تفاوت عمر سنگ های ماه در دو مأموریت چین و آپولو

محققان پس از بررسی سنگ های جمع آوری شده از کره ماه در ماموریت Chang’e 5 چین متوجه تغییراتی نسبت به زمان آتشفشانهای سطح این کره شدند. به نظر می رسد آتش فشان های ماه عمری طولانی تر نسبت به آنچه که تاکنون تصور می شده داشته اند. این موضوع درک این رخداد در کره ماه را برای ما پیچیده تر خواهد کرد.

به گزارش سرویس اخبار فناوری تکنا، فضاپیمای چینی در ماموریت Chang’e 5 نمونه هایی را از سطح ماه جمع آوری و به زمین آورد. این سنگ ها حدود ۱.۷۳ کیلوگرم وزن داشته و از منطقه‌ای به نام Oceanus Procellarum جمع آوری شده بود. وجود چگالی کمتر نسبت به سایر نقاط باعث شد تا نمونه‌های موردنظر از این قسمت جمع‌آوری شود. پس از آزمایش‌های انجام شده روی این نمونه سنگ ها مشخص شد که عمر آنها بسیار کمتر از نمونه های مربوط به ماموریت های آپولو و لونا است.

 مقاله ای مربوط به پردازش نمونه های جدید توسط دانشمندان در مجله ساینس در اوایل اکتبر منتشر شد. به گفته این محققان قدمت نمونه‌های مورد ارزیابی حدود ۱.۹۷ میلیارد سال پیش بوده است. در تاریخ ۱۹ اکتبر نیز در همین مجله مقاله دیگری چاپ شد که این نمونه را با ۲.۰۳ میلیارد سال عمر معرفی کرده است. البته این تفاوت از نظر زمین‌شناسی چیز ناچیزی محسوب می شود. نمونه‌های جدید نشان می‌دهند که در این ناحیه از کره ماه فعالیت آتشفشانی حتی یک میلیارد سال پس از ماموریت‌های آپولو و لونا شوروی ادامه داشته است.

 داده‌های به دست آمده می‌تواند در شناسایی لایه های تشکیل دهنده کره ماه کمک کند. به گفته جیمز هد سوم استاد علوم زمین شناسی دانشگاه براون این یافته ها نشان می دهد که سطح ماه و گوشته آن تا ۲ میلیارد سال پیش دارای گرمای درونی عمیق بوده بطوری که توانسته مواد گوشته را ذوب کند و بازالتهای سطحی نیز تشکیل دهد. با این حال فعال تر بودن گوشته در این قسمت از ماه نسبت به بخش های دیگر هنوز کشف نشده است.

طبق نظریه های کنونی برخی عناصر مانند پتاسیم و عنصر زمین و فسفر به عنوان تولید کننده گرما خواهند بود. به طوری که در مناطق مذکور گرمای مورد نظر و حتی فعالیت های اتشفشانی اخیر را ایجاد کردند.

مقاله دیگر در رابطه با این مطالعه نشان می‌دهد که برخی از این سنگ ها تا حدودی دارای عناصر نامبرده شده هستند. اما مقدار آن ها امکان ایجاد آتشفشان های بعدی را ندارد. جاشوا اسنیپ دانشمند علوم سیاره دانشگاه منچستر نیز گفته است: هنوز پاسخی برای چگونگی ایجاد این آتشفشان نداریم.

 یکی دیگر از نکات این مطالعه کمبود آب است. در مقاله دیگری این کمبود آب توسط محققان بررسی شد. آنها ایزوتوپهای هیدروژن در سنگهای نمونه را بررسی کرده و اعلام کردند ممکن است سنگینی آب به کاهش نقطه ذوب سنگ بیانجامد که در نهایت فعالیت آتشفشانی را تسهیل خواهد کرد. اما مطالعه انجام شده روی نمونه ها نشان داد که آنها بی آب هستند و بدین ترتیب گوشته نمی‌تواند دلیل ایجاد آتشفشان اخیر باشد.