همه چیز درباره اندروید 10

اندروید 10 هم مثل هر بروز رسانی اندرویدی دیگری، یک بروزرسانی از سیستم عامل است که اکثر کاربران پس از یکسال آن را انجام می دهند. این روند در مقایسه با بروزرسانی های سریع و گسترده آیفون و IOS بسیار کند و آهسته به نظر می رسد. برخی سال ها مشتاق به انجام آن نیستید و برخی سال ها همگام با آن پیش می روید. اما هر سال تفاوتی ایجاد نمی شود و این شاخصه اکوسیستم عملکرد اندروید است.

اندروید 10

امسال هم مانند سال گذشته، بررسی خود از اندروید را با ذکر حقایقی درباره این بروزرسانی ها ارائه می دهم، چرا که این واقعیت در مقایسه با شاخصه های اصلی OS از اهمیت بیشتری برای مردم برخوردار می باشد. امکان پیشرفت اندکی در مقایسه با سال گذشته وجود دارد- اگرچه گوگل به شدت بر این موضوع تاکید می کند- و در حال حاضر تنها افرادی که می توانند بروزرسانی اندروید را انجام بدهند، دارندگان گوشی های پیکسل هستند.

دارندگان پیکسل درخواهند یافت که اندروید 10 قابلیت هایی برجسته تر، اهمیت بیشتر برای حفاظ حریم شخصی و اندکی سردرگمی را با خود به همراه خواهد داشت. این نسخه دارای قابلیت هاییجالب توجه است. برخی از آن ها حقیقتا جذاب و برخی نیز به نوعی قدیمی و تکراری هستند. اما این OS تصویری کامل و شفاف از اندروید بعدی را ارائه نمی دهد بلکه برای رفع ایرادات در نسخه های قبلی طراحی شده است. رفع ایرادات حرکتی بزرگ و مهم است اما سبب می شود عده معدودی که در سال آینده بروزرسانی را انجام می دهند، آن را رنجش آور احساس کنند.

جسچرها

شاخصه ای که هر کاربر اندروید 10 به آن توجه خواهد داشت و همان چیزیست که در بتاهای اندروید Q توجه زیادی را به خود جلب کرده است، یعنی سیستم جدید جسچر. این قسمت کمی چالش برانگیز است، چرا که از یکسو کاملا دستخوش تغییر شده است و از سویی دیگر کارکردی متفاوت با دیگر اپلیکیشن های اندروید دارد، در نتیجه اندگی گمراه کننده است.

در سیستم جدید جسچر- که انتخابی است- تمام دگمه هایی که در قسمت پایین قرار داشتند،جای خود را به یک تصویر میله مانند داده اند(مثل آیفون). علاوه بر این، مثل آیفون می توانید آن را حرکت بدهید و با سرعت بیشتری به اپلیکیشن هایی که می خواهید برسید. برخلاف iOS، اندروید از یک جعبه اپلیکیشن بهره می برد. برای رسیدن به این جعبه، هنگامی که در صفحه اصلی هستید، حرکتی از پایین صفحه به سمت بالا را انجام بدهید. مهمترین دگمه ای که برای جسچرهای این اندروید وجود ندارد، این دگمه است:back(برگشت). راه حل گوگل برای این مسئله، اختصاص تمام سمت راست و چپ صفحه نمایش به آن است.

Google Assistantهم جسچر جدیدی دارد: حرکتی اریب از هر دو گوشه پایینی را انجام بدهید. در صفحه اصلی دو خط منحنی کوچک پدیدار می شوند که گاهی مانند اشاره به وجود جسچرهای بیشتر به نظر می رسند.

