از نمایشگرهای Ultra HD Premium چه‌ می‌دانید؟

سینمای خانگی و تکنولوژی‌های مختلفی که این روزها در وسایل مختلف به کار رفته و یا پیش روی کاربران قرار می‌گیرد، می‌تواند فوق‌العاده جذاب باشد و پس از عرضه شدن، همواره نسخه‌های جدیدتر از آنها و یا بهینه شده آن نیز در اختیار کاربران می‌گیرد. پس از عرضه شدن نمایشگرهای مختلف با رزولوشن 4K یا Ultra HD، حالا شاهد نسل جدیدی از این تکنولوژی با نام Ultra HD Premium هستیم.

به تازگی شرکت پاناسونیک تلویزیون 4K و جدیدی را با نام DX902 معرفی نموده که به این تکنولوژی مجهز بوده و دستگاه پخش‌کننده بلو-ری UB900 که به همراه آن وارد بازار شده است نیز اولین محصولی است که از صفحه‌نمایش‌هایی با این رزولوشن پشتیبانی می‌نماید. اما معنای این رزولوشن چیست و چرا اهمیت دارد؟ آیا واقعا نمایشگرهایی با رزولوشن Ultra HD Premium از نمایشگرهای Ultra HD یا 4K بهتر هستند؟ در این مقاله قصد داریم به بررسی این موضوع پرداخته و در رابطه با ویژگی‌های اصلی آن صحبت کنیم.

ابتدا باید اشاره بپرسیم که معنای “Ultra HD Premium” چیست؟ شاید خودتان بتوانید به این سوال پاسخ دهید. به عنوان مثال این نمایشگرها را نسخه‌ای تقویت‌شده از Ultra HD بدانیم. این موضوع درست است و می‌توان گفت که Ultra HD Premium می‌تواند بهترین تجربه‌ی صوتی و تصویری ممکن را پیش روی کاربران قرار دهد.

رزولوشن

ابتدا باید اشاره کنیم که اگر رزولوشن نمایشگری Ultra HD Premium یا Ultra HD باشد، هیچ تفاتی در تعداد پیکسل‌های آن نداشته و رزولوشن هر دوی آنها 3840×2160 (یا 2160p) می‌باشد. در نتیجه UHD Premium تایید می‌کند که این نمایشگر علاوه بر این رزولوشن، ویژگی‌های اضافی همچون استانداردهای صوتی، کیفیت نمایش بالاتر رنگ‌ها و HDR را داشته و می‌تواند در حالت کلی عملکرد بهتری را نسبت به این دیگر نمایشگرهای عادی UHD داشته باشد.

رنگ

اولین چیزی که در مورد این نمایشگرها می‌توانیم به آن اشاره داشته باشیم، بالاتر رفتن کیفیت نمایش رنگ‌ها در کنار دامنه‌ی 10 بیتی رنگ‌هاست که در مجموع، طیف بیشتری از این رنگ‌ها را پیش روی کاربران قرار می‌دهد. دستگاه‌های بلو-ری فعلی که در اختیار کاربران قرار می‌گیرد، دامنه‌ی رنگ کمتری داشته و از دامنه‌های 8 بیتی استفاده می‌کنند. اما حالا که UHD Premium عرضه شده، این دامنه به 10 بیت افزایش پیدا نموده و امکان نمایش رنگ‌های بیشتری فراهم شده است.

البته تنها مزیت این نمایشگرها در دامنه‌ی وسیع‌تر رنگ‌ها نیست و این نمایشگرها قادر خواهند بود تا با این دامنه‌ی وسیع‌تر، توانایی بالاتری در نمایش رنگ‌ها داشته باشند. دامنه‌ی استانداردی که برای رنگ‌های این نمایشگر به کار رفته، BT.2020 می‌باشد و این یعنی این نمایشگر می‌تواند 100 درصد تمامی رنگ‌هایی که در این دسته قرار دارند، نمایش دهد.

توانایی بالای نمایشگرهای UHD Premium در پردازش و نمایش رنگ‌ها باعث شده تا به این موضوع توجه زیادی داشته باشیم. بسیاری از محصولات هستند که برای نمایش دادن رنگ‌های مورد نظر در این رزولوشن، باید بتوانند درصد مشخصی از دامنه‌ی رنگ‌ها را نمایش داده تا امکان در نظر گرفتن آن در حد استانداردها وجود داشته باشد. یک تلویزیون ساده باید بتواند 90 درصد از رنگ‌های دامنه‌ی P3 را نمایش دهد تا در حد استاندارد باشد در حالی که یک نمایشگر پیشرفته باید به صورت حداقل، 100 درصد این رنگ‌ها را به نمایش درآورد.

دامنه دینامیک بالا

همواره تکنولوژی‌های مختلف به اشکال متنوعی در محصولات به کار رفته و ممکن است عملکرد آنها در هر چیزی با دیگری تفاوت داشته باشد. تکنولوژی دامنه دینامیک بالا (High Dynamic Range یا به اختصار HDR) که در تلویزیون‌های LCD و LED مورد استفاده قرار می‌گیرد، شدت روشنایی تصویر و همینطور سطوح رنگ سیاه را به اشکال مختلف مدیریت کرده و نمایش می‌دهد. اما زمانی که از تکنولوژی HDR در تلویزیون‌های Ultra HD Premium صحبت می‌شود، می‌توانیم از این تکنولوژی انتظار دیگری داشته باشیم.

با وجود تکنولوژی HDR، شدت روشنایی در این نمایشگرها به بیش از 1000 نیز می‌رسد در حالی که شدت رنگ مشکی در همین سطح، تنها 0.05 می‌باشد (که به آن LCD گفته شده و در LCD های بسیار پیشرفته، میزان آن 0.03 است). همچنین اگر شدت روشنایی نمایشگر بر روی 540 قرار بگیرد، این تکنولوژی قادر خواهد بود تا شدت سطوح مشکی را به 0.0005 کاهش دهد (که به آن OLED گفته می‌شود).

حضور در همه جا

یکی از اهداف اصلی در پشت توسعه این نمایشگرها بوده، این است که کاربران می‌توانند متوجه این موضوع شوند که یک نمایشگر Ultra HD Premium تا چه اندازه می‌تواند قدرتمند ظاهر شده و چه تفاوت‌هایی با دیگر محصولات عادی بازار داشته باشد. این نمایشگرها قادر خواهند بود تا کیفیت بالاتری را پیش روی کاربران و سطوح رنگ مشکی را بهتر از گذشته نمایش دهند.

به هر شکل حتی اگر کاربران ندانند که Ultra HD Premium دقیقا چه ویژگی‌هایی بهتری را در اختیار آنها قرار می‌دهد، باز هم ساندزگان در تلاش هستند تا بتوانند این تکنولوژی را به یک استاندارد اصلی تبدیل نمایند تا در آینده از ویژگی‌های بسیار خوب آنها استفاده کنند.

آیا برچسب “Ultra HD Premium” می‌تواند بر روی تمامی نمایشگرها و محصولات 4K قرار بگیرد؟

پاسخ دادن به این سوال کار سختی نیست اما هنوز بسیاری از سازندگان هستند که باید این تصمیم را بگیرند. به عنوان مثال هنوز دستگاه پخش‌کننده بلو-ری سامسونگ با اینکه توانایی بسیار بالایی در پخش تصاویر مختلف، نمی‌تواند محتوای Ultra HD Premium را به شکل ممکن پخش کنند. یا شرکت سونی همچنان هم بر استفاده از نام‌های اختصاصی خود اصرار دارد.

چه کسی برای اولین‌بار محصولات Ultra HD Premium را معرفی کرد؟

در ژانویه سال 2016 و در نمایشگاه CES 2016 بود که برای اولین‌بار تعدادی از تولیدکنندگان مختلف، عنوان Ultra HD Premium را بر روی تلویزیون‌های خود قرار دارند. شرکت ال‌جی نیز اولین شرکتی بود که از این محصولات رونمایی نمود و اذعان داشت که تمامی تلویزیون‌های OLED آنها که قرار است در سال جاری وارد بازار شود، به استانداردهای Ultra HD Premium مجهز شده‌اند.

شرکت پاناسونیک نیز از دیگر کمپانی‌هایی بود که تلویزیون Viera DX902 را با استاندارد Ultra HD Premium پیش روی کاربران داد. همچنین این شرکت اولین کمپانی بزرگی بود که دستگاه پخش بلو-ری خود با نام UB900 را نیز به همین تکنولوژی مجهز نمود. پس از آن نیز سامسونگ با معرفی تلویزیون‌های SUHD به جمع ال‌جی و پاناسونیک پیوست، اما همچنان هم دستگاه پخش‌کننده بلو-ری این شرکت، توانایی پخش محتوای با این استاندارد را ندارد.

در نهایت باز هم باید اشاره داشته باشیم که تفاوت UHD و UHD Premium در بالاتر رفتن کیفیت تصاویر و رزولوشن بیشتر نیست، و تنها استانداردها و تکنولوژی‌های بهتری که در این نمایشگرها مورد استفاده قرار گرفته، باعث شده تا بتوانیم آن را یک نسخه‌ی بهینه‌شده یا تقویت‌شده بدانیم، نه چیزی بیشتر از آن.