آموزش نحوه استفاده از کلید AE-L / AF-L دوربین‌های DSLR شرکت نیکون

اگر در حال استفاده از یک دوربین DSLR سطح مبتدی یا همان entry level مانند دوربین D3100 هستید و یا از دوربینی حرفه‌ای مانند D3x نیکون استفاده می‌کنید مسلما متوجه قرار گیری دکمه مفید و کاربردی با برچسب AE-L / AF-L بر روی آن شده‌اید. خیلی از عکاسان و صاحبان دوربین‌های DSLR که به تازگی دوربین خود را خریداری کرده و از آن استفاده می‌کنند، وجود این دکمه بر روی دوربین برایشان بی‌معنا است و همیشه در مورد این کلید و طرز کار آن سوال می‌کنند. زمان استفاده از این دکمه و چگونگی استفاده ترکیبی از آن به همراه حالات مختلف فوکوس خودکار دوربین از جمله سوالات متداول در این زمینه به حساب می‌آیند. در این مقاله سعی شده است که تمامی جوانب و مسائل مربوط به این دکمه به طور عمیق شرح داده شود و در مورد استفاده از آن در مکان‌ها و شرایط مختلف توضیح داده شود.

معرفی AE-L و AF-L

واژه‌های AE-L / AF-L به معنای Auto Exposure Lock و Auto Focus Lock و یا قفل نوردهی خودکار و قفل فوکوس خودکار بوده و وظیفه اصلی آن قفل کردن عملکرد سیستم نوردهی و فوکوس خودکار دوربین می‌باشد. اما تمام اینها به چه معنا هستند؟ اگر شما به دنبال استفاده از هر یک از حالت‌های دوربین خود مانند Program و Aperture Priority و Shutter Priority و یا دیگر حالات منظره هستید، با استفاده از این دکمه و فشردن آن می‌توانید میزان مشخصه‌های سرعت شاتر، میزان گشودگی دیافراگم و میزان حساسیت سنسور یا ISO و تراز سفیدی را ثابت نگه داشته و در شرایط یکسان مکان پیش روی خود از آن استفاده کنید.

از آنجایی که در بسیاری از حالات و مودهای خودکار، دوربین از سنجش حسگر به منظور تعیین بهترین حالت نوردهی استفاده می‌کند، بنابراین در هر بار تلاش برای عکاسی، این میزان از طریق ارزیابی دوربین نسبت به نور محیط انجام نخواهد شد. بنابراین نیاز به ثابت کردن و یا همان قفل کردن مشخصه‌های متغیر دوربین خود داشته و برای راحتی خود می‌بایست از بهترین حالت ممکن برای شرایط یکسان استفاده کنید. بنابراین تا اینجا کار معنای عبارت Auto Exposure Lock را متوجه شدیم و فهمیدیم که از این ویژگی جهت ثابت نگه داشتن مشخصه‌های نوردهی یک دوربین استفاده خواهد شد. اما سوال بعدی ممکن است این باشد که چه نیازی به استفاده از این حالت است؟ مسلما این مود نیز در شرایطی خاص بسیار کمک کننده خواهد بود و باعث ثبت تصاویری باکیفیت و مناسب در شرایطی بسیار نامطلوب خواهد شد. در ادامه مبحث به این مورد بیشتر خواهیم پرداخت. اما می‌توان با بازگو کردنی موردی، فایده آن را نشان داد. این طور فکر کنید که برای مثال قصد ثبت تصاویر پاناروما را از یک منظره با نوردهی متفاوت در جهت‌ها مختلف آن (مثل عکاسی از غروب آفتاب) داشته باشید.