بنابراین:

·حرکت از پایین: رفتن بههوم و صفحه نمای کلی

·حرکت از قسمت پایین روی صفحه هوم: باز کردن جعبه اپلیکیشن

·کشیدن انگشت به سمت پایین: تغییر اپلیکیشن ها

·کشیدن از هر دو سو: بازگشت

·حرکت اریب از گوشه های پایینی: Google Assistant

·کشیدن انگشت از پایین به بالا: باز شدن تنظیمات سریع (Quick Settings) و اعلان ها

به نظر پیچیده می آید، چرا که بسیار پیچیده است. باید نکته های زیادی را به خاطر بسپارید. اما با چند دقیقه استفاده از اندروید 10، همه چیز را یاد می گیرید وبه آن عادت می کنید. انیمیشن ها به زیبایی آیفون نیست، اما آنقدر هم بد نیست که آزاردهنده باشد. همه چیز خوب و زیباست، اما در جهان اندروید کمی لرزان به نظر می رسد. فکر می کنم دلیل این امر مقاومت در برابر تغییر و نارضایتی از هر چه شبیه تر شدن به آیفون باشد.

اما دلیل واقعی آن می تواند روش طراحی اپلیکیشن های اندروید باشد. پیش از اندروید 10، می توانستید با حرکتی از حاشیه سمت چپ، جعبه اپلیکیشن ها را باز کنید. در اندروید 10، این حرکت شما را به عقب می برد. گوگل تلاش کرده است تا کاربران را به تغییری بسیار عجیب خرسند سازد که منتهی به اعتراضاتی شده است.

همه این جزئیات را پیشتر توضیح دادم و حالا چند هفته ایست که با جدیدترین سیستم جسچر کار می کنیم. از عدم امکان کشیدن انگشتان در جعبه ها راضی نیستم اما با تغییراتی که گوگل ایجاد کرده است موافقم. حالا رفتن به عقب تبدیل به یک جسچر بزرگ شده است: با کشیدن انگشت در یکسوی گوشی. انجام آسان مهمترین حرکت در گوشی اندروید مهمتر از جعبه اپلیکیشن هاست.

اگرچه گزینه برگشت به عقب با دگمه ها هنوز هم وجود دارد، اما من آن را نمی خواهم. پیشنهاد می کنم تغییرات را ایجاد، چند هفته ای از آن ها استفاده کنید و خواهید دید که آن ها را به دگمه ها ترجیح می دهید. من که این احساس را داشتم. امیدوارم سازندگان اپلیکیشن، هرچه سریعتر سازگاری های لازم برای این جسچر را در برنامه های خود لحاظ کنند. علاوه بر این تصور می کنم که گوگل قصد ایجاد تغییراتی در اندروید 11 را هم دارد، پس خیلی به این ها عادت نخواهم کرد.

تم تاریک (دارک)

ارائه یکحالت تاریک ( گوگل آن را «تم» نامیده، اگرچه جز حالت روشن و تاریک هیچ تم دیگری را ارائه نمی دهد) نیز در این نسخه وجود دارد. حدس بزنید گوگل چه تغییراتی را ایجاد کرده است؟ صفحه های بیشتری دارای پس زمینه تاریک هستند. کار بیشتری روی نمایش بهتر حالت تاریک انجام شده است و طراحان اندروید کار خود را آنقدر خوب انجام داده اند که متوجه بشویم. متاسفانه طراحان اپلیکیشن های گوگل، پشتیبانی برنامه هایشان از تم تاریک را در اولویت قرار نداده اند و با اینکه گوگل خبرهایی حاکی از کار بر روی آن را اعلان کرده است اما در حال حاضر خیلی از آن ها حالت تاریک را پشتیبانی نمی کنند.

