همه چیز در مورد استاپ‌های عکاسی و جبران نوردهی

مقوله نور و سوژه را می‌توان در دو حالت ساده و پیچیده توضیح داد. این که هر فرد در مورد نور و امواج آن می‌تواند تعریفی خاص داشته باشد و آن را به شکل خاصی حس کرده باشد جنبه ساده آن بوده و از طرفی می‌توان این مورد را در زمینه‌های علمی و این که چگونه از سیستم بسیار پیچیده یک لنز عبور می‌کند و در حالات مختلف به حسگر دوربین برخورد می‌کند را نیز تعریف کرد. در هر صورت دوباره در این بخش قرار به یکی دیگر از مقوله‌های عکاسی سطح مبتدی بپردازیم. قبلا به طور کافی در مورد سه شاخصه اصلی عکاسی یا همان سه ضلع مثلث عکاسی یعنی ایزو، سرعت شاتر و دیافراگم صحبت به میان آوردیم و هم اینک با دانش کافی و مناسب در آن سه بخش قصد داریم این مقاله آموزشی را شروع نماییم. پس در ادامه با تک‌نیوز همراه باشید؛

در این مقاله عکاسان و کاربران قرار است با مفاهیم استاپ‌های عکاسی، دانش کافی را پیدا کرده و از طرفی می‌توانند در آینده به آسانی در حالت دستی از آنها استفاده نمایند. شاید در نگاه اول برای عکاسان مبتدی، پارامترهای در نظر گرفته شده کم یپیچیده باشد اما می‌بایست به این نکته نیز اشاره کرد که در حقیقت در این مقاله، ارتباط اصلی سه شاخصه عکاسی یعنی  ایزو، سرعت شاتر و دیافراگم، در عکاسی مشخص خواهد شد. در واقع در این جا قصد داریم مقوله‌های مربوط به استاپ‌های هر شاخصه و این که منظور از استاپ کامل، نیمه استاپ و یک سوم استاپ چیست و در نهایت نحوه تبدیل شاخصه‌ها به یکدیگر را به طور کامل شرح دهیم.

همان طور که احتمالا هم اینک با خواندن کامل سه مقاله مربوط به شاخصه‌های عکاسی می‌دانید، میزان نوری که قرار است به حسگر یا همان سنسور دوربین برخورد نماید به طور کامل به این سه پارامتر و میزان آنها بستگی خواهد داشت. در حقیقت میزان نوردهی یک تصویر بر اساس میزان حساسیت سنسور (ایزو)،‌ سرعت شاتر و دیافراگم تنظیم خواهد شد. به همین دلیل است که هر کدام از این پارامترها دارای اهمیت مربوط به خود می‌باشند. اما تا به حال این سوال را از خود پرسیده‌اید که آیا این شاخصه‌ها قابلیت جابه‌جایی میان یکدیگر و یا مقایسه شدن را دارند یا نه؟ جواب مثبت است. در حقیقت به موجب جبران نوردهی و این که ممکن است در شرایطی خاص، میزان یک شاخصه کم یا زیاد شود، ممکن است به جهت جبران میزان نور وارد شده به داخل دوربین جهت ثبت یک عکس استاندارد، میزان شاخصه‌ یا شاخصه‌های دیگر زیاد یا کم شوند. در واقع این میزان از نوردهی از طریق میزان زمان اصابت آن به حسگر (سرعت شاتر)، حجمی از آن که قرار است در مدت زمان تعیین شده وارد دوربین شود (گشودگی دیافراگم) و همچنین میزان حساسیت سنسور به جهت جذب نور وارد شده به داحل دوربین (ایزو) تنظیم خواهد شد. در کنار آن همان طور که گفته شد میان این سه پارامتر یک همبستگی خاص وجود دارد. در واقع به منظور تراز روشنایی و یا نوردهی یک تصویر، زمانی که میزان یکی از شاخصه‌های تغییر کند، شاخصه دیگر به منظور جبران آن خلاف جهت تغییر خواهد کرد.