برای عکاسی پاناروما (در حالت دستی و بدون استفاده از مود پانارومای خودکار بر روی دوربین عکاسی) نیاز به گرفتن چندین عکس با همپوشانی مناسب است که برای این کار می‌بایست تصاویر مجاور مورد نظر شاخصه‌هایی مشابه در اطراف یکدیگر داشته باشند تا در ادامه و در محیط برنامه، اپلیکیشن مورد نظر، مجاورت تصاویر را به خوبی تشخیص دهد. در این حالت، اگر بدون استفاده از دکمه قفل نوردهی به عکاسی بپردازید در مناطقی از منظره با شرایط نوردهی متفاوت، تصاویر به شکلی متفاوت از یکدیگر ثبت خواهند شد و دستگاه به دلیل متفاوت بودن نور محیط هر قسمت از منظره، شاخصه‌های نوردهی متفاوتی را برای هر بخش برمی‌گزیند.

در نتیجه این امکان وجود دارد که در محیط برنامه ساخت تصاویر پاناروما، اپلیکیشن در تشخیص شباهت و همپوشانی کناره‌های هر تصویر دچار اشتباه شود و حتی در صورت تایید شدن این موضوع از طرف برنامه و یا کنار هم گذاشتن آنها به طور دستی نیز، در صورت تفاوت میزان نوردهی حتی یک عکس از میان دیگر تصاویر، تصویر پانارومای ایجاد شده انتهایی، نامطلوب و غیر قابل استفاده خواهد بود و عکس‌هایی با نوردهی متفاوت با دیگر قسمت‌های تصویر پاناروما هماهنگی نخواهند داشت. مثال بعدی برمی‌گردد به زمانی که در حال عکاسی از سوژه‌ای ثابت هستید که تصویر و منظره پس‌زمینه آن به سرعت در حال تغییر است و می‌خواهید چندین عکس را به صورتی یکسان و با شرایط محیطی مشابهی به ثبت برسانید (برای مثال در هنگام عکاسی از فردی که در خودرویی قرار دارد و مشخصه‌های نوردهی محیط پشت آن در حال تغییر متوالی است). مسلما شما از این موضوع ناراحت خواهید بود زیرا وضع موجود بر روی کیفیت عکاسی شما از سوژه مورد نظرتان تاثیر خواهد گذاشت و تصاویر ثبت شده توسط دوربین در زمان‌های مختلف یکسان نخواهد بود. اینجاست که دکمه قفل نوردهی خودکار دوربین به کمک شما خواهد آمد. اساسا هر زمانی که در عکاسی نیاز به ثبت تصاویر با مشخصه‌ها و ویژگی‌های نوردهی مشابهی باشد و علاوه بر آن زمانی برای تنظیم مودهای کاملا دستی دوربین وجود نداشته باشد، این دکمه به عنوان کلیدی طلائی به کمک شما خواهد آمد.

اما منظور از عبارت Auto Focus Lock یا واژه AF-L چیست؟ همانند آن چیزی که در مورد قفل نوردهی خودکار  گفته شد، قفل فوکوس خودکار  دوربین نیز در صورت عدم نیاز عکاس به فوکوس ممتد و یا دوباره لنز دوربین در شات‌های مختلف استفاده می‌شود و باعث ثابت ماندن میزان و مشخصه‌های مربوط به فوکوس دوربین در شرایط مختلف می‌شود. موردی که می‌توان به عنوان مثال در این بخش مطرح کرد این است که فرض کنید در محیط تاریکی در فضای بسته قرار دارید و قصد عکاسی از سوژه‌ای در این مکان را داشته باشید. مسلما به دلیل نور کم محیط و به دنبال انجام فوکوس بهتر و دقیقتر از نقطه یا نقاط فوکوس وسطی دوربین خود استفاده می‌کنید. زیرا این نقطه یا نقاط در بسیاری از موارد بسیار دقیق روی سوژه فوکوس می‌کنند و در دوربین‌های DSLR سطح مبتدی، تعداد این نقاط بسیار کم است و در بعضی از آنها حتی به یک عدد می‌رسد. این نقاط به نقطه‌های فوکوس کراس تایپ معروف هستند. برمی‌گردیم به ادامه مثال جایی که می‌خواهیم بر روی جسم یا سوژه مورد نظرمان فوکوس انجام دهیم و در عین حال می‌خواهیم که سوژه مورد نظر در وسط عکس نباشد. در این بخش با این مشکل رو‌به‌رو خواهیم شد که چون در محیط تاریکی هستیم و می‌خواهیم از نقاط فوکوس کراس تایپ استفاده کنیم، سوژه مورد نظر در امتداد این نقاط قرار نمی‌گیرد. زیرا اکثرا این نقاط در قسمت میانی سنسور قرار دارند. در اینجا نیز دکمه قفل خودکار فوکوس دوربین به کمک عکاس خواهد آمد.

