محققان آمریکایی یک گام به درمان نابینایی نزدیک‌تر شدند

زمانی که گیرنده‌های چشمان شما دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند، بر روی دید شما تاثیر زیادی می‌گذارند. تا پیش از این، از وسایل مخصوصی برای رفع این مشکل استفاده میشد و نتیجه‌ی آن رضایت‌بخش بود اما تصور کنید، افرادی که به دلیل بیماری و مشکلاتی که در بینایی دارند تا چه حدی اذیت می‌شوند. اینجاست که گروهی از دانشمندان آمریکایی با تحقیق و مطالعه‌ی زیاد در علم ژن‌درمانی، موفق شده‌اند تا بخش کوچکی از این مشکلات را حل کرده و یک قدم به رفع درمان نابینایی نزدیک‌تر شوند.

این تیم که به رهبری آقای Zhuo-Hua Pan در دانشگاه Wayne State University دیترویت بر روی این موضوع تحقیق داشته، در حال ایجاد یک شاخه‌ی جدید در علم پزشکی با نام “Optogenetics” (به فارسی: اپتوژنتیک) هستند که هدف اصلی آنها، خود سلول‌‌های گیرنده‌ی از دست رفته‌ی چشم‌ها نیست، بلکه این تکنیک این سلول‌ها را پشت سر گذاشته و به غده‌های لنفاوی پشتی آنها توجه دارد. غده‌های لنفاوی پشت چشم سیگنال‌های الکتریکی را با خود حمل کرده و آنها را از طریق سلول‌های میله‌ای و مخروطی پشت چشم به اعصاب هدایت می‌کند و در نهایت نیز این اطلاعات برای پردازش به مغز می‌رسد.

حال دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که با وارد کردن مولکول‌هایی حساس به نور و تاباندن نور با طول موجی مشخص بر آنها، می‌توانند فعالیت این غده‌های لنفاوی را کنترل نمایند. همچنین به نظر می‌رسد با وارد کردن پروتئین‌های Channelrhodopsin-2 به غشاء این غده‌ها، بتوان کنترل آنها را بهتر از قبل نیز به دست گرفت. در مورد این پروتئین‌ها، باید بدانید که دریچه‌های نوع شماره‌ی 2 از آنها (ChR2) در تاریکی به صورت کامل بسته می‌باشد و زمانی که طول موج نور آبی با آن برخورد داشته باشد، دریچه‌های آن باز شده و با عملکردش همانند یک کانال در سطح غشاء، به یون‌ها برای ورود و خروج دستورات لازم را صادر می‌نماید و بدین ترتیب، می‌توان عملکرد این یون‌ها را نیز به کنترل درآورد!

از آنجایی که “اپتوژنتیک”، یک شاخه‌ی فرعی از علم “ژن‌درمانی” به حساب می‌آید، عملکرد آن با تکنیک‌های CRISPR/Cas9 که پیش از این خبرساز شده بودند، کاملا متفاوت می‌باشد. در تکنیک‌های CRISPR/Cas9، دانشمندان با اعمال تغییرات در ژن‌ها، عملکرد سلول‌های گیرنده‌ی نور را تغییر داده و آنها را برای انجام مجدد وظایفشان، آماده می‌نمایند. اما در روش جدید که محققان دانشگاه دیترویت به آن دست پیدا کرده‌اند، سلول‌های فرستنده‌ی نور به سلول‌های گیرنده‌ی حساس به نور تبدیل می‌شوند. این موضوع باعث می‌شود تا مشکلات اخلاقی موجود در مبحث ژن‌درمانی از بین رفته و روشی کاملا جدید پیش روی محققان باشد. همچنین این روش می‌تواند همین حالا به بیش از 200,000 شهروند آمریکایی که از مشکلات متعدد و بیماری‌های مختلف ژن‌درمانی که تا کنون اختلالات آن در 250 شاخه‌ی مختلف طبقه‌بندی شده، کمک کند!