای خوبی است. همچنین بایستی نسبت به وجود سیستم اسپیکرهای هیبریدی استریو قدردان بود. این سیستم محدودیتهای خاص خود را دارد ولی بایستی دوباره خاطر نشان کرد که به اندازهی کافی میتوان در فروش اندکی بیشتر نقش خود را بگذارد.
استفاده از لنزهای SUMMILUX با نسبت کانونی F/1.8 برای دوربین اصلی نکتهای است که در بازاریابی این گوشی بیشتر از همه تاکید شده و هوآوی این باور را در بین عموم به وجود میآورد که قیمت 750 یورویی این گوشی ارزش لازم را دارد. البته اگر از ما میپرسید، زیاد مطمئن نیستیم.
با اینحال، ما موافق هستیم که افزایش رزولوشن نمایشگر در مقایسه با مدل معمولی تضمینی برای افزایش قیمت است، امری که در قلمروی گوشیهای هوشمند مرسوم به شمار میرود.
پیشنهاد ویژه : سرور HP |
پیشنهاد ویژه : تعمیر کامپیوتر تهران |
پیشنهاد ویژه : ترجمه رسمی آلمانی |
پیشنهاد ویژه |
پیشنهاد ویژه |
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