فیس‌بوک و مایکروسافت برای کشیدن سریع‌ترین کابل اینترنتی زیردریایی جهان با یکدیگر همکاری می‌کنند

شرکت‎های فیس‌بوک و مایکروسافت در حال کشیدن یک کابل بزرگ در امتداد بخش میانی اقیانوس اطلس هستند. این کابل‎ عظیم زیر آب که MAREA (کلمه اسپانیایی برای جذرو مد) نام گرفته است از ایالت ویرجینیای آمریکا تا شهر بیلبائوی اسپانیا کشیده می شود و به انتقال داده‎ها از بین مسیری به طول 6 هزار کیلومتر در زیر آب‎های اقیانوس می‎پردازد. با فراهم‎سازی پهنای باندی برابر با حداکثر 160 ترابیت در هر ثانیه (چیزی 16 میلیون برابر پهناباند اینترنت خانگی شما) این کابل به این دو غول دنیای فن‎آوری اجازه می‎دهد که به شکل موثرتری مقادیر عظیم اطلاعات را بین مراکز متعدد داده‎های کامپیوتری و قطب‎های شبکه‎ای، که پشتیبان خدمات محبوب آنلاین آن‎ها هستند، جابجا کنند.

Najam Ahmad معاون رئیس مهندسی شبکه فیس‌بوک می‎گوید: “اگر نگاهی به سیستم‎های کابل‎کشی در امتداد اقیانوس اطلس داشته باشید، اکثریت آن جایی در شمال شرقی خواهد بود. چنین چیزی در اختیار ما گزینه‎های متعددتری قرار می‎دهد.”

این پروژه به شکل وسیعی شبکه‎های کامپیوتری که حالا توسط این غول‎های دنیای اینترنت ساخته شده را افزایش می‎دهد و آن‎ها نقش سنتی که توسط شرکت‎های مخابراتی بازی می‎شده است را به خود می‎گیرند. گوگل بر روی دو کابل‎کشی زیر دریا سرمایه‎گذاری کرده، یکی که از ساحل غربی ایالات متحده به ژاپن کشیده می‎شود و دیگری آمریکا را به برزیل متصل می‎کند، در همین حین این شرکت بر روی یک شبکه از کابل‎های دیگر نیز هزینه کرده که قسمت‎های مختلف آسیا را با هم مرتبط می‎کند. در عوض پرداخت هزینه برای استفاده از کابل‎های کشیده زیر دریا و اتصالات زمینی توسط شرکت‎های مخابراتی، شرکت‎هایی نظیر گوگل، فیس‌بوک و مایکروسافت حالا در حال ساخت زیرساخت‎های خود هم بر روی زمین و هم در امتداد دریاها هستند.

این حقیقت که این غول‎های دنیای اینترنت در حال کشیدن کابل‎های خودشان به هزینه‎ی خودشان-هستند نشان از فقط میزان داده‎هایی دارد که این شرکت‎های مهم باید جابجا کنند. خدماتی که آن‎ها ارائه می‎دهند را در نظر بگیرید: گوگل موتور جستجوی حماسی‎اش، جیمیل، Google Docs، نقشه‎های گوگل و بسیاری سرویس‎های دیگر را کنترل می‎کند. مایکروسافت ارائه‎دهنده‎ی سرویس جستجوی بینگ، Office365 و خدمات ابری Azureاش است. فیس‌بوک از طرف دیگر شبکه‎ی اجتماعی خود را در کنار فیس‌بوک مسنجر، واتس‎آپ و اینستاگرام در اختیار دارد. داده‎هایی که توسط این چند غول اندک دنیای آنلاین جابجا می‎شود حالا در مقایسه با اکثریت شرکت‎های دیگر بسیار بیشتر است، به نحوی که طبق گفته‎ی شرکت تحقیقات مخابراتی Telegeography، بیش از دو سوم داده‎های دیجیتالی که در امتداد اقیانوس اطلس جابجا می‎شوند در رابطه با شبکه‎های خصوصی هستند، یعنی شبکه‎هایی که توسط شرکت‎هایی نظیر گوگل، مایکروسافت و فیس‌بوک اداره می‎شوند. این شرکت می‎گوید چنین مقداری در چند سال قبل تنها 10 درصد بوده، در نتیجه به شکل فوق‎العاده‎ای این درصد تغییر کرده است.

