بیماران پارکینسون نیز می‌توانند از تراشه مغزی برای درمان استفاده کنند

محققان نوعی تراشه گرافنی توسعه دادند که با استفاده از فناوری جدید و امیدوار کننده امکان بهبود جراحی مغز و درمان‌های عصبی در آینده را خواهد داشت. یه گزارش سرویس اخبار فناوری و تکنولوژی تکنا، ایمپلنت مغزی جدید به گونه‌ای طراحی شده که می‌تواند سیگنال‌های مغزی را خوانده و باعث تحریک تکانه‌های مغزی شود. تراشه […]

محققان نوعی تراشه گرافنی توسعه دادند که با استفاده از فناوری جدید و امیدوار کننده امکان بهبود جراحی مغز و درمان‌های عصبی در آینده را خواهد داشت.

یه گزارش سرویس اخبار فناوری و تکنولوژی تکنا، ایمپلنت مغزی جدید به گونه‌ای طراحی شده که می‌تواند سیگنال‌های مغزی را خوانده و باعث تحریک تکانه‌های مغزی شود. تراشه گرافنی شرکت این برین Inbrain Neuroelectronics با کمک فناوری جدید امکان بهبود جراحی مغز و درمان‌های عصبی را بیشتر خواهد کرد. این استارتاپ مستقر در بارسلون اسپانیا رابط مغز و رایانه خاصی را با کمک ماده گرافن ایجاد کرده که می‌تواند رابط مناسبی برای مغز با وضوح بالا باشد.

گرافن یک ماده دو بعدی با ضخامتی به اندازه یک اتم است که از فولاد سخت‌تر بوده و اتم‌های کربن درون آن به شکل یک شبکه لانه زنبوری چیده شده‌اند. ویژگی منحصر به فرد این ماده قرارگیری اتم‌های آن است که باعث شده تا گرافن به عنوان یک تغییر دهنده بازی در رابط‌های مغزی نسل جدید مورد استفاده قرار بگیرد. شرکت این برین نورو الکترونیکس ‌می گوید ایمپلنت مغزی توسعه یافته می‌تواند به شکل مفیدی در بیماران پارکینسون مورد استفاده قرار بگیرد. این شرکت در آینده نزدیک آزمایش ایمپلنت مورد نظر روی اولین انسان را آغاز خواهد کرد.

فناوری رابط مغز و رایانه همانند پلی بین دستگاه‌های خارجی از قبیل رایانه و مغز انسان است که می‌تواند با ذخیره و تفسیر سیگنال‌های مغزی امکان برقراری ارتباط برای افراد و یا تشخیص بهتر پزشکی را فراهم کند. حتی می‌توان از این فناوری برای کنترل تجهیزات خارجی از قبیل اندام‌های رباتیک نیز استفاده کرد. شرکت سازنده می‌گوید تقریباً ۳۰ درصد از جمعیت جهان دچار اختلالات عصبی بوده و تحت تاثیر این مشکل قرار دارند. هدف از ساخت این ایمپلنت نیز به کارگیری ابزاری برای درمان بیماران از قبیل بیماران پارکینسون و دیگر اختلالات عصبی بالقوه بوده است.

شرکت این برین تراشه مورد نظر را همانند یک ویفر و با کمک تکنیک‌های نیمه رسانای استاندارد تولید کرده و ضخامت آن را در حد ۱۰ میکرومتر نگه داشته است. بنابراین ایمپلنت مورد نظر می‌تواند سیگنال‌های مغزی را با وضوح بالا خوانده و امکان تحریک نیز از طریق آن وجود دارد.