یک سیارک یخی، پایان دایناسورها

سیارک قاتل دایناسورها، یک غریبه یخی در منظومه شمسی

مطالعه جدید نشان می‌دهد که گرد و غباری که از این سیارک باقی مانده، منشأ شگفت‌انگیز آخرین انقراض بزرگ ما را آشکار می‌کند. سیارکی که مسئول آخرین انقراض بزرگ ما 66 میلیون سال پیش و نابودی دایناسورها بود، برخلاف اکثر سیارک‌هایی که به زمین برخورد کرده‌اند، از مناطق دور منظومه شمسی سرچشمه گرفته است. به […]

مطالعه جدید نشان می‌دهد که گرد و غباری که از این سیارک باقی مانده، منشأ شگفت‌انگیز آخرین انقراض بزرگ ما را آشکار می‌کند.

سیارکی که مسئول آخرین انقراض بزرگ ما 66 میلیون سال پیش و نابودی دایناسورها بود، برخلاف اکثر سیارک‌هایی که به زمین برخورد کرده‌اند، از مناطق دور منظومه شمسی سرچشمه گرفته است.

به گزارش سرویس اخبار علمی رسانه فناوری تکنا،‌ محققان در اروپا و ایالات متحده کشف کرده‌اند که سیارک قاتل دایناسورها در منطقه‌ای بسیار سرد فراتر از مدار مشتری تشکیل شده و سرشار از آب و کربن بوده است.

محققان گفتند که از بین تمام اجرام کیهانی که مطالعه کرده‌اند و در 500 میلیون سال گذشته به زمین برخورد کرده‌اند، تنها سیارکی که دایناسورها را منقرض کرد، یک سیارک غنی از آب بود. فرانسوا تیسو، استاد موسسه فناوری کالیفرنیا که یکی از نویسندگان این مقاله است، گفت: اجسامی که به خورشید نزدیک‌تر هستند بسیار خشک‌تر هستند.

تیسو گفت: “هر برخورد دیگری با جسمی بود که در نزدیکی خورشید بود و اتفاقاً به اینجا برخورد کرد. بنابراین سیارکی که دایناسورها را کشت از دو نظر واقعاً خاص است – به دلیل کاری که انجام داد و همچنین جایی که از آن سرچشمه گرفته است.”

این جسم آخرالزمانی چیزی است که دهانه چیکشلوب را در شبه جزیره یوکاتان مکزیک ایجاد کرد. اگرچه محققان نتوانستند نمونه مستقیمی از این سیارک را مطالعه کنند زیرا تخریب شده بود، اما تیسو توضیح داد که گرد و غبار ناشی از برخورد به زمین بازگشته است و به آنها اجازه داد ذرات ریز رسوب شده در لایه‌های زمین را مطالعه کنند.

به طور خاص، آنها عنصر روتنیوم را مطالعه کردند که روی زمین بسیار نادر است و می‌توان آن را به طور قطعی به آن سیارک نسبت داد.این مطالعه یافته‌های قبلی را که سیارک را به عنوان یک سیارک کربنی یا نوع C شناسایی کرده بود، تأیید کرد، اما فرضیه سال 2021 مبنی بر اینکه قاتل دایناسورها احتمالاً یک دنباله‌دار بوده است را رد کرد.

تیسو گفت: “دنباله‌دارها از فاصله بسیار دوری از خورشید می‌آیند، اما بیشتر از یخ و غبار ساخته شده‌اند. روتنیوم برای هیچ دنباله‌داری اندازه‌گیری نشده است، بنابراین ما نقطه مقایسه‌ای نداریم، اما بر اساس شاخص‌های دیگر از عناصر دیگر که جامعه در طول زمان توانسته است اندازه‌گیری کند، به نظر می‌رسد که بسیار بعید است که یک دنباله‌دار باشد.”