این شرکت‎ها با توجه به داده‎‎های زیادی که در بین سیستم‎های آن‎ها در جریان است، در حال تلاش برای ساخت زیر ساختار جدیدی هستند. فیس‌بوک علاوه بر ساخت کابلی از آن خود در زیر دریا در حال خرید چیزی است که “فیبر تیره” –کابل‎های زمینی استفاده نشده- نامیده می‎شود تا به واسطه‎ی آن بتواند نحوه‎ی انتقال داده‎هایش را از مکانی به مکان دیگر و به شکل موثرتری را کنترل کند. طبق گفته‎ی Najam Ahmad، فیس‌بوک تازه در حال استفاده از فیبر تیره “تقریبا در هرجایی” است، چون این شرکت شبکه‎ی خود را به مناطق جدید جغرافیایی توسعه می‎دهد. و چنین چیزی یقینا در رابطه با مایکروسافت و گوگل هم صدق پیدا می‎کند.

مایکل مورفی، رییس و مدیر ارشد شرکت مشاور مخابراتی NEF می‎گوید “ما کم کم شاهد این هستیم که تعداد بیشتری از فراهم‎کنندگان محتوای اینترنتی به دنبال ساخت شبکه‎های خودشان هستند – چه در حال پرداخت هزینه برای فیبر تیره باشند یا کابل‎کشی‎های خودشان را برای ساخت مسیرهای جدید انجام دهند. به هرحال چنین اقداماتی منطقی است.”

اقدام به تنهایی

در گذشته فیس‌بوک به انجمن‎هایی پیوست که به مدیریت کابل‎های سایرین زیر دریا می‎پردازند (گروه‎هایی که از شرکت‎های مخابراتی شکل گرفته‎اند) ولی این پروژه متفاوت است. در عضو اجازه دادن به یک گروه برای ساخت و کنترل کابل (یعنی در عوض به اشتراک‎گذاری خطوط با سایرین) این شرکت در حال کشیدن خطوط اختصاصی‎ خودش و دارای قدرت استفاده از آن‎ها هر زمانی که مناسب باشد، است. در پایان، این چنین چیزی به فیس‌بوک اجازه می‎دهد که امپراتوری خود را در دنیای آنلاین به نسبت گذشته سریع‎تر توسعه دهد. احمد می‎گوید “مدل انجمنی به نسبت چیزی که ما دوست داریم عملکرد بسیار آهسته‎تری دارد.”

تا حد زیادی قضیه در رابطه با مایکروسافت هم همین است. با این وجود، این دو غول دنیای اینترنت صنعت مخابراتی را به کل رها نمی‎کنند. این دو شریک دیگری را با خود همراه کرده‎اند یعنی Telxius، یک زیر بخش از شرکت مخابراتی اسپانیایی Telefónica. Telxius نقش کنترل بر کابل را بر عهده داشته و خدمات مایکروسافت و فیس‌بوک اکثریت پهناباند آن را تامین می‎کنند. ولی Telxius مقداری از ظرفیت آن را به سایر کشورهای مورد نیاز خواهد فروخت.

محل این کابل نیز در راستای نیازهای خاص فیس‌بوک و مایکروسافت است. هزاران کابل زیر دریا آمریکای شمالی را به اروپا متصل می‎کنند، ولی سر منشاء آن‎ها معمولا از ایالات ویرجینیا نیست. حتی گرچه ویرجینیای شمالی سالیان سال قطب مهمی برای مراکز داده‎های اینترنتی بوده، از جمله تسهیلات استفاده شده توسط فیس‌بوک و هم‎چنین مراکز اختصاص داده‎های ساخته شده توسط آمازون و مایکروسافت، ولی خود این داده‎ها معمولا از بین کابل‎هایی در گردش بوده است که در منطقه‎ی نیویورک خوابانده شده بودند. با کابل MAREA، فیس‌بوک قادر به انتقال موثرتر اطلاعات نه تنها از تسهیلاتی که در ویرجینیا دارد خواهد بود بلکه امکان این انتقال از مراکز داده‎های این شرکت در کارولینای شمالی نیز وجود خواهد داشت.