البته در صورت استفاده از مود AF-S یا همان “Single Area Focus Mode“ می‌توانید دکمه شاتر دوربین را در هنگامی که فوکوس بر روی سوژه به طور کامل تنظیم شده است به صورت نیمه فشار داده و نگه دارید. سپس در محل و کادر مناسب خود عکاسی کنید. در این حالت دوربین مجبور به فوکوس دوباره نخواهد شد. دقت کنید که اگر دوربینتان بر روی حالت AF-C یا Continuous Focus Mode به معنای فوکوس ممتد قرار داشته باشد، در صورت نیم فشار بر روی دکمه شاتر نیز دوربین به طور خودکار به تنظیم فوکوس و مناسب سازی شرایط خواهد پرداخت و میزان فوکوس ثابتی از سمت دوربین ارائه نخواهد شد. بنابراین به منظور روبه‌رو نشدن با چنین مسائلی می‌توانید به راحتی از کلید AF-L یا قفل فوکوس خودکار دوربین استفاده کنید. با استفاده از این کلید کاربردی در شرایط مختلف می‌توانید بر روی سوژه خود به سادگی بهترین فوکوس ممکن را انجام داده تا به بهترین وضوح تصویر بر روی جسم مورد نظر دست یابید. سپس می‌توان این مقدار را ثابت کرده و در شرایط مختلف محیطی از آن استفاده کنید. با انجام این کار، فوکوس بر روی جسم مزبور می‌ماند و تغییر نخواهد کرد. البته این نکته را نیز باید در نظر داشته باشید که در هنگام ثبت تصاویر این چنینی باید خیلی محتاط بود. زیرا در صورت تغییر و جابه‌جایی صفحه فوکوس (که موازی با صفحه حسگر دوربین قرار دارد) عمدتا شاهد نتایج بدی در این زمینه هستیم. استفاده از عددهای دیافراگم بالا می‌تواند باعث ایجاد این چنین مسائلی شوند.

نحوه استفاده از کلید AE-L / AF-L

این کلید بر روی دوربین‌های DSLR به طور پیشفرض بر روی حالت قفل هر دو مشخصه فوکوس و نوردهی دوربین قرار داشته و در واقع با فشردن این کلید در حالت معمول، ویژگی‌ها و مشخصات مربوط به نوردهی و فوکوس منظره روبه‌روی لنز به صورت ثابت ذخیره خواهد شد. دوربین‌های سطح مبتدی به طور پیشفرض دارای حالت‌های بسیار کمتری در این زمینه بوده و از این نظر کمی محدود می‌باشند. این در حالی است که دوربین‌های DSLR حرفه‌ای دارای کنترل‌ها و حالت‌های مختلفی در این حیطه بوده و عکاس به راحتی می‌تواند در شرایط مختلف بر روی تصاویر خود مدیریت جامعی داشته باشد. برای مثال دوربین سطح مبتدی دی 3100 نیکون دارای پنج حالت پیشفرض برای این دکمه می‌باشد.  AF / AE lock (قفل هر دو شاخص فوکوس و نوردهی دوربین که به طور پیشفرض انتخاب شده است) و AE lock only (با فشردن دکمه، فقط شاخص نوردهی ثابت خواهد شد) و AF lock only (با فشردن دکمه، تنها مشخصات مربوط به فوکوس دوربین قفل خواهد شد) و AE lock در حالت (Hold) و AF-ON (که در بخش‌های بعدی بیشتر در این مورد توضیح خواهیم داد) از جمله این پنج حالت خواهند بود. بر روی دوربین‌های حرفه‌ای همانند دوربین D300s نیکون وضعیت متفاوت است و جالب است بدانید که این دوربین حرفه‌ای و مجهز به جز موارد شرح داده شده دارای 12 عدد حالت مختلف دیگر نیز می‌باشد. بنابراین به این نتیجه می‌رسیم که تعداد و میزان کنترل بر روی حالات قفل نوردهی و فوکوس دوربین و استفاده از کلید AE-L / AF-L به طور کامل به سطح دوربین عکاس و مدل آن بستگی خواهد داشت.