حالت فوکوس و اعلان ها

گوگل امکان دسترسی به قابلیتی جدید با عنوان حالت فوکوس (Focus Mode) را بوجود آورده است که نوعی ترکیب عجیب میان تایمرهای اپلیکیشن در Digital Wellbeing و Do Not Disturb است. حالت فوکوس امکان قرار دادن برخی اپلیکیشن های آزاردهنده در فهرست سیاه(بلک لیست) را برایتان بوجود می آورد. بنابراین زمانیکه این حالت را فعال می کنید، آناپلیکیشن ها خاکستری رنگ شده و در پس زمینه قرار میگیرند. در این حالت، برنامه های مذکور اعلانی برای شما نمی فرستند و در صورت اقدام برای راه اندازی آن ها، با این پیام روبرو می شوید:«هی، مگه خودت نخواستی این برنامه ها رو غیرفعال کنیم؟»

قابلیت خوبیست- و در مقایسه با Do Not Disturb مفیدتر است، چرا که ممنوعیت برای همه اعلان ها نیست-اما اگر بخواهید رابطه خود با گوشیتان را از طریق ابزار اندروید تغییر بدهید، باید تنظیماتی را صورت بدهید:

1.Do Not Disturb

2.App Timers in Digital Wellbeing

3.تنظیمات اولویت اعلان

4.کانال هایی درون اعلان ها (برای اپلیکیشن هایی کهتنظیمات متفاوت را برای انواع متفاوت ارائه می دهند).

5.کنترل والدین

زیاد به نظر می رسد، اما با سیستم جسچر جدید می توانید برخوردی نسبتا طبیعی را با همه موارد ذکر شده داشته باشید. برای مثال کنترل والدین مستقیما از تنظیمات Digital Wellbeing تنظیم می شود و فوکوس مد شما را وارد برنامه خوداموری می کند که همه چیز را توضیح می دهد. اعلان ها هنوز همان موتور کوچک را دارند کهامکان تغییر مستقیم تنظیمات را به شما می دهد، اما بجای تنظیمات پیچیده، دگمه ای وجود دارد که کاررا برایتان آسان می کند.

در مجموع، راه حل گوگل برای زیر و بم های گوشی های هوشمند، ارائه بیشترین اطلاعات و برنامه های ممکن به کاربران است که به نوبه خود بسیار طاقت فرسا به نظر می رسد. این حوزه دیگری از اندروید 10 است که تصور می کنم- حداقل امیدوارم- سال آینده بیشتر مورد توجه قرار بگیرد، چرا که بار سنگین یادگیری و آشنایی با چارچوب های مختلف را روی دوش کاربران قرار می دهد.

مجوزها، محرمانگی و بروزرسانی ها

اکنون مهمترین بروزرسانی ها در اندروید 10، محدودیت هایی جدید برای عملکرد برنامه ها و اطلاعاتی که می توانند به آن ها دسترسی داشته باشند است. گوگل فهرستی طولانی از آن ها را ارائه داده است، اما با نگاه به آن ها می بینیم هیچ نکته محدودکننده ای وجود ندارد. از مهمترین تغییرات می توان به تنظیمات جدید برای مجوزهای موقعیت مکانی اپلیکیشن ها اشاره کرد. برای اولین بار، کاربران قادر به انتخاب گزینه ای جدید هستند کهتنها در زمان استفاده از اپلیکیشن امکان فهمیدن موقعیت مکانی آن ها به دیگران را می دهد. و مانند iOS 13، اندروید 10 نیز اعلان هایی را جهت یاداوری فعال بودن موقعیت مکانی به شما می دهد. نکات دیگری در رابطه با محرمانگی وجود دارند که خیلی به آن ها نخواهم پرداخت، اما در ذیل به چند مورد اشاره می کنم:

·اپلیکیشن ها امکان دسترسی به شناسه های ابزار غیرقابل تغییر را نخواهند داشت، در نتیجه کار ردیابی شما سخت تر خواهد بود.

·اپلیکیشن ها اجازه راه اندازی بدون صدا و اجرا در پس زمینه را ندارند، اعلان هایی در رابطه با عملکرد آن ها را خواهید دید.

·دسترسی به دوربین محدودتر است.