درک این مقوله نیز بسیار آسان است. برای مثال اگر حسگری را در اختیار داشته باشیم و با میزان گشودگی دیافراگم و حساسیت تعیین شده‌ای در مدت یک ثانیه به آن نور بدهیم و سپس در یک حسگر دیگر در همان میزان از گشودگی دیافراگم، به مدت دو ثانیه نوردهی انجام شود، مسلما تصویر دوم روشنتر خواهد بود زیرا میزان تعیین شده‌ای از نور را به مدت یک ثانیه بیشتر دریافت کرده است. از طرفی در سمت دیگر ماجرا اگر بخواهیم همان سنسورها را با میزان گشودگی دیافراگم در مدت یک ثانیه نوردهی نماییم، مسلما آن حسگری که گشودگی بیشتری را ارائه می‌دهد در نهایت تصویر روشنتری را خواهد داشت. این موضوع برای میزان حساسیت سنسور نیز صذق خواهد کرد.

در حقیقت برای یک دوربین و بخش نوردهی آن هیچ تفاوتی نخواهد کرد که برای مثال در صورت دو برابر کم شدن میزان یک شاخصه، کدام شاخصه دو برابر بیشتر خواهد شد. در واقع در این حالت میزان نوردهی کاملا در عکس نهایی ثابت خواهد بود. از طرفی در این بخش نمی‌خواهیم در مورد عددها خاصی صحبت کنیم. مثلا این که بگوییم به منظور جبران نوردهی دو برابری، می‌بایست گشودگی دیافراگم به میزان 7.4 یا هر عدد تصادفی دیگر افزایش یا کاهش یابد. در واقع در این بخش فهم مسائل را کاملا آسان کرده‌ایم.

در واقع در این بخش است که می‌توان در مورد استاپ‌های عکاسی صحبت به میان آورد. در حقیقت یک استاپ زیاد یا کم شدن یک شاخصه، همان طور که در بخش‌های قبلی نیز به اشاره شد می‌توان میزان نوردهی را به میزان دو برابر افزایش یا کاهش دهد. از طرفی مقوله استاپ روش بسیار آسانی به منظور تبدیل هر یک از این سه پارامتر به یکدیگر می‌باشند. البته لازم به ذکر است که در مورد میزان هر شاخصه در هر استاپ، مقدار اثر آن شاخصه در نوردهی یک عکس نظر گرفته شده است نه میزان عددی آن.

استاپ‌های عکاسی

هم اینک به طور کامل می‌دانیم که منظور استاپ‌های عکاسی چیست و به جهت قرار است از آن استفاده نماییم. هم اکنون زمان آن فرا رسیده است که با میزان عددی استاپ‌ها در هر شاخصه آشنا شده و از طرفی یاد بگیریم که چگونه می‌بایست تغییر در یک شاخصه را با دستکاری در شاخصه‌های دیگر جبران نماییم:

استاپ‌های دیافراگم

کسانی که هنوز نتوانسته‌اند دانش کافی در مورد دیافراگم و میزان‌های گشودگی آن پیدا نمایند، می‌توانند مقاله مربوط به معنا و مفهوم دیافراگم در عکاسی را مطالعه نمایند. در آن مقاله به زبانی ساده در مورد شاخصه دیافراگم و اف استاپ‌ها صحبت به میان آوردیم. اما شاید بهتر باشد دوباره به این نکته اشاره کنیم که دیافراگم یا همان Aperture به میزان گشودگی دیافراگم یک لنز گفته می‌شود که در البته در این بخش میزان حجم نوری که قرار است در مدت زمان معین از لنز عبور کرده و به حسگر برخورد نماید تعیین خواهد شد. میزان گشودگی دیافراگم یک لنز توسط میزان قطر محل گشودگی قابل اندازه‌گیری خواهد بود. این شاخصه توسط تیغه‌های دیافراگم کم و زیاد خواهد شد. هر چه میزان عدد نهایی اف استاپ پایینتر باشد، میزان گشودگی دیافراگم بیشتر خواهد بود و برعکس آن.