انواع حالت‌های مربوط به قفل فوکوس خودکار و نوردهی خودکار

مسلما وقتی که برای اولین بار یک دوربین DSLR را در دستانتان می‌گیرید و به بخش تنظیمات آن رفته و با حالت‌های مختلف AE و AF روبه‌رو می‌شوید، گیج و مبهوت شده و گاهی کاملا ناامید می‌شود. اما نگران نباشید زیرا تمامی این حالات به منظور ثبت تصاویری با کیفیت از مناظر و اجسام و سوژه‌های روبه‌رویتان در نظر گرفته شده‌اند. اما در ابتدا این سوال مطرح خواهد شد که کدام یک از حالات مربوط به چه چیزی شده و تفاوت هر یک با دیگری در چیست؟ پس بهتر است هر یک از این موارد را مورد بررسی قرار داده و معنای هر کدام را دریابیم تا در این بخش هیچ موضوع مورد ابهامی وجود نداشته باشد. اما قبل از رفتن به این قسمت می‌بایست دوربین خود را آورده و نمایشگر آن را در جلوی رویتان قرار دهید. به منو  دوربین خود رفته و ابتدا به Custom Setting Menu وارد شوید. سپس از میان گزینه‌های موجود، Controls را انتخاب کرده و در گام بعدی، Assign AE-L/AF-L button را انتخاب کنید. این روال بر روی دوربین‌های D5000 و D5100 و D90 و همچنین D7000 و D300sو D700 و D3s و D3x و مدل‌های بعدی آنها قابل پیگیری است. در دوربین D3100 می‌بایست به قسمت Setup Menu و سپس به بخش Buttons وارد شوید.

عکس بالا مربوط به حالات مختلف کلید AE-L / AF-L در یک دوربین سطح مبتدی می‌شود. در بخش تک تک این حالات به طور کامل توضیح داده می‌شوند.

1- AE/AF lock: کلید AE-L/AF-L دوربین‌های DSLR به طور پیشفرض بر روی این حالت قرار دارند. با انتخاب این حالت و فشردن دکمه مزبور شاخصه‌های نوردهی (شامل ویژگی‌های میزان سرعت شاتر، گشودگی دیافراگم، حساسیت سنسور یا ISO و تراز سفیدی یا white balance) و فوکوس لنز دوربین قفل خواهد شد و میزانی ثابت را در بر خواهند داشت. این ویژگی با فشردن دکمه مزبور فعال خواهد شد و در صورت برداشتن فشار و رها کردن کلید، قفل مربوطه از روی این شاخصه برداشته خواهد شد.

2- AE lock only: با انتخاب این گزینه، فقط ویژگی‌های نوردهی دوربین قفل خواهند شد. بنابراین به منظور ثبت تصاویر جدید نیاز به فوکوس دوباره بوده و این حالت بر روی فوکوس لنز تاثیری نخواهد داشت. این ویژگی تا زمانی که دکمه AE-L/AF-L روی بدنه دوربین پایین نگه داشته شود عمل خواهد کرد.

3- AE lock (به حالت Reset on release): با انتخاب و برگزیدن این حالت، با فشردن کلید مربوطه، شاخصه نوردهی دوربین قفل خواهد شد و این حالت تا زمان گرفتن یک عکس ادامه خواهد داشت و با برداشتن فشار از روی دکمه مزبور، این مود غیر فعال نخواهد شد.