·دسترسی به اطلاعات وای فای نیز محدودتر بوده و از آنجا که وای فای موقعیت مکانی شما را نشان می دهد، اپلیکیشن ها نیاز به مجوز موقعیت مکانی جهت مشاهده اطلاعات در رابطه با شبکه شما خواهند داشت.

تغییر دیگر در اندروید 10 با عنوان «Project Mainline» شناخته می شود و به گوگل امکان نمایش بروزرسانی های امنیتی کلیدی از طریق گوگل پلی استور را می دهد. شاید این نکته رویای تولیدکنندگان و متصدیان شبکه ها نباشد، اما حداقل یک گام در جهتی درست خواهد بود. این گزینه تنها روی گوشی هایی کهاندروید 10 را بصورت پیشفرض روی خود دارند قابل دسترسی خواهد بود.

گوگل منوهای تنظیمات خود را به شکلی اصلاح کرده است که تمامی تنظیمات حریم شخصی به راحتی در آن قابل دسترسی هستند. خیلی خوب است که همه چیز در یکمحل مشخص قرار دارند، اما ارائه تصویری بهتر از عملکرد و آنچه که اپلیکیشن ها انجام می دهند اقدام بهتری خواهد بود. دوست دارم که این بخش، میانبرهایی بهداشبوردهای مختلف گوگل را به منظور تنظیمات حساب گوگل در خود جای می داد. امیدوارم اینقابلیت در گوشی هایی غیر از پیکسل هم کارگذاری شود و گوگل می بایست از تولیدکنندگان بخواهد تا لینک های مشابهی در زمینه حریم شخصی را در محصولات خود قرار بدهند. متاسفانه برجسته ترین قابلیت اندروید 10 هنوز موجود نیست: لایوکپشن. سال گذشته که آن را امتحان کردم تحت تاثیر سرعتش قرار گرفتم. این قابلیت می توانست کمک خوبی برای ناشنوایان و افراد دارای مشکل شنوایی باشد، اما تا اواخر سال خبری از آن نخواهد بود وآن را تنها روی گوشی های پیکسل خواهیم دیدو

اما آخرین جمله در رابطه با اندروید: «وقتی آن را می خواهید در دسترس شما نخواهد بود و ابتدا کاربران پیکسل آن را خواهند داشت». بروزرسانی اندروید به این شکل است و حالا مشخص می شود که گوگل هم خواستار تغییرات است و هم تمایلی به ایجاد تغییرات ریشه ای در اکوسیستم اندروید، به منظور حل ایرادات، را ندارد. بروزرسانی های حریم شخصی در اندروید 10 آنقدر مهم هستند که می ترسم دیگر امکان خرید این گوشی ها توسط بیشتر افراد وجود نداشته باشد. جسچرها و تم تاریک گزینه های خوبی هستند اما تغییری اساسی در ماهیت OSایجاد نکرده و قابلیت هایی جدید را برای آن به همراه نمی آورند.

یکی از جذابترین نکات در رابطه با اندروید، تمایل گوگل به آزمودن ایده های جدید است و تصورم بر این است که این آزمایش ها ارزش اجرا را دارند. با اندروید 10، بیشتر قابلیت ها شکل آزمونی را برای کاربر دارند نه شکل تجربه. کار هیچ نرم افزاری حقیقتا تایید و تمام شده نیست، اما اندروید آن ها را در خود جای داده است. همیشه این حس وجود دارد که نسخه مذکور، نسخه نهایی نیست. جسچرهای جدید از سوی کاربران و تولیدکننده ها رد می شوند. تفاوت های گمراکننده میان فوکوس مد، Do Not Disturb و App Timers  نشان می دهند که گوگل جواب درست را نمی داند، یعنی اندروید 10 در مرحله آزمون است، پیشرفتی حقیقی در جهتی درست، اما دورنما متفاوت به نظر نمی آید. جهت مشاهده خبرهای دیگر از صفحه اخبار فناوری و اطلاعات دیدن کنید.