کابوس ژئوپلیتیکی تایوان

آیا معماری 18A اینتل میتواند پشتیبان تراشه‌سازان آمریکایی باشد؟

نقش شرکت اینتل در اکوسیستم فناوری ایالات متحده دچار تحولی اساسی شده است به ویژه اکنون که این شرکت تنها تراشه‌ساز بومی آمریکایی است که در حال تولید نسل‌های ساخت پیشرفته در خاک این کشور است. با این حال و به دنبال فشار دولت آمریکا برای افزایش تولید داخلی، شرکت‌هایی نظیر TSMC نیز سرمایه‌گذاری‌های خود […]

نقش شرکت اینتل در اکوسیستم فناوری ایالات متحده دچار تحولی اساسی شده است به ویژه اکنون که این شرکت تنها تراشه‌ساز بومی آمریکایی است که در حال تولید نسل‌های ساخت پیشرفته در خاک این کشور است. با این حال و به دنبال فشار دولت آمریکا برای افزایش تولید داخلی، شرکت‌هایی نظیر TSMC نیز سرمایه‌گذاری‌های خود را در آمریکا افزایش داده‌اند و توجه فراوانی را به خود جلب کرده‌اند.

به گزارش رسانه اخبار فناوری تکنا، این وضعیت باعث شده است که پرسش‌هایی جدی درباره جایگاه آینده اینتل در صنعت تراشه ایالات متحده مطرح شود. اما بنا بر اظهارات بن باجارین تحلیلگر سرشناس، اینتل در حقیقت حکم یک بیمه‌نامه را برای شرکتهای فبلس (تولید بدون ساخت) آمریکایی دارد. او تأکید کرد که در صورت وقوع هرگونه مخاطره ژئوپلیتیکی برای TSMC، اینتل تنها جایگزین متمرکز بر آمریکاست که می‌تواند در مواقع ضروری به کمک این شرکت‌ها بیاید. باجارین معتقد است اینتل حکم پوششی در برابر ریسک‌های ژئوپلیتیکی و مخاطرات زنجیره تأمین است که ناشی از وابستگی بیش از حد به شرکت تایوانی TSMC هستند و سرانجام اینتل مورد نیاز خواهد بود.

اینتل با وجود این جایگاه منحصربه‌فرد فعلاً در وضعیتی است که شرکت‌های بزرگ به هیچ عنوان به دنبال جایگزینی برای TSMC نیستند. شرکت‌های بزرگ‌ترجیح می‌دهند تمام نیازهای خود را از TSMC تأمین کنند زیرا این شرکت تایوانی نیازهای آن‌ها را به‌بهتر شکل ممکن برآورده می‌سازد و همین دلیل است که با اینتل قرارداد نمی‌بندند.

باجارین توضیح می‌دهد که حضور اینتل بزرگ‌ترین و مهم‌ترین تضمین برای بقای شرکت‌های فبلس آمریکایی نظیر اپل و AMD و انویدیا و کوالکام است. او در توضیح علت استفاده از تشبیه بیمه‌نامه می‌گوید که در شرایط عادی هیچ‌کدام از این شرکت‌ها به اینتل نیاز ندارند ولی فلسفه بیمه این است که تا وقتی اتفاقی نیفتاده نیازی به آن ندارید اما اگر این شرکت‌ها نمی‌خواهند در صورت بروز مشکل برای TSMC از کسب و کار ساقط شوند باید این بیمه‌نامه را در اختیار داشته باشند. این نکات تحلیلی زاویه‌ای از بحث را فراهم می‌کند که اغلب در صنعت به آن توجه نمی‌شود. همگان می‌دانند که کانون توجهات در صنعت تراشه حول محور TSMC می‌چرخد زیرا هر غول فناوری بزرگ دنیا نیازهایش را با تأمین نیمه‌هادی از این شرکت تایوانی برآورده می‌کند.

اینتل در شرایطی به عنوان پوشش ریسک مطرح می‌شود که TSMC در محاصره ابهامات ژئوپلیتیکی قرار دارد و ممکن است توانایی این شرکت برای تحویل محصولاتش تحت‌الشعاع قرار گیرد. این همان جایی است که اهمیت حضور اینتل مشخص می‌شود. طبق گزارش Howard Lutnick وزیر بازرگانی، در حال حاضر بیش از 90 درصد از نیمه‌هادی‌های پیشرفته جهان در تایوان تولید می‌شود و TSMC سهم قابل توجهی از این آمار را در اختیار دارد. این موضوع به این معناست که اگر خطرات ملی تایوان را فرا بگیرد جهان از تراشه‌های پیشرفته محروم خواهد شد.

در حقیقت مسئله اصلی این است که در صورت بروز تنش‌های ژئوپلیتیکی که تولید تراشه را مختل می‌کند چه اتفاقی خواهد افتاد. در حال حاضر تقاضا برای نسل‌های ساخت آتی TSMC مانند N2 و A16 بسیار زیاد پیش‌بینی شده است که نشان می‌دهد فعلاً این شرکت تایوانی انتخاب اول غول‌هایی مانند اپل اِنویدیا و اِی‌اِم‌دی باقی می‌ماند.

با این حال TSMC برنامه‌هایی برای مقابله با نگرانی‌ها پیرامون اختلال در زنجیره تأمین دارد. گام اول این غول تراشه‌ساز تایوانی گسترش سنگین تولید در آمریکاست و قصد دارد فرآیندهای پیشرفته‌ای مانند 2 نانومتر را زودتر از برنامه زمانی اصلی به آنجا منتقل کند. ثانیاً این شرکت سرمایه‌گذاری‌های خود را به شدت افزایش داده که بنابر گزارش‌ها به 300 میلیارد دلار می‌رسد.

این امر نشان می‌دهد که ایالات متحده اکنون به عنوان یک جایگزین برای تولید در تایوان در نظر گرفته شده است. البته انتقال فرآیند تولید از شرق به غرب کاری نیست که در چند ماه قابل انجام باشد بلکه برای TSMC یک تلاش چندساله است که مستلزم حمایت‌های مالی و سیاسی است. ما قبلاً شاهد درخواست دولت ایالات متحده برای تقسیم تولید به صورت 50-50 بین آمریکا و تایوان بوده‌ایم بنابراین میل به دور شدن از آسیا قطعاً وجود دارد و این یکی از دلایلی است که TSMC به شدت در ایالات متحده سرمایه‌گذاری می‌کند.

تنها راهی که اینتل می‌تواند به یک جایگزین عملی برای TSMC تبدیل شود این است که خدمات ریخته‌گری را به غول‌های فبلس ارائه دهد که انتظارات آن‌ها را از نظر ظرفیت تولید نرخ بازده و قیمت نسل ساخت برآورده کند. برای تحقق این امر تیم اینتل باید تراشه‌های آتی خود مانند 18A و 14A را با موفقیت تولید کند و به بلوغ برساند.

در دولت کنونی اینتل نیت برای افزایش کسب و کار ریخته‌گری وجود دارد اما برای تبدیل شدن به جایگزینی واقعی برای TSMC کارهای زیادی باید انجام شود. این تنها نظر یک تحلیلگر نیست و کارشناسانی مانند جیم کلر نیز این دیدگاه را تکرار می‌کنند و بر اهمیت موفقیت اینتل در ارائه خدمات ریخته‌گری پیشرفته برای حفظ ثبات زنجیره تأمین فناوری ایالات متحده تأکید دارند. اینتل می‌بایست با تلاش مضاعف به اهداف خود در ارائه خدمات ریخته‌گری دست یابد تا بتواند در مواقع ضروری تکیه‌گاهی مطمئن برای صنعت فناوری آمریکا باشد.