4- AE lock (در حالت Hold): با انتخاب این گزینه، شاخص نوردهی دوربین ثابت خواهد شد و این کار تا زمانی بعد از گرفتن چندین عکس هم ادامه خواهد داشت. این ویژگی در صورتی غیر فعال خواهد شد که یا دوربین به طور خودکار غیر فعال شود (که میزان زمان برای غیر فعال شدن دوربین در جنبه‌ها و حالات مختلف از بخش Auto meter off delay موجود در تنظیمات دوربین قابل مشاهده و ویرایش خواهد بود) یا اینکه عکاس به طور عمد و دوباره دکمه AE-L/AF-L را بفشارد (همانند کلید روشن و خاموش کردن یک شاخصه).

5- AF lock only: در این حالت فقط شاخص فوکوس لنز ثابت خواهد شد و نوردهی همچنان به طور خودکار به کار خود ادامه خواهد داد. با انتخاب این گزینه و فشردن دکمه مربوطه، ویژگی مزبور فعال خواهد شد و با برداشتن فشار از روی آن، دوباره به حالت اول و خودکار خود باز خواهد گشت.

البته این نکته مهم را نیز در نظر داشته باشید که در صورت انتخاب هر یک از حالات مربوط به قفل نوردهی خودکار دوربین، با فشردن دکمه AE-L / AF-L موجود بر روی بدنه دستگاه، علامتی و نشانه‌ای با برچسب “AE-L” بر روی صفحه منظره‌یاب دوربین درج خواهد شد اما این حالت در انتخاب هرگونه از حالات قفل فوکوس خودکار دوربین وجود نداشته و این به آن معناست که با انتخاب ویژگی‌های مربوط به AF-L مانند “AF lock only”، برچسب مربوط به آن در محل منظره‌یاب دوربین درج نخواهد شد.

علاوه بر موارد ذکر شده ممکن است گزینه‌های دیگری نیز در بخش مربوط به “Assign AE-L/AF-L button” گنجانده شده باشد و گزینه‌های احتمالی “FV Lock” و یا “Live View” و دیگر موارد از جمله‌ این گزینه‌ها خواهند بود. پرداختن به این چنین گزینه‌هایی در این مقاله کمی ما را از اهدافمان دور خواهد کرد ولی تنها بهتر است بدانید که این گزینه‌ها، کاربرد و وظیفه دکمه  AE-L/AF-L را تغییر خواهند داد. اما گزینه‌ای که می‌بایست هم اینک به آن بپردازیم، حالت “AF-ON” است. شناساندن و همچنین یادگیری این ویژگی بسیار مهم و مفید است زیرا این گزینه جزو کاربردی ترین حالات و ویژگی‌های مربوط به یک دوربین سطح مبتدی مانند سری دی3000 و دی5000 بوده و بسیار کمک کننده خواهد بود. از آنجایی که دوربین‌های سطح مبتدی فاقد دکمه اختصاصی “AF-ON” به منظور فوکوس خودکار هستند، می‌توان از دکمه AE-L / AF-L به عنوان جایگزینی برای این کار استفاده کرد. (البته با فعال کردن این گزینه، ویژگی مربوط به اعمال نیم فشار بر روی کلید شاتر دوربین به منظور فوکوس بر روی اجسام، غیر فعال خواهد شد). در واقع با فعال کردن این گزینه، دیگر نیازی به اعمال نیم فشار بر روی کلید شاتر به منظور فوکوس نبوده و از این به بعد کلید AE-L/AF-L این کار را برای عکاس انجام خواهد داد. بنابراین با استفاده از این حالت دیگر نگرانی خاصی بابت قفل کردن فوکوس بر روی سوژه و گرفتن عکس‌های جدید نخواهد بود و البته از این به بعد ویژگی نیم فشار بر روی دکمه شاتر دوربین نیز غیر فعال خواهد شد.

