نمونه جمع آوری شده از سیارک بنو باعث شگفتی دانشمندان شد

تصاویر مربوط به نمونه های جمع آوری شده روی سیارک بنو نشان می‌دهد این سیارک در واقع متفاوت از آنچه که انتظار می رفت دارای سطحی نرم و سیال مانند است.

به گزارش سرویس اخبار فناوری و تکنولوژی تکنا، ناسا در سال ۲۰۲۰ ماموریت OSIRIS-Rex را روی سیارک بنو انجام داده است که طی آن نمونه هایی از سطح سیارک برای انتقال به زمین جمع آوری شد. اکنون نمونه‌ها پس از بررسی شگفتی های زیادی را در مورد ماهیت این سیارک برملا کرده است. اکتشاف های شگفت انگیز محیط این سیارک در دو مطالعه جدید منتشر شده است و محققان معتقدند یافته ها در آینده می توانند نتیجه هایی در یک ماموریت انحراف به بار آورند. بنو به عنوان خطرناک ترین سیارک نزدیک به زمین با عرض ۵۰۰ متر ممکن است تهدیدی برای زمین در آینده محسوب شود.

دانته لورتا، سیاره شناس دانشگاه آریزونا و از رهبران این پروژه می گوید: پیش از این تصور می شد سطح بنو از سنگریزه های بسیار سفت و سخت باشد. به طوری که یک فضاپیما در هنگام فرود با بلند شدن گردوغبار مواجه شود. اما تصاویر بررسی شده نشان می دهد دیوار غول پیکری از مواد مربوط به نمونه جمع آوری شده به هوا بلند میشود که برای اپراتورها نیز ترسناک بود. پیامد چنین تصاویری باعث شد تا نویسنده اصلی این مطالعه فضاپیما را دوباره برای بازدید به این منطقه ارسال کند تا اطلاعات بیشتری از اتفاق افتاده به دست آورد.

 حدود شش ماه پس از جمع آوری نمونه محققان بررسی‌هایی را روی مکان فرودگر انجام دادند. این مکان به نام نایتینگل یک دهانه برخوردی با عرض ۲۰ متر است. پس از بررسی مجدد مکان فرود دانشمندان متوجه وجود حفره ای شدند که در اطراف بنو در سنگهای اطراف دیده می شد. این در حالی بود که دانشمندان تصور می کردند تنها یک اثر فرود ۳۰ سانتی متری مشاهده شود.

 به گفته لورتا سطح بنو به حدی بود که هیچ مقاومتی وجود نداشت و می توانست مانند یک سیال جابجا شود. در این فرود کاوشگر حدود ۷۰ سانتیمتر روی سطح این سیاره فرو رفت و توانست نمونه هایی از مواد بکر را شکار کند. این نمونه ها هیچ تغییری در اثر برخورد پرتوهای کیهانی و بادهای خورشیدی نکرده بودند. دیدن این صحنه باعث شد تا دانشمندان چگالی مواد سطحی بنو را محاسبه کنند. طبق این محاسبه چگالی مواد سطحی حدود ۵۰۰ تا ۷۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب است. در حالی که این رقم برای یک سنگ معمولی روی زمین حدود سه هزار کیلوگرم بر متر مکعب خواهد بود.

اکنون دانشمندان منتظر هستند تا در سپتامبر ۲۰۲۳ نمونه های جمع آوری شده در اختیار آنها قرار بگیرد تا بتوانند به صورت دقیق تری تجزیه و تحلیل هایی روی آن انجام دهند.