پروتئین کرم‌ها؛ امید جدید با توانایی شگفت‌انگیز در تسریع روند بهبودی زخم

محققان در پژوهشی نوآورانه، به کشف قابل توجهی دست یافته‌اند که می‌تواند تحولی در درمان زخم‌ها ایجاد کند. آنها نشان داده‌اند که یک پروتئین استخراج شده از کرم گرد روده‌ای انگلی به نام Heligmosomoides polygyrus، توانایی شگفت‌انگیزی در تسریع روند بهبود زخم و کاهش تشکیل بافت اسکار در موش‌ها دارد.

به گزارش سرویس اخبار پزشکی و سلامت رسانه فناوری تکنا، پروتئین کرم ها می تواند برای درمان انواع زخم مورد استفاده باشد. این یافته، چشم‌اندازهای جدیدی را برای درمان انواع مختلف آسیب‌های پوستی بدون عوارض جانبی رایج زخم‌شدگی گشوده است. پوست انسان به طور طبیعی قادر به ترمیم برش‌ها و خراش‌های سطحی است؛ اما زخم‌های عمیق‌تر که به لایه درم نفوذ می‌کنند، اغلب منجر به تشکیل بافت فیبروزی و ایجاد اسکار می‌شوند. این بافت اسکار علاوه بر تأثیر منفی بر ظاهر پوست، می‌تواند محدودیت‌هایی را در عملکرد عضلات و مفاصل ایجاد کند. به همین دلیل، محققان سال‌هاست به دنبال راهکارهایی برای بهبود فرایند طبیعی ترمیم زخم بدون ایجاد اسکار هستند.

تیمی از محققان دانشگاه راتگرز و دانشگاه گلاسکو، تحقیقات خود را بر روی کرم‌های گرد انگلی متمرکز کرده‌اند که به طور طبیعی در روده جوندگان زندگی می‌کنند. این انگل‌ها برای بقای خود در میزبان، پروتئین‌های خاصی تولید می‌کنند که با سیستم ایمنی میزبان تداخل کرده و برخی از پاسخ‌های ایمنی را مهار می‌کنند. یکی از این پروتئین‌ها، TGF-beta mimic (TGM) نام دارد که در کرم H. polygyrus یافت می‌شود. مطالعات اولیه نشان داده‌اند که این پروتئین می‌تواند با تقویت فرآیند ترمیم پوست و مهار التهاب، از تشکیل بافت اسکار جلوگیری کند.

برای بررسی تأثیر این پروتئین بر بهبود زخم، محققان دوزهای مشخصی از TGM را روی زخم‌های پوستی ایجاد شده در موش‌های آزمایشگاهی اعمال کردند. نتایج حاصل از این آزمایش‌ها بسیار امیدوارکننده بود. زخم‌های درمان شده با TGM نسبت به گروه کنترل، با سرعت بیشتری بهبود یافتند و تشکیل بافت اسکار در آن‌ها به طور قابل توجهی کمتر بود. همچنین، فولیکول‌های مو در پوست درمان شده با TGM، توانایی بازسازی خود را به دست آوردند.

دکتر ویلیام گوس، سرپرست این پژوهش، اظهار داشت: “یافته‌های ما نشان می‌دهد که پروتئین TGM می‌تواند به عنوان یک درمان نوآورانه برای بهبود زخم‌های پوستی مورد استفاده قرار گیرد. این پروتئین با ترویج ترمیم بافت و کاهش تشکیل اسکار، می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک شایانی کند.”

اگرچه نتایج این پژوهش بسیار امیدوارکننده است، اما هنوز در مراحل اولیه تحقیقات قرار دارد و برای تجاری‌سازی این درمان، مطالعات بالینی گسترده‌تری بر روی انسان ضروری است. با این حال، این کشف، گامی مهم در جهت توسعه درمان‌های جدید و مؤثر برای بهبود زخم‌های پوستی محسوب می‌شود. در سال‌های اخیر، محققان به دنبال راهکارهای متنوعی برای تسریع روند بهبود زخم و کاهش تشکیل اسکار بوده‌اند. از جمله این روش‌ها می‌توان به استفاده از پیوندهای پوستی سه بعدی، پانسمان‌های حاوی باکتری‌های مفید و مهندسی بافت اشاره کرد. با پیشرفت‌های روزافزون در زمینه پزشکی بازساختی، می‌توان انتظار داشت که در آینده نزدیک، درمان‌های جدید و مؤثرتری برای ترمیم زخم‌های پوستی در دسترس قرار گیرد.