پس با این اوصاف بهتر است از کدامیک از قفل‌ها و در چه زمان استفاده کرد؟ عکاسان معمولا در هنگام استفاده از دوربین‌های سطح مبتدی از حالت “AE/AF lock” استفاده می‌کنند. در این حالت هر دو شاخصه فوکوس و نوردهی دوربین بر روی میزان خاصی قفل خواهد شد. حالت شایع دیگر، استفاده از گزینه “AF-ON” است. در صورت انتخاب این گزینه کاربر می‌تواند به طور دستی تنظیمات مربوط به نوردهی را انجام دهد. عکاسان حرفه‌ای که از دوربین‌های سطح بالا استفاده می‌کنند به دلیل وجود کلید اختصاصی  “AF-ON” بر روی بدنه دوربین معمولا از حالت “AE lock (به حالت Hold)” بر روی دکمه AE-L / AF-L استفاده می‌کنند. بنابراین تنها مقوله نوردهی دوربین ثابت خواهد ماند. در صورت فعال بودن گزینه “AF-ON” نیز دیگر دوربین نیازی به انجام خودکار فوکوس و اعمال دوباره آن نخواهد داشت. عکاسان حرفه‌ای معمولا از این ویژگی‌ به میزان خیلی کم و اکثرا در هنگام عکاسی به منظور خلق تصاویر پاناروما استفاده می‌کنند. بهترین بخش این شرایط از دوربین، قفل شدن شاخصه‌های نوردهی در هنگام عکاسی پاناروما می‌باشد. در واقع بعد از انجام این کار، دکمه مربوطه دوباره فشرده می‌شود و یا تا زمان خارج شدن از این حالت می‌توان صبر کرد. خاموش کردن دوربین و برداشتن انگشت از روی دکمه از دیگر راه‌های غیر فعال کردن قفل مربوطه است. توجه به این نکته مهم نیز حائز اهمیت است که در صورت تغییر حالت و مود‌های مربوط به دوربین برای مثال از حالت تقدم دیافراگم به تقدم شاتر یا حالت Program، شاخصه‌های مربوط به نوردهی دوربین همچنان قفل خواهند بود (البته در صورت فعال بودن کلید  AE-L / AF-L).

نورسنجی و قفل شاخص‌های نوردهی 

احتمالا در مورد عملیات نورسنجی دوربین خود قبل از قفل کردن حالت نوردهی خودکار آن اطلاعات کمی دارید. امروزه تعیین بهترین حالات نوردهی دوربین به دلیل عرضه دوربین‌های مدرن به بازار به کاری آسان تبدیل شده است. زیرا دوربین‌های امروزی دارای سیستم‌ها و الگوریتم‌های سنجش نور محیط بسیار مجهزی بوده و در کنار آن دارای قالب‌های محیطی گوناگونی هستند که در شرایط مختلف منظره به کار می‌آیند. تمامی موارد مذکور به منظور شناخت و به دنبال آن ایجاد بهترین تنظیمات نوردهی خودکار دوربین بوجود آمده‌اند. در کنار آن و  در دوربین‌های حرفه‌ای و سطح بالا نیز کنترل‌ها و تنظیمات بسیار دقیقتری به منظور بهبود بخشیدن به شرایط انتخاب حالات نوردهی دوربین بر روی دستگاه‌های مزبور قرار گرفته‌اند. با انتخاب مود‌های از پیش طراحی شده یک دوربین، نورسنجی و ارزیابی محیطی دستگاه از منظره پیش روی خود به کاری آسانتر و همچنین دقیقتر تبدیل می‌شود.

در این قسمت مثالی را در این مورد به طور واضح مورد بررسی قرار خواهیم داد و چگونگی انجام مقوله ترکیب مودهای پیشفرض دوربین به همراه حالات ارزیابی دوربین و قفل فوکوس خودکار به همراه قفل نوردهی خودکار دوربین را به منظور پدید آوردن تصاویری باکیفیت و مورد تمایلتان به طور دقیق توضیح خواهیم داد. در عکس زیر پسر بچه بر روی ساحل در حال پیاده‌روی است و عکاس از این صحنه تصویری را به ثبت رسانده است. اگر بیشتر به این عکس دقت کنیم، پسر بچه در بین عکاس و انوار مربوط به غروب خورشید قرار گرفته است. این عکس که توسط عکاس حرفه‌ای به نام NASIM MANSUROV گرفته شده است بر روی حالت تقدم دیافراگم یا همان Aperture Priority mode بوده و عکاس به طور دستی میزان گشودگی دیافراگم را تنظیم کرده است و در طرف دیگر، دوربین نیز به طور خودکار میزان سرعت شاتر را در بهترین حالت محاسبه کرده و آن را بر روی عکس اعمال کرده است. در این عکس از شاخص نورسنجی ماتریسی استفاده شده است و طبق آگاهی ما از این حالت، دوربین بیشتر تمایل دارد که به حداکثر منظره موجود در کارد عکس توجه کند. بنابراین توجه دوربین و نورسنجی آن به منظره پس‌زمینه پسر بچه یا همان غروب خورشید خواهد بود. در این حالت و به دلیل روشنتر بودن تصویر پس زمینه، تصویر مربوط به پسر بچه به صورت سایه‌ای سیاه رنگ بر روی این عکس نقش بسته است.