مورفی می‎گوید ” داشتن ارتباطی مستقیم از ویرجینیا وقفه را کاهش می‎دهد – منظور زمانی است که طول می‎کشد داده‎ها از مراکز داده‎ها به مقاصد نهایی خود برسند. و چنین چیزی باعث بالا بردن کیفیت خدمات می‎شود.” سایر شرکت‎ها در حال برنامه‎ریزی برای کابل‎کشی در همین منطقه هستند، ولی MAREA به احتمال زیاد اولین خواهد بود. ساخت آن قرار است از ماه شهریور شروع شود و انتظار می‎رود که در ماه مهر 1396 به پایان برسد.

برقراری ارتباط به شیوه‎ی خاص خود

احمد می‎گوید که این کابل در ارتباط با شهر بیلبائوی اسپانیا مسیر موثرتری نه تنها به اروپا بلکه به آفریقا، خاورمیانه و حتی آسیا، فراهم می‎کند. تمامی این مناطق جغرافیایی روز به روز برای فیس‌بوک و سایر غول‎های دنیای اینترنتی مهم‎تر می‎شوند چون آن‎ها به دنبال مخاطبین و منابع جدید درآمد هستند. شبکه‎ی اجتماعی فیس‌بوک با در اختیار داشتن بیش از 1.5 میلیارد کاربر، بازارهای اروپا و آمریکا را اشباع کرده و حالا این شرکت باید تمرکز بر جبهه‎های درآمدزایی جدیدی داشته باشد و از بسیاری از جهات، این چنین چیزی شامل ساخت زیرساخت جدید نیز می‎شود.

این پروژه، شبکه‎های کامپیوتری متعدد و روزافزونی که توسط این شرکت‎های مهم کامپیوتری ساخته می‎شود را توسعه می‎دهد.

فیس‌بوک همچنین در حال کار برای ساخت همه نوع سخت‎افزار جدید است که به شکل سریع‎تری اینترنت را به قسمت‎هایی از جهان برساند که از آن بهره نمی‎برند، این اقدامات از قالب کارهایی نظیر ساخت هواپیماهای بدون سرنشینی که در ارتفاعات بالایی پرواز می‎کنند و از نیروی خورشیدی بهره می‎برند می‎شود تا ساخت نسل جدیدی از آنتن‎های بی‎سیم. در عوض تکیه‎ی محض بر شرکت‎های مخابراتی و سازندگان تجهیزات مخابراتی، این شرکت در حال ساخت سخت‎افزار خودش است. این شرکت این امید را نیز دارد که این تجهیزات را به بازار رسانده و به دنبال آن قصد ارائه دادن منبع طراحی‎ها به صورت باز و به اشتراک‎گذاری رایگان آن با سایر جهان را نیز دارد.

چنین عمل مشابهی در سطح کابل‎های زیر دریا نیز در حال انجام است. در عوض استفاده از چیزی که شرکت‎های مخابراتی ارائه می‎دهند، این شرکت تجهیزات خودش را دارد می‎سازد. و یک جنبه‎ی کلیدی از این پروژه این است که به دنبال آن این شرکت هر تجهیزاتی را بخواهد به کابل می‎زد. چنین چیزی ضرورتا به دنبال استفاده از مدل انجمنی صدق پیدا نمی‎کند. احمد در این رابطه می‎گوید “در اختیار شما هر سیستمی قرار می‎گیرد که در ابتدا ساخته شده بوده است. و اگر قرار به آپگریدی باشد، تمامی اعضای عضو انجمن باید با این امر موافقت کنند، پروژه‎ی MAREA باعث می‎شود ما بر روی سرنوشتی که داریم کنترل بیشتری داشته باشیم.”