همان طور که به آن اشاره شد میزان گشودگی دیافراگم با عبارت “اف استاپ” یا همان f-stops شناخته می‌شود. اما جالب است بدانید که میزان اف استاپ در بعضی از لنزها به میزان فاصله کانونی لحظه‌ای لنز نیز بستگی خواهد داشت که البته این موضوع به طور کامل در مقاله معنا و مفهوم دیافراگم در عکاسی توضیح داده شده است. اما موضوعی که در این بخش حائز اهمیت است مربوط به این مورد است که اگر بخواهیم میزان حجم نور عبوری از لنز را دو برابر کنیم، آیا می‌بایست عدد اف استاپ را ضرب در دو کنیم؟ جواب منفی است. زیرا همان طور که در بخش‌های قبلی اشاره شد، هر شاخصه‌ای دارای میزان‌هایی است که اثرات متفاوتی بر روی نوردهی خواهد داشت. این موضوع برای دیگر شاخصه‌ها نیز تقریبا صدق خواهد کرد. همان طور که در بخش زیر شاهد آن هستید، استاپ‌های مربوط به گشودگی دیافراگم به نمایش در آمده است و البته با خطی کم رنگتر، نیمه استاپ و یک سوم استاپ نیز قابل مشاهده می‌باشند:

همان طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، میزان گشودگی دیافراگم از اف استاپ بسیار باز f/1.4 تا حالت بسیار بسته و تنگ f/32 به نمایش در آمده است. از طرفی به ترتیب میان این دو اف استاپ، گشودگی‌های f/2, f/2.8, f/4, f/5.6, f/8, f/11, f/16,f/22 به عنوان استاپ‌های دیافراگم شناخته می‌شوند. در این تصویر می‌توانید 10 استاپ دیافراگم را مشاهده نمایید. البته این به ان معنا نیست که محدوده استاپ‌های دیافراگم به همین میزان ختم شود. بلکه استاپ بعد از  f/1.4 که در این تصویر قابل مشاهده نیست، f/1 و سپس گشودگی بسیار بالای f/0.7 خواهد بود. از آن جایی که لنزهای بسیار کمی این میزان را ارائه می دهند، از قرار دادن آن در این تصویر خودداری کردیم. برای سمت دیگر این محدوده نیز این موضوع صادق خواهد بود. در حقیقت بعد از f/32 می‌بایست استاپ f/44 و سپس استاپ بسیار تنگ f/64 را در نظر گرفت. استاپ‌های تنگ مزبور نیز کمتر در عکاسی‌های امروزی مورد استفاده قرار می‌گیرند و از این رو از قرار دادن آن در این تصویر خودداری کردیم. از طرفی لنزهای بسیار کمی نیز هستند که از این میزان نادر پشتیبانی نمایند. در حقیقت این میزان ممکن است برای دوربین‌های دارای حسگرهای بسیار بزرگ مدیوم و لارج فرمت مورد استفاده قرار گیرد.

هم اینک می ‌توان بر اساس تصویر بالا و همچنین موارد ذکر شده، میزان نور وارد شده به دوربین و همچنین نوردهی تصاویر نهایی را به سادگی محاسبه کرد. همان طور که در بخش‌های پیشین به آن اشاره شد، تغییر در هر استاپ باعث کاهش یا افزایش دو برابر نوردهی در تصاویر خواهد شد. از این رو استاپ f/1.4 دو برابر f/2 و هشت برابر f/4 و همچنین 512 برابر f/32 به تصویر نوردهی خواهد کرد. 