بنابراین اگر عکاس قصد نوردهی مناسب بر روی پسر بچه را بدون نگرانی از انوار شدید پشت سوژه خود داشته باشد می‌تواند از حالت Spot Metering با نورسنجی نقطه‌ای استفاده کند. با فعال کردن این گزینه می‌بایست نقطه فوکوس مورد نظر بر روی صورت پسر بچه قرار گیرد تا دوربین به طور خودکار نوردهی مربوط به سوژه مورد نظر یعنی پسر بچه را در اولویت قرار دهد. با انجام این کار دوربین بجای نورسنجی از صورت پسر بچه، تمام سوژه خود را ارزیابی خواهد کرد و به تصویر پس زمینه آن بی‌اعتنا خواهد بود. در صورت گرفتن عکس و underexposed بودن سوژه (تاریک بودن آن) می‌توان از میزان‌های مثبت جبران نوردهی دوربین استفاده کرد و سوژه مورد نظر را روشنتر از قبل ساخت. همچنین در صورت overexposed یا روشن بودن زیادی سوژه، می‌توان از میزان‌های منفی جبران نوردهی دوربین به منظور تاریک کردن آن استفاده کرد. علاوه بر آن در صورت رضایت از میزان ارزیابی نورسنجی دوربین می‌توان از دکمه “AE-L / AF-L” استفاده کرد (البته می‌بایست بر روی گزینه “AE lock hold” تنظیم شده باشد) و نوردهی را به این شکل ثابت نگه داشت. در این حالت می‌توان چندین عکس را در این شرایط و با نورسنجی تصاویر قبل به ثبت رسانده و هیچ نگرانی خاصی بابت نورسنجی دوباره و یا اشتباه دوربین خود نداشته باشید. همچنین در صورت جنب و جوش زیاد سوژه و تکان خوردن همیشگی آن می‌توان حالت AF-C به معنای فوکوس خودکار و ممتد دوربین را نیز فعال کرد.

همیشه به این نکته توجه داشته باشید که حالات و مودهای بسیار زیادی که بر روی دوربین‌های DSLR قرار گرفته‌اند تنها برای راحتی در عکاسی از سوژه‌های مختلف در شرایط مکانی متفاوت و اکثرا سخت بوده و از این نظر راه گشا خواهند بود. بنابراین با استفاده از این ویژگی‌ها می‌توان به ثبت تصاویر اعجاب آور و خلاقانه‌ای اقدام کرده و تمرکز خود را به جای نگرانی در مورد چگونگی نورسنجی محیط، بیشتر بر روی این حیطه منعکس کنیم. زمانی که با تمامی این ویژگی‌ها و حالات آشنا شدید، آن هنگام است که می‌توانید عکس‌های مورد علاقه خود را در بهترین حالات و با سادگی هرچه تمام‌تر به ثبت برسانید و از عکاسی با یک دوربین DSLR و تفاوت آن با دوربین‌های تلفن‌های هوشمند لذت ببرید.

امیدواریم که موارد گفته شده در این مقاله در زمینه عکاسی برایتان مفید و کاربردی بوده باشد و از مطالعه آن لذت کافی را برده باشید. لطفا سوالات، نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید.