ایده جدید دانشمندان برای تزریق آهن و افزایش جذب کربن

گروهی از دانشمندان متبوع از کنسرسیوم غیرانتفاعی «راه حل‌های آهن اقیانوس» (ExOIS) در حال بازنگری مجدد بر روی تکنیک بحث‌برانگیز لقاح آهن اقیانوس (OIF) هستند. این روش که در پژوهشی اخیر در مجله Frontiers in Climate تشریح شده، شامل افزودن آهن به بخش‌هایی از شمال شرقی اقیانوس آرام می‌باشد.

به گزارش دپارتمان اخبار علمی رسانه فناوری تکنا، هدف این گروه تحقیقاتی، آغاز این پژوهش تا سال ۲۰۲۶ و ترویج رشد فیتوپلانکتون، گیاهان ریز دریایی است که قادر به جذب دی‌اکسید کربن (CO2) از جو هستند. لقاح آهن اقیانوس بر این فرضیه استوار است که آهن عنصری حیاتی برای رشد فیتوپلانکتون محسوب می‌شود. به گفته دانشمندان، در میان روش‌های بالقوه حذف دی‌اکسید کربن دریایی (mCDR)، لقاح آهن اقیانوس (OIF) طولانی‌ترین سابقه مطالعاتی را داراست.

با این حال، در برخی مناطق اقیانوسی، آهن به ندرت یافت می‌شود. دانشمندان با تزریق آهن به این مناطق، قادر خواهند بود رشد فیتوپلانکتون را تقویت کنند. در فرآیند فتوسنتز، این گیاهان دی‌اکسید کربن را جذب می‌کنند. علاوه بر این، هنگامی که این گیاهان می‌میرند یا توسط جانوران دریایی مصرف می‌شوند، بخشی از کربن جذب شده توسط آن‌ها به اعماق اقیانوس فرو رفته و به مدت طولانی از چرخه جو خارج خواهد شد. اگرچه مبانی علمی لقاح آهن اقیانوس مستحکم به نظر می‌رسد، اما این روش بیش از یک دهه است که مورد مناقشه بوده است. آزمایش‌های پیشین نتایج متناقضی را به همراه داشته و گاه عوارض جانبی زیانباری را در پی داشته‌اند.

از جمله این عوارض می‌توان به رشد گونه‌های سمی فیتوپلانکتون، ایجاد مناطق کم‌اکسیژن که حیات دریایی در آن با چالش روبرو می‌شود و اختلال در چرخه مواد مغذی برای سایر موجودات دریایی اشاره کرد. این مسائل سبب شده است که جامعه علمی با دیدگاه‌های محتاطانه‌ای به این حوزه پژوهشی بنگرد. با این حال، محققان ExOIS معتقدند که ضرورت مقابله با تغییرات اقلیمی ایجاب می‌کند که تمامی راهکارهای ممکن، حتی آن‌هایی که در گذشته مورد انتقاد بوده‌اند، مورد بررسی مجدد قرار گیرند. این گروه تحقیقاتی متعهد شده است که با رویکردی شفاف و با نظارت دقیق علمی، به این نگرانی‌ها پاسخ دهد.

دانشمندان تأکید کرده‌اند که مطالعات پیشین بر روی OIF عمدتاً بر تعیین کمیت دوام ذخیره‌سازی کربن یا ارزیابی کارآمدی OIF به عنوان یک رویکرد mCDR متمرکز نبوده‌اند. رویکرد این گروه تحقیقاتی مبتنی بر استفاده از مدل‌های پیشرفته رایانه‌ای برای پیش‌بینی اثرات آزمایش‌ها است و آن‌ها آمادگی دارند تا یافته‌های خود را با عموم مردم به اشتراک بگذارند.

پژوهشی مشترک میان دانشمندان بریتانیایی، آمریکایی و فرانسوی با بهره‌گیری از مدل‌سازی رایانه‌ای نشان داده است که تزریق سالانه یک تا دو میلیون تن آهن به اقیانوس می‌تواند منجر به حذف ۴۵ میلیارد تن کربن تا سال ۲۱۰۰ شود. شایان ذکر است که هیئت بین‌المللی تغییرات اقلیمی (IPCC) پیشتر بر ضرورت حذف مقادیر قابل توجهی CO2 از جو برای کنترل افزایش دمای جهانی تأکید کرده است. اقیانوس با ظرفیت جذب حجم عظیمی از کربن، یک گزینه امیدبخش برای این منظور محسوب می‌شود. ExOIS بر این باور است که با تقویت توانایی اقیانوس در ذخیره‌سازی کربن از طریق لقاح آهن، می‌تواند سهم قابل توجهی در این تلاش داشته باشد. این گروه تحقیقاتی برای اندازه‌گیری جذب کربن، معیاری به نام «صد تن» را تعریف کرده است که برابر با ۱۰۰۰ کیلوگرم کربن جدا شده از تماس با جو به مدت حداقل ۱۰۰ سال است.

ExOIS در حال حاضر به دنبال تأمین بودجه و اخذ مجوزهای لازم است. این گروه قصد دارد مجوز آزمایش‌های خود را تحت پروتکل لندن، توافقنامه بین‌المللی در مورد پژوهش‌های لقاح اقیانوس، دریافت کند. بر اساس گزارش‌ها، ExOIS امیدوار است که تا سال ۲۰۲۶ آزمایش‌هایی را در مساحتی به وسعت ۱۰,۰۰۰ کیلومتر مربع در شمال شرقی اقیانوس آرام آغاز کند.

برای مشاهده تازه ترین خبرها به صفحه اخبار علمی رسانه تکنا مراجعه کنید.