شرکت‎های مخابراتی واقعی

به طریقی، این اقدامات به بازاری کشانده می‎شود که زمانی توسط شرکت‎های بزرگ مخابراتی کنترل می‎شده است. مورفی می‎گوید “اوضاع جالب می‎شود. چه کسی فراهم‎کننده‎ی واقعی خدمات مخابراتی است؟ این کارها قسمتی از فعالیت تجاری آن‎ها را از بین می‎برد.”

مورفی این تغییر را با نحوه‎ی به دست آوردن کنترل بیشتر و بیشتر آمازون بر روی زیرساختار مورد نیاز برای ارسال بسته‎های فیزیکی از مکانی به مکان دیگر مقایسه می‎کند، به نحوی که این شرکت مراکز توزیع بسته‎های پستی خودش را ساخت، ناوگان خودروهای پستی خودش را راه‎اندازی کرد و حتی احتمال تحویل بسته‎ها از طریق هواپیمای بدون سرنشین را دارد بررسی می‎کند. مورفی می‎گوید “این حرکت در فضای داده‎ها نیز به یک شکل است، جایی که شرکت‎ها به وسعتی می‎رسند که مدیریت ترافیکشان توسط خودشان منطقی است.”

ولی هم‎چنین باید اشاره کرد که فیس‌بوک‎ها و گوگل‎ها و مایکروسافت‎ها فعالیت فعلی شرکت‎های مخابراتی از آن‎ها نمی‎گیرند بلکه تنها فعالیت تجاری بالقوه‎ای را در اختیار می‎گیرند.

Stronge از شرکت Telegeography می‎گوید “معنای این کارها این است که شرکت‎های مخابراتی تا حدی مقدار کمی از ترافیک فراهم‎کننده‎ی محتوا را به نسبت گذشته حمل می‎کنند، ولی مقدار زیادی از این ظرفیت حتی در چند سال گذشته وجود نداشته است.”

زمانی که در نظر بگیرید حتی این غول‎های دنیای اینترنت در حال استفاده از فیبرهای تیره خودشان بر روی زمین هستند، نتیجه این است که آن‎ها بیشتر و بیشتر دارند سرنوشت خودشان را در دست می‎گیرند. همانطور که مورفی اشاره می‎کند، اگر آن‎ها زیر دین و منت شرکت‎های مخابراتی نباشند، در نتیجه اسیر افکار ناگهانی و قیمت‎های آن‎ها و یا هر گونه نزاعی در رابطه با بی‎طرفی نت (Net neutrality) (یا بی‎طرفی شبکه اصلی است مبنی بر این که رساننده‌های خدمات اینترنتی و دولت‌ها باید با همه‎ی انواع داده در اینترنت به نحو یکسان رفتار کنند، بر اساس کاربر، محتوا، سایت، پلتفرم، اپلیکیشن، نوع ابزار الصاق شده یا نحوه‎ی مخابرات تبعیض قائل نشوند یا بهای متفاوت مطالبه نکنند.) نخواهند شد.

گوگل با داشتن بخش Fiber خود، حتی تا جایی پیش رفته است که خودش تبدیل به یک ارائه‎دهنده‎ی خدمات اینترنتی شده و در حال کشیدن خطوط اینترنت بیشتری به تمامی خانه‎های شهروندان آمریکایی است. معنای آن این است که این شرکت به طور بالقوه طول و وسعت شبکه، از شما به مراکز داده‎های متعددش در بسیاری از قسمت‎های جهانی، و دوباره برگشت به محل آغازین، را کنترل می‎کند. گوگل کاملا کل مسیر را از مراکز داده‎های خود به در خانه‎های افراد کنترل نمی‎کند، ولی این مسیری است که در پیش گرفته و باید گفت شرکت‎های فیس‌بوک و مایکروسافت نیز در حال انجام اقدام مشابهی هستند.