استاپ‌های سرعت شاتر 

در این بخش قصد نداریم به اطلاعات جزئی مربوط به سرعت شاتر بپردازیم. پس اگر از قبل با شاخصه سرعت شاتر و همچنین ویژگی‌های مربوط به ان اطلاعات کافی ندارید پیشنهاد می‌شود مقاله معنا و مفهوم سرعت شاتر در عکاسی را مطالعه نمایید. اما به طور خلاصه باید گفت که سرعت شاتر که از آن با نام “مدت زمان نوردهی” یا همان “exposure time” نیز یاد می‌شود به معنای مدت زمان قرار گیری حسگر دوربین در معرض نور به واسطه باز و بسته شدن پرده شاتر است.

همان طور که احتمالا می‌دانید عکاسان اکثرا در فعالیت‌های روزمره خود از سرعت‌های شاتر سریع استفاده می‌کنند. از این رو اکثرا سرعت شاتر در کسری از ثانیه به نمایش در خواهد آمد. بنابراین در تصویر زیر تنها عدد مخرج قابل مشاهده می‌باشد. همانند بخش قبلی در این قسمت نیز شاهد تقسیمات استاپ، نیمه استاپ و یک سوم استاپ هستیم. در این بخش نیز به 10 استاپ متداول اشاره کرده‌ایم. این استاپ‌ها از یک ثانیه شروع شده و تا 1/500 ثانیه ادامه خواهد شد.

البته شاید بهتر باشد به این نکته نیز اشاره کنیم که در بعضی از دوربین‌های عکاسی که سرعت‌های شاتر در کسری از ثانیه، تنها عدد مخرج به نمایش در می‌آید، زمانی که عکاس از سرعت شاتر دو ثانیه استفاده می‌کند، یک – در کنار آن قرار داده می‌شود. در حقیقت سرعت‌های شاتری که بالاتر از یک ثانیه باشند، با این نشان علامت‌گذاری خواهند شد. سرعت شاترهایی که در حقیقت نباید این نشان را داشته باشند. شاید در ابتدای کار کمی عجیب و پیچیده باشد اما با گذشت زمان و کار کردن با این شاخصه به آن عادت خواهید کرد. با توجه به این موضوع، عدد 250 به معنای سرعت شاتر 1/250 ثانیه خواهد بود. در حقیقت تمامی موارد ذکر شده تنها به منظور راحتی کار ایجاد گشته‌اند.

از طرفی توجه به این موضوع نیز حائز اهمیت خواهد بود که با استناد به دوربین‌های دیجیتال امروزی، سرعت‌های شاتر متداول بیشتر از این ده عدد هستند. در حقیقت عکاسان در حیطه عکاسی امروزی به منظور خلق تصاویر گوناگون، از سرعت‌های شاتر سریعتر از 30 ثانیه که پنج استاپ با یک ثانیه فاصله دارد و همچنین در سمت دیگر ماجرا از سرعت‌های شاتر کندتر از 8000 (کسری از ثانیه) که چهار استاپ با استاپ 500 (کسری از ثانیه) فاصله دارند نیز استفاده‌های زیادی می‌کنند. البته لازم به ذکر است که بعضی از دوربین‌های دیجیتال می‌توانند با سرعت‌های شاتر بسیار سریع‌تری نیز به عکاسی بپردازند. در نهایت می‌بایست این طور اذعان داشت که طیف مربوط به استاپ‌های سرعت شاتر کاملا با محدوده استاپ‌های دیافراگم متفاوت بوده و موارد متداول آنها در 10 استاپ نمی‌گنجد. از طرفی شاید بهتر باشد این موضوع را نیز روشن کنیم که از نظر عددی، محاسبه استاپ‌های سرعت شاتر بسیار آسانتر از دیافراگم است. در حقیقت تنها کافیست عددها مربوط را دو برابر کنید یا این که آنها را تقسیم بر دو نمایید.

استاپ‌های ایزو (حساسیت سنسور)

در نهایت به آخرین پارامتر عکاسی و استاپ‌های مربوط به آن رسیدیم. همانند دو شاخصه قبلی مقاله‌ای نیز در مورد معنا و مفهوم ISO در عکاسی منتشر کردیم که با خواندن آن می‌توانید اطلاعات بسیار مفید و خوبی را در مورد ان پارامتر عکاسی به دست آورید. اما در این مقاله آموزشی هم اینک قصد داریم در این بخش در مورد استاپ‌های ایزو صحبت به میان آوریم که خود بحث پیچیده‌تری نسبت به مقاله قبلی به حساب می‌آید. در هر صورت پیشنهاد می‌شود قبل از خواندن این بخش حتما اطلاعات ارئه شده در مقاله مربوط به ایزو را به خوبی یاد گرفته باشید. اما به منظور معرفی ساده این شاخصه باید گفت که ایزو به میزان حساسیت سنسور یا همان حسگر دوربین در برابر نور گفته می‌شود. میزان‌های کمتر ایزو به معنای حساسیت کمتر حسگر نسبت به نور بوده و از طرفی میزان‌های بالاتر این شاخصه نیز به معنای حساسیت بیشتر نسبت به نور تلقی خواهند شد. ایزو یا حساسیت سنسور، بخشی از حسگر دستگاه به حساب خواهد آمد. حسگر نیز خود مهمترین و البته گرانترین قطعه یک دوربین دیجیتال به حساب می‌آید. وظیفه این بخش دریافت نور و تبدیل آن به پیام الکتریکی است تا در نهایت به یک عکس تبدیل شود. با افزایش میزان حساسیت سنسور، دوربین قادر خواهد بود بدون استفاده از فلاش در محیط‌هایی با شرایط نوری ضعیف به عکاسی باکیفیت بپردازد. اما شاید بهتر باشد به این نکته نیز توجه داشته باشید که با افزایش میزان ایزو، نویز تصویر (دانه‌دار شدن عکس‌ها) نیز به مراتب افزایش خواهد یافت.

هر سنسوری دارای یک مقدار حداقل ایزو یا همان base ISO می‌باشد. این میزان در بعضی از دوربین‌ها از 200 شروع شده و در بعضی دیگر نیز ممکن است از 100 شروع شود. این مورد به دوربین ساخته شده توسط شرکت‌ها و همچنین سطح و رتبه آنها نیز بستگی خواهد داشت.

همانند استاپ‌های مربوط به سرعت شاتر، محاسبه استاپ‌های ایزو نیز بسیار آسان است. در حقیقت تنها کافی است عدد 100 را چندین برابر نمایید. البته حالب است بدانید که بعضی از دوربین‌های DSLR می‌توانند به ایزو‌های پایینتر از 100 یا بالاتر از 51200 نیز دست پیدا کنند. این دوربین‌ها اغلب در سطح حرفه‌ای قرار می‌گیرند. همانند گذشته در تصویر بالا نیز علاوه بر استاپ شاهد نمایش نیمه استاپ و یک سوم استاپ نیز هستیم. البته هنوز در مورد نیمه استاپ و یک سوم استاپ صحبتی به میان نیاورده‌ایم زیرا نکاتی خاصی در مورد آنها وجود دارد.

استانداردسازی

اگر دوباره به سه تصویر استاپ‌های بالا نگاهی بیندازید و دقیقتر به نیمه استاپ و یک سوم استاپ توجه نمایید شاهد تناقض‌هایی خواهید بود. برای مثال نیمه استاپ بین اف استاپ‌های f/11 و f/16 برابر با f/13 است. این در حالی است که اولین یک سوم استاپ نیز معادل f/13 می‌باشد. این موضوع چه طور می‌تواند رخ دهد؟ این که یک سوم یک چیز برابر با نصف آن باشد. بله از نظر تئوری این مورد درست خواهد بود که یک سوم یک چیز نباید با نصف آن برابر باشد اما در دنیای واقعی و از نقطه نظر کاربردی شرکت‌های تولید کننده میزان‌های متفاوتی را برای این بخش در نظر می‌گیرند.

همان طور که مشاهده می‌کنید تنها استاپ‌های کامل هستند که به طور کامل توسط شرکت‌ها استاندارد شده‌اند و از طرفی کمپانی‌های مختلف نیز تمامی تلاش خود را می‌کنند تا بتوانند در این زمینه موفق باشند. اما در مورد نیمه استاپ و یک سوم استاپ در سه شاخصه در نظر گرفته شده،‌این موارد از سوی شرکت‌ها اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. از طرفی شرکت‌های مخالف میزان یک سوم استاپ را ممکن است در مقادیر متفاوتی در نظر بگیرند. برای مثال در دوربین D700 نیکون، بین استاپ‌های f/5.6 و f/8، اولین یک سوم استاپ برابر با f/6.3 است. این در حالی است که در دوربین دیگری از شرکت فوجی فیلم این میزان در این محدوده برابر با f/6.4 می‌باشد.

جبران استاپ‌های یک شاخصه با استاپ‌‌های دیگر (جبران نوردهی)

هر سه پارامتر یا شاخصه عکاسی اثری یکسان بر روی نوردهی یک تصویر خواهند داشت. در واقع در هر یک از پارامترهای ذکر شده اگر میزان نوردهی را یک استاپ افزایش دهیم، میزان روشنایی تصویر نهایی نیز دو برابر خواهد شد. در مورد کاهش استاپ‌ها نیز این موضوع برعکس صدق خواهد کرد. در نتیجه می‌توان از این موضوع استفاده کرد و برای مثال به منظور جبران نوردهی با کاهش یک استاپ از یک پارامتر، به همان میزان از استاپ، پارامتر دیگری را افزایش داد. برای درک بهتر این موضوع شاید بهتر باشد این مثال را بزنیم که برای عکاسی ورزشی به بیرون رفته‌اید و قصد دارید از شاخصه‌های سه گانه عکاسی در حالت f/5.6 و سرعت شاتر 1/250 و همچنین ایزو 400 استفاده نمایید. از طرفی به منظور عدم ایجاد تصاویر تار قصد دارید سرعت شاتر را سریع‌تر کرده و از این رو نیاز است به دلیل جبران نوردهی یکی دیگر از شاخص‌ها را تغییر دهید. به نظر شما بهترین راه به منظور انجام این کار چیست؟ برای این منظور ابتدا به شاخصه مربوط به لنز یعنی میزان گشودگی دیافراگم سری می‌زنیم. به دلیل افزایش سرعت شاتر، دیافراگم بهتر است یک استاپ بازتر شده و بر روی f/4 قرار بگیرد. از طرفی میزان ایزو را نیز بر روی عدد 800 قرار می‌دهیم تا این شاخصه نیز یک استاپ افزایش یابد. در نهایت دو استاپ نوردهی تا به این جای کار افزایش یافته است که معادل با افزایش چهار برابری نوردهی عکس خواهد بود. از این رو هم اینک می‌توانید سرعت شاتر را به اندازه دو استاپ سریع‌تر کنید که این میزان برابر با 1/1000 ثانیه خواهد بود. در نهایت مشخصات عکس به f/4و سرعت شاتر 1/1000 و همچنین ایزو 800 تغییر پیدا خواهد کرد. نوردهی این دو نوع عکس کاملا یکسان است ولی با این تفاوت که در عکس دوم سوژه دیگر تار نخواهد بود. گر چه در عکس دوم به دلیل افزایش ایزو شاهد میزان بیشتر از نویز تصویر بوده و از طرفی به دلیل بازتر شدن دیافراگم نیز عمق میدان تصویر کاهش پیدا خواهد کرد.

بررسی عملی جبران نوردهی

هم اینک شاید بهتر باشد از بحث تئوری بیشتر فاصله گرفته و به سراغ بررسی عملی این موضوع برویم. در واقع بیایید موارد ذکر شده را آزمایش کنیم تا ببینیم چه حالات و یا مشکلاتی در حالت عملی بوجود خواهد آمد.

همان طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، عکس مزبور دارای مشخصات f/1.4, 1/800, ISO 200 به ثبت رسیده است. در بخش زیر در عکس سمت راست دیافراگم و ایزو را تغییر داده و به اندازه یک استاپ جابه‌جا کردیم و در نهایت آن را به f/2, 1/800, ISO 400 تغییر دادیم. همان طور که مشاهده می‌کنید و آن را با تصویر سمت چپ که همان تصویر بالا است مقایسه می‌کنید، هیچ تغییر در نوردهی بوجود نیامده است.

در عکس بالا میزان ایزو را یک استاپ افزایش داده و در سمت دیگر ماجرا دیافراگم را نیز یک استاپ بستیم. طبق تئوری مذکور نوردهی نهایی در هر دو عکس برابر شد. هم اینک در عکس پایین سرعت شاتر را نیز تغییر داده‌ایم که در سمت راست می‌توانید آن را مشاهده نمایید:

قبل از آن که تصویر ثبت شود،‌تنظیمات را بر روی f/1.4, 1/1600, ISO 400 قرار دادیم. این در حالی است که عکس قبل از آن با مشخصات f/1.4, 1/800, ISO 200 به ثبت رسیده بود. در حقیقت سرعت شاتر یک استاپ سریع‌تر شده و به منظور جبران نوردهی ایزو نیز یک استاپ کاهش پیدا کرد. همان طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید هیچ گونه تغییری در نوردهی تصویر به وجود نیامده است. با تکیه بر روی فول استاپ‌ها تغییر هیچ گاه به نوردهی اشتباه در تصاویر خود بر نخواهید خورد.

اما می‌رسیم به تصویر بعدی و جبران نوردهی با استفاده از یک سوم استاپ‌ها:

همان طور که مشاهده می‌کنید تصویر فوق با مشخصات ISO 400, 1/680, f/1.4 به ثبت رسیده است. سپس سرعت شاتر را از 1/680 به 1/1700 ثانیه (به میزان یک سوم استاپ) تغییر دادیم. نتیجه کار را در تصویر زیر مشاهده می‌کنید:

همان طور که مشاهده می‌کنید، تفاوت‌های نوردهی کاملا آشکار است. در حقیقت در تصویر سمت راست سنسور دوربین به میزان دو برابر حالت اول کمتر نور جذب کرده است که موضوع به دلیل افزایش سرعت شاتر بوده است. هم اینک بیایید سرعت شاتر را به میزان دو سوم استاپ کمتر کنیم تا ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد. یعنی از سرعت شاتر اولیه 1/680 ثانیه، آن را به 1/420 ثانیه تغییر دهیم:

همان طور که در تصاویر بالا مشاهده می‌کنید باز هم تفاوت‌هایی البته این بار اندک وجود دارد. این دفعه در عکس جدید سمت راست سرعت شاتر را دو سوم استاپ نسبت به عکس اولیه کمتر کردیم تا نوردهی بیشتر شود. اما با این حال به نظر می‌رسد هنوز هم دو سوم استاپ بدین منظور زیاد به نظر ‌می‌رسد. این موضوع در نهایت به این شکل نتیجه‌گیری خواهد شد که مقوله جبران نوردهی، کاملا بصری و ذهنی بوده و در حقیقت موردی است که نسبی بوده و گاهی تصحیح درست آن با چشم تشخیص داده می‌شود ولی گاهی این طور نخواهد بود. اما در پایان باید گفت که بهتر است بیشتر به فول استاپ‌ها تکیه نمایید.

در مورد مقوله جبران نوردهی و استاپ‌ها نیز باید گفت که از آن جا که دوربین‌های به طور خودکار تنظیمات را انتخاب می‌کنند، تقریبا نیازی به یادگیری عمیق این موارد نیست. اما زمانی که با یک لنز بدون سیستم فوکوس یا در حالت فوکوس دستی دوربین روبه‌رو باشید، آن زمان است که موارد یاد شده در این مقاله آموزشی به صورت کاملا مفیدی به کار عکاسی‌تان خواهد آمد و در نهایت به صورت بهینه از آنها استفاده خواهید کرد.