دانشمندان مکان دقیق کاهش اضطراب در مغز را کشف کردند

برای قرن‌ها، جوامع بومی از مواد روان‌گردان برای تغییر حالات ذهنی استفاده می‌کردند. امروزه نیز، با توجه به پتانسیل این مواد در درمان اختلالاتی مانند اضطراب و افسردگی، تحقیقات گسترده‌ای در این زمینه در جریان است. با این حال، مکانیسم دقیق اثرگذاری این مواد بر مغز هنوز به طور کامل شناخته نشده بود. به گزارش […]

برای قرن‌ها، جوامع بومی از مواد روان‌گردان برای تغییر حالات ذهنی استفاده می‌کردند. امروزه نیز، با توجه به پتانسیل این مواد در درمان اختلالاتی مانند اضطراب و افسردگی، تحقیقات گسترده‌ای در این زمینه در جریان است. با این حال، مکانیسم دقیق اثرگذاری این مواد بر مغز هنوز به طور کامل شناخته نشده بود.

به گزارش دپارتمان اخبار علمی رسانه فناوری تکنا، تیمی از محققان به سرپرستی پروفسور ویدیتا وایدیا از مؤسسه تحقیقاتی تاتا در بمبئی، با همکاری دانشگاه‌های کرنل، کلمبیا و ییل، موفق شده‌اند ناحیه‌ای خاص در مغز و نوعی نورون را شناسایی کنند که در کاهش اضطراب ناشی از مصرف ماده روان‌گردان دی‌اویل‌آمید (DOI) نقش اصلی را ایفا می‌کند.

در آزمایش‌ها روی موش‌ها، محققان مشاهده کردند که مصرف دی‌اویل‌آمید به طور قابل توجهی اضطراب را کاهش می‌دهد. با استفاده از روش‌های تصویربرداری و تزریق مستقیم ماده به مناطق مختلف مغز، آن‌ها به این نتیجه رسیدند که هیپوکامپ شکمی (قسمتی از مغز مرتبط با حافظه و احساسات) نقش کلیدی در این فرآیند ایفا می‌کند. تحقیقات نشان داد که دی‌اویل‌آمید با تأثیر بر گیرنده‌های سروتونین 2A در هیپوکامپ شکمی، باعث کاهش اضطراب می‌شود. همچنین مشخص شد که سایر مناطق مغز مانند قشر پیش‌پیشانی و آمیگدالا در این فرآیند نقش چندانی ندارند.

نکته جالب توجه این است که در حالی که هیپوکامپ شکمی در کاهش اضطراب نقش مهمی دارد، در ایجاد توهمات دخالتی ندارد. این نشان می‌دهد که مواد روان‌گردان می‌توانند بخش‌های مختلف مغز را به طور جداگانه تحت تأثیر قرار دهند و اثرات متفاوتی ایجاد کنند. مطالعات دقیق‌تر نشان داد که دی‌اویل‌آمید با افزایش فعالیت نورون‌های خاصی به نام نورون‌های پاروالبومین در هیپوکامپ شکمی، باعث کاهش اضطراب می‌شود. این نورون‌ها نقش مهمی در تنظیم فعالیت سایر نورون‌ها دارند.

برای تأیید این یافته، محققان با استفاده از روش‌های ژنتیکی، فعالیت این نورون‌ها را به طور مستقیم افزایش دادند و مشاهده کردند که این کار نیز منجر به کاهش اضطراب می‌شود. این یافته‌ها نشان می‌دهد که نورون‌های پاروالبومین هدف مناسبی برای توسعه داروهای جدید ضد اضطراب هستند. این تحقیق گامی مهم در جهت درک بهتر مکانیسم‌های عصبی زیربنای اضطراب و توسعه درمان‌های مؤثرتر برای این اختلال است. با شناسایی نقش دقیق هیپوکامپ شکمی و نورون‌های پاروالبومین، دانشمندان می‌توانند داروهای جدیدی را طراحی کنند که به طور خاص بر این مناطق مغز تأثیر بگذارند و بدون ایجاد عوارض جانبی مانند توهمات، به کاهش اضطراب کمک کنند.
برای مشاهده تازه ترین خبرها به صفحه اخبار علمی رسانه تکنا مراجعه